‘Ik moet dicht bij mijn passies blijven’

Naam: Pim Evers (38)

Woonplaats: Amsterdam

Studie: Twee jaar elektrotechniek, daarna technische bedrijfskunde aan de Haagse Hogeschool

Afstudeeronderzoek: Herontwerp van het Formule 1-systeem voor tijdwaarneming voor de paardenraces en de marktimplementatie daarvan.

Afstudeerjaar: 1999 (cum laude)

Loopbaan: Medeoprichter van Nieuw Amsterdam IT Groep (NAIT, 1999-2001), medeoprichter en eigenaar van PRO-XS Consultancy (2001-2004), oprichter en eigenaar van communicatieadviesbureau Indysign (2004-heden), oprichter en eigenaar van de stichting Amsterdam Waterstad (vanaf 2008), medeoprichter en eigenaar van de stichting Hannekes Boom (vanaf 2010).



Vergeten stukjes land zijn overal te vinden. Verloederd en leeg, toevluchtsoord voor zwervers, hoeren en drugsdealers. Ook in het centrum van Amsterdam. Daar is deze zomer op een lege plek naast de klimhal aan het spoor, met uitzicht op science center Nemo en openbare bibliotheek OBA, slow food restaurant Hannekes Boom geopend.

Opgetrokken uit sloophout, een interieur met zo veel mogelijk gebruikte materialen, doet het pand nog het meest denken aan een hippiekolonie. Voormalig TU-student Pim Evers (38) en zijn kompanen bouwden de horecagelegenheid in een eindeloze reeks klusweekenden met vrienden en bekenden met hun eigen handen op. Ook de huidige leden van het oude dispuut uit Delft hielpen: ze bouwden een grote steigerconstructie en stortten beton.

Sindsdien is er altijd wel iets dat moet worden opgelapt. Dit najaar is Hannekes Boom zes weken dicht om het vermolmde dak te vervangen, een kachel te bouwen en de versleten vloer te vernieuwen. Die heeft het zwaar gehad. “Het begon met Ajax dat won. Van blijdschap zakten we door de vloer.” Gezeten aan een tafeltje in Hannekes Boom wijst Evers naar barsten in de ramen. “Het kan hier zo hard waaien, dat de ramen het niet houden.” Als er apparatuur kapot gaat, haalt hij eerst zelf zijn gereedschap tevoorschijn, soms tot afschuw van de monteur. “Ik duik nog steeds graag diep in de techniek. Ondanks dat alles tweedehands is, is het wel veilig. Regelgeving is de basis.”

Hannekes Boom is meer dan een restaurant alleen. De gemeente heeft het omgedoopt tot een culturele hotspot, al houdt Evers zelf niet van die term. “Het is hier gewoon normaal en laagdrempelig en we houden de prijzen laag.” Er zijn dansavonden, feesten, theater, activiteiten voor kinderen, exposities en er is een groot terras aan het water.

Hannekes Boom is vanaf de opening een populaire pleisterplaats voor naar vernieuwing hongerende Amsterdammers. De kaart wisselt vrijwel dagelijks, de ingrediënten zijn duurzaam, de mogelijkheden eindeloos. Voor de komende vijf jaar dan. Daarna moet het gebouwtje plaats maken voor woningbouw.

Open houding

Met het idee voor Hannekes Boom deden de studenten mee aan een prijsvraag om het niemandsland naast de klimhal tijdelijk te ontwikkelen. “Toen we hoorden dat we hadden gewonnen, was het bijna Sail. We hebben toen snel een klein infostandje gebouwd en zijn gaan borrelen met de bewoners van de woonboten verderop. We zeiden tegen hen: laat Hannekes Boom een platform zijn, ook voor jullie. Met hen hebben we in augustus het Ramses Shaffy-festival georganiseerd, en we werken veel samen met bandjes van omwonenden.”

Misschien door deze open houding werd het project in korte tijd ‘één van de best lopende tenten van Amsterdam’, zoals Evers het zegt. “Horecagoeroes komen naar ons toe om te kijken hoe wij het doen.” Het geheim van Evers en zijn partners? “Zodra we met elkaar aan een tafel zitten, krijgen we ideeën.”

Het is niet voor het eerst dat Evers zoiets meemaakt. “Ik ben altijd bezig geweest met ondernemen met groepen mensen met wie het klikt.”

Dat terwijl hij als scholier een weliswaar moeilijk te bereiken, maar toch eenvoudige droom had: piloot worden. Even leek het erop dat hij zou worden toegelaten op de opleiding, maar in de één na laatste test werd hij afgewezen. Zijn verleden als zweefvlieger was de oorzaak. “Ik had niet het goede vliegtuiggevoel. Ze raadden me aan een technische studie te gaan doen en me een jaar later weer aan te melden”, vertelt Evers.

Hij koos in 1993 voor elektrotechniek aan de TU Delft en vergat de pilotenopleiding. Maar na twee jaar bleek dat hij rekenen niet leuk genoeg vond om ermee door te gaan. “Toen heb ik mijn pad verlegd naar technische bedrijfskunde aan de Haagse Hogeschool. Ik bleek goed in projecten verkopen.” Evers bleef nog een hele tijd ingeschreven staan bij elektrotechniek en ging er af en toe nog wel eens kijken. “Maar ik kreeg er helemaal geen voldoening uit.”

Internetbubble

Zijn afstudeeropdracht bij het toenmalige Formule-1 tijdwaarnemingsbedrijf AMB i.t. (nu Mylaps) werd een succes. Hij kreeg een er 9 voor. Hij ontwierp een systeem voor tijdwaarneming in de paardenraces, dat het bedrijf verder wilde ontwikkelen om daarna te verkopen. “Ik mocht niet meer bij ze weg.” Maar Evers twijfelde zo dat hij anderhalve maand de tijd nam om als skileraar in de Alpen zijn hoofd leeg te maken. “Ik besloot toen een internetbedrijfje op te zetten, samen met vijf vrienden die XS4all hadden opgericht, Nieuw Amsterdam IT-Groep (NAIT Media Ventures). Ik heb wel nog een opvolger ingewerkt bij AMB i.t. Die is mijn plan gaan uitrollen.”

Met NAIT zette Evers een eigen netwerk op om thuis video te kijken. “In twee jaar groeiden we van 6 naar 86 medewerkers. Maar in de internetbubble knapten ook wij. We waren te snel gegroeid en hadden te weinig oog gehad voor de techniek en de financiën.”

Evers voelt zich nog steeds schuldig. “Ik heb 86 man werkloos gemaakt. Ik heb er wel onwijs veel van geleerd. Maar ik snap niet dat er nog steeds geen knop op de tv zit waarmee je films kunt kopen.”

Daarna zette Evers een internetconsultancybedrijfje op met twee vrienden uit Delft: PRO-XS Consultancy; een bedrijf dat goed liep. Op de site van Evers huidige communicatieadviesbureau Indysign staat een reeks grote spelers die de oud-Delftenaren bedienden, zoals Fortis, Nuon en de gemeente Amsterdam. In 2004 kregen Evers en zijn partners echter een verschil van mening over de toekomst van het bedrijf. “Ik wilde speciale projecten gaan doen, zij wilden standaardiseren. Ik ben toen verdergegaan met Indysign.”

Tegelijkertijd deed Evers ook andere dingen. Hij gaf verschillende ondernemers advies over hun bedrijfsplannen. En in 1999 richtte hij op het Java-eiland in Amsterdam een woongroep op voor Delftenaren, waar hij zelf in 2002 vertrok.

Sinds 2004 heeft Evers zijn eigen communicatieadviesbureau

Indysign. Met zijn passie voor waterrecreatie ontwerpt hij onder meer websites en huisstijlen voor ‘nautische projecten’, bijvoorbeeld voor de Trekschuit Delft Leiden. Daarnaast heeft hij de stichting Amsterdam Waterstad opgericht, ter bevordering van waterrecreatie.

Evers beheert daarvoor een website: AmsterdamBootHuren.nl, waarop de prijzen van zeventig rederijen worden vergeleken. Ook werkt hij momenteel aan een nieuwe waterkaart van Amsterdam, een nautische kaart met allerlei aanvullende informatie over bijvoorbeeld horeca aan het water, routes en gevaarlijke bochten.

Zenuwbeschadiging

In 2010 kwamen daar de plannen voor Hannekes Boom bij. Voor een gezond iemand is dat al veel, maar voor Evers helemaal. Eind 2006 werd hij aangereden, terwijl hij in een auto zat die voor het rode stoplicht op de Erasmusbrug in Rotterdam stond. “Ik zat naast de bestuurder. Hij zag het aankomen dat er een auto van achteren hard kwam aanrijden, ik niet. Daardoor zijn mijn klachten langduriger gebleken. Ik heb een zenuwbeschadiging tussen mijn nekwervels. In het begin was ik megaduizelig. Het eerste halve jaar viel ik om als ik probeerde te gaan staan. Ik heb ermee om leren gaan, maar ik kan nog steeds maximaal een halve week werken.”

Voor een ondernemer als Evers is maat houden extra lastig. “Ik moet erg uitkijken wat ik wel en niet doe. Ik heb soms moeite om deadlines te halen en daar moet ik heel duidelijk over zijn. Doe ik te veel, dan kan ik er zomaar een week of een maand uit zijn.” Maar Evers blijft positief. “Ik heb geleerd dat ik dichtbij mijn passies moet blijven: varen, sporten en mensen inspireren. Ik vind het belangrijk om vanuit mijn eigen denken iets toe te voegen, niet omdat het moet van een baas. Dat gaat gelukkig goed. Mijn ideeënfabriek doet het weer.”

Dat blijkt maar al te waar. Evers wil er nog niet te veel over loslaten, maar hij kan het niet laten enthousiast te vertellen over zijn nieuwste idee: Hannekes Boot. “Die moet helemaal cradle to cradle worden en zal iets heel bijzonders aan boord krijgen. Hij moet hier bij Hannekes Boom komen te liggen.” Evers speelt samen met een clubje mensen ook serieus met het idee om een nachtcafé te openen in hartje Amsterdam, dat tot vijf uur ’s nachts open mag blijven.

De voormalige TU-student is duidelijk niet bang voor een uitdaging, ook niet als die hem financieel kan nekken. “In Hannekes Boom hebben we zo’n twee ton eigen geld zitten en in de bouw zit vijf manjaren werk. Tijdens het draaien stoppen we er ook veel uren in die niet op de loonlijst staan. Maar het project heeft de potentie om geld te genereren, dat komt echt wel.”

www.hannekesboom.nl

www.indysign.nl

Het CBP startte in maart een onderzoek nadat een aantal rechtenstudenten een klacht indiende, omdat de vervoersbedrijven hun reisgegevens voor lange tijd zouden opslaan. Studenten kunnen er niet voor kiezen om met een anonieme ov-chipkaart te reizen.

Niet verantwoord
Trans Link Systems, dat de ov-chipkaart uitgeeft, heeft volgens het CBP geen verantwoord beleid voor de bewaartermijnen van gegevens. Hetzelfde geldt volgens het college voor de lokale vervoerders GVB en RET. De gegevens moeten worden verwijderd ‘zodra zij niet meer nodig zijn voor het gestelde doel’, meent het CBP.

NS-informatie
De NS informeert studenten bovendien niet goed over het gebruik van hun ov-chipkaart in de trein. Studenten hoeven niet in- en uit te checken in de treinen, maar lang niet iedereen weet dat. Van studenten die hun ov-chipkaart toch gebruiken worden de reisgegevens zonder noodzaak opgeslagen. Onduidelijk is ook wat de NS met de reisinformatie doet.

Dwangsom
Het CBP waarschuwde de vervoersbedrijven al in 2005 dat zij ervoor moesten zorgen dat reisgegevens op tijd werden vernietigd en misbruik ervan werd voorkomen. Als de bedrijven nu geen maatregelen nemen, kan het College hun een bestuursrechtelijke dwangsom opleggen.