De Delftse Komedie bestaat 25 jaar. Daarom staan tot en met 4 november vele workshops, een voorstelling van ‘Hamlet’ en een slotfeest op het programma.
Sinds half augustus is Maaike van Koldam (31) de nieuwbakken zakelijk artistiek manager van de stichting. Voordat Van Koldam het Delftse studententoneel mocht bestieren, woonde en werkte ze vier jaar in Rusland. ,,Ik zou graag een culturele uitwisseling tussen Nederland en Rusland tot stand brengen.”
Figuur 1 Maaike van Koldam: ,,Hier ga je naar de primafoon en het is klaar”
Dit voorjaar pas kwam van Koldam terug uit Rusland. Vier jaar geleden ging zij met een beurs naar Moskou om onderzoek te doen naar de geschiedenis van de Russische muziek. Na een aantal maanden viel de Sovjet-Unie echter uiteen. De Sovjet-Unie werd Rusland en alles veranderde. Haar beurs werd ingetrokken en de Russische economie stond te springen om mensen met zakelijk inzicht. Zo kreeg Van Koldam de kans om een vestiging van een Westerse bank op te zetten in Moskou.
Van Koldam: ,,Ik heb mazzel gehad dat ik in Rusland net in een gat viel; dat ze mensen nodig hadden als ik. Ik kon dat bedrijf opzetten omdat er nog maar weinig Russen waren die dat konden. Er waren weinig mensen die een beetje Engels spraken, die een beetje commercieel gevoel hadden of die zelfstandig beslissingen konden nemen.”
,,Het zakelijk inzicht dat ik bij dat bedrijf heb opgedaan, kan ik nu gebruiken bij de Delftse Komedie. Daarnaast is het mijn culturele belangstelling die mij die baan heeft opgeleverd. Ik heb eerst twee jaar medicijnen gestudeerd. Al mijn activiteiten waren daar op gericht; een bèta-pakket en ik kom uit een medische familie. Maar ik hield ook altijd erg van Russische literatuur. Ik ben toen geswitched en ben Russisch gaan studeren met muziek als bijvak. Ik stelde me zo voor dat ik alle Russische schrijvers in de originele taal kon lezen. Ik zag ook dat ik niet genoeg gedreven was om arts te worden. Ik had een grote hang naar de alfa-kant.”
Over de de omwenteling zegt Van Koldam: ,,Iedereen die Russisch studeerde was eigenlijk een beetje verrast over wat er in Rusland gebeurde. We dachten dat we iets heel exotisch studeerden waarmee je van je levensdagen niets kon doen en opeens bleek dat heel anders te zijn.”
Zee
,,De zakelijke kant is in mijn huidige werk nog wel wat overbelicht. Samen met een administratief medewerker en vele vrijwilligers verzorg ik theatercursussen, workshops en produkties. Ik moet goede docenten aantrekken, zorgen dat het cursusaanbod er goed uitziet, dat er ruimte is waar die cursussen gegeven worden en dat er voldoende cursisten zijn. Ik probeer ook fondsen te werven om nieuwe activiteiten te ontplooien.”
Van Koldam kon meteen aan de slag. ,,Voor de organisatie van ons jubileum werd ik opgezadeld met een zee aan praktische problemen die opgelost moesten worden. Het was erg spannend. We stonden vlak voor een grote produktie. De spelers en de regisseur hadden er een jaar aan gewerkt en stonden onder hoogspanning. Ze wilden natuurlijk een artistieke topprestatie leveren en als ik dan kwam met problemen als: er is geen repeteerruimte of ik heb niet genoeg geld voor het decor of de kostuums zijn nog niet aangekomen, dan waren ze daar niet blij mee. Dat botste nog wel eens. Dat is typisch dat artistieke en het zakelijke.”
Van Koldam wil zich nog meer verdiepen in de artistieke kant van het theater. ,,Ik wist niet voldoende van het Nederlandse theater toen ik deze baan kreeg. Dat is nu wel een beetje een gebrek. De theaterwereld in Moskou ken ik wel erg goed. Daar heeft de Delftse Komedie natuurlijk niets aan, maar het geeft wel mijn belangstelling weer. Ik heb in Moskou veel gedaan op het gebied van culturele organisatie. Ik organiseerde muziekfestivals en concerten. Nu wil ik in Nederland veel stukken gaan bezoeken, meedenken met docenten, kijken hoe de produkties tot stand komen, kijken wat voor stuk ze kiezen en waarom.”
Fase
Van Koldam zit boordevol plannen voor de Delftse Komedie. ,,Het lijkt een hele nieuwe fase in mijn leven, maar ik hoop mijn fascinatie voor Rusland en die voor de Delftse Komedie op een gegeven moment te kunnen koppelen. Dat is mijn ambitie. Ik zou graag een culturele uitwisseling tussen Nederland en Rusland tot stand brengen. Omdat ik zoveel contacten heb in Moskou denk ik dat dat mogelijk is. Ik zou wel een Russische toneelgroep naar Nederland willen halen, of een Russische regisseur die hier samen met de Delftse Komedie een Russisch stuk instudeert.”
,,Dostojewski, daar ben ik mee begonnen. Dat las ik toen ik vijftien was, en ik was hevig onder de indruk van al die diepe emoties. Daar ben ik wel mee opgehouden. Dat kun je allemaal wel vinden in Rusland, maar daar blijf je dan in steken. Daar zit je dan, eindeloos flessen wodka leeg te drinken met je Russische vrienden en zwaar somber filosoferen over de zin van het leven. Daar had ik op een gegeven moment genoeg van.”
,,Wat mij nog wel boeit is een situatie die heel duidelijk naar voren komt in een toneelstuk van Gogol; ‘De Revisor’. Dat is typisch Russisch. Het gaat over een provinciestad waar een regeringsambtenaar wordt verwacht die die stad komt inspecteren. Er komt iemand in die stad en alle autoriteiten zien die persoon aan voor die regeringsambtenaar. Iedereen doet zijn uiterste best, ze willen hem omkopen en leggen hem in de watten. Uiteindelijk blijkt hij een heel ander te zijn. Aan het eind van het stuk komt dan de echte inspecteur naar die stad. Dat heb ik eindeloos veel meegemaakt, die situatie.”
Ze vervolgt: ,,Dat er zogenaamd belangrijke personen komen en dat men die op allerlei manieren probeert naar de hand te zetten. Dat zijn de restanten van de bureaucratische Sovjetstaat. Dat verandert nu heel sterk. Er is nu een andere generatie. De Russen zijn heel ambitieus en ze leren snel.”
,,Dat hele diepe, daar ben ik dus een beetje nuchter in geworden. Dat is er wel degelijk. Je kunt echt uiterste emoties aantreffen bij Russen, maar daar word je doodmoe van. Ook hele vrolijke emoties; dat maakt het verblijf daar juist zo geweldig. Maar je wordt daartussen steeds heen en weer geslingerd. Het is te veel. Maar aan de andere kant heb ik daar nu ook heimwee naar.”
Primafoon
,,Nu ik weer in Nederland ben zijn veel dingen een stuk gemakkelijker geworden. Ik ben nog dagelijks verbaasd dat iets hier zo makkelijk kan. Een simpel iets als een telefoonlijn installeren bijvoorbeeld, daar moest ik in Moskou wekenlang ambtenaren voor langs met relatiegeschenken en brieven en garantieverklaringen en noem maar op. Hier ga je naar de Primafoon en het is klaar. Ik loop echt de hele dag met een blije glimlach rond.”
,,Wat het voor mij erg leuk maakt om voor de Delftse Komedie te werken, is dat er zo veel vrijwilligers bij zitten. Bij de bank was ik niet anders gewend dan dat men voor zichzelf werkte. Er was zware onderlinge competitie en iedereen was bezig met omzet halen. Het feit dat mensen hier, zonder er voor betaald te krijgen, veel tijd investeren in de Delftse Komedie, dat stimuleert. Daar wil ik dan mijn best voor doen.”
De Delftse Komedie bestaat 25 jaar. Daarom staan tot en met 4 november vele workshops, een voorstelling van ‘Hamlet’ en een slotfeest op het programma. Sinds half augustus is Maaike van Koldam (31) de nieuwbakken zakelijk artistiek manager van de stichting. Voordat Van Koldam het Delftse studententoneel mocht bestieren, woonde en werkte ze vier jaar in Rusland. ,,Ik zou graag een culturele uitwisseling tussen Nederland en Rusland tot stand brengen.”
Figuur 1 Maaike van Koldam: ,,Hier ga je naar de primafoon en het is klaar”
Dit voorjaar pas kwam van Koldam terug uit Rusland. Vier jaar geleden ging zij met een beurs naar Moskou om onderzoek te doen naar de geschiedenis van de Russische muziek. Na een aantal maanden viel de Sovjet-Unie echter uiteen. De Sovjet-Unie werd Rusland en alles veranderde. Haar beurs werd ingetrokken en de Russische economie stond te springen om mensen met zakelijk inzicht. Zo kreeg Van Koldam de kans om een vestiging van een Westerse bank op te zetten in Moskou.
Van Koldam: ,,Ik heb mazzel gehad dat ik in Rusland net in een gat viel; dat ze mensen nodig hadden als ik. Ik kon dat bedrijf opzetten omdat er nog maar weinig Russen waren die dat konden. Er waren weinig mensen die een beetje Engels spraken, die een beetje commercieel gevoel hadden of die zelfstandig beslissingen konden nemen.”
,,Het zakelijk inzicht dat ik bij dat bedrijf heb opgedaan, kan ik nu gebruiken bij de Delftse Komedie. Daarnaast is het mijn culturele belangstelling die mij die baan heeft opgeleverd. Ik heb eerst twee jaar medicijnen gestudeerd. Al mijn activiteiten waren daar op gericht; een bèta-pakket en ik kom uit een medische familie. Maar ik hield ook altijd erg van Russische literatuur. Ik ben toen geswitched en ben Russisch gaan studeren met muziek als bijvak. Ik stelde me zo voor dat ik alle Russische schrijvers in de originele taal kon lezen. Ik zag ook dat ik niet genoeg gedreven was om arts te worden. Ik had een grote hang naar de alfa-kant.”
Over de de omwenteling zegt Van Koldam: ,,Iedereen die Russisch studeerde was eigenlijk een beetje verrast over wat er in Rusland gebeurde. We dachten dat we iets heel exotisch studeerden waarmee je van je levensdagen niets kon doen en opeens bleek dat heel anders te zijn.”
Zee
,,De zakelijke kant is in mijn huidige werk nog wel wat overbelicht. Samen met een administratief medewerker en vele vrijwilligers verzorg ik theatercursussen, workshops en produkties. Ik moet goede docenten aantrekken, zorgen dat het cursusaanbod er goed uitziet, dat er ruimte is waar die cursussen gegeven worden en dat er voldoende cursisten zijn. Ik probeer ook fondsen te werven om nieuwe activiteiten te ontplooien.”
Van Koldam kon meteen aan de slag. ,,Voor de organisatie van ons jubileum werd ik opgezadeld met een zee aan praktische problemen die opgelost moesten worden. Het was erg spannend. We stonden vlak voor een grote produktie. De spelers en de regisseur hadden er een jaar aan gewerkt en stonden onder hoogspanning. Ze wilden natuurlijk een artistieke topprestatie leveren en als ik dan kwam met problemen als: er is geen repeteerruimte of ik heb niet genoeg geld voor het decor of de kostuums zijn nog niet aangekomen, dan waren ze daar niet blij mee. Dat botste nog wel eens. Dat is typisch dat artistieke en het zakelijke.”
Van Koldam wil zich nog meer verdiepen in de artistieke kant van het theater. ,,Ik wist niet voldoende van het Nederlandse theater toen ik deze baan kreeg. Dat is nu wel een beetje een gebrek. De theaterwereld in Moskou ken ik wel erg goed. Daar heeft de Delftse Komedie natuurlijk niets aan, maar het geeft wel mijn belangstelling weer. Ik heb in Moskou veel gedaan op het gebied van culturele organisatie. Ik organiseerde muziekfestivals en concerten. Nu wil ik in Nederland veel stukken gaan bezoeken, meedenken met docenten, kijken hoe de produkties tot stand komen, kijken wat voor stuk ze kiezen en waarom.”
Fase
Van Koldam zit boordevol plannen voor de Delftse Komedie. ,,Het lijkt een hele nieuwe fase in mijn leven, maar ik hoop mijn fascinatie voor Rusland en die voor de Delftse Komedie op een gegeven moment te kunnen koppelen. Dat is mijn ambitie. Ik zou graag een culturele uitwisseling tussen Nederland en Rusland tot stand brengen. Omdat ik zoveel contacten heb in Moskou denk ik dat dat mogelijk is. Ik zou wel een Russische toneelgroep naar Nederland willen halen, of een Russische regisseur die hier samen met de Delftse Komedie een Russisch stuk instudeert.”
,,Dostojewski, daar ben ik mee begonnen. Dat las ik toen ik vijftien was, en ik was hevig onder de indruk van al die diepe emoties. Daar ben ik wel mee opgehouden. Dat kun je allemaal wel vinden in Rusland, maar daar blijf je dan in steken. Daar zit je dan, eindeloos flessen wodka leeg te drinken met je Russische vrienden en zwaar somber filosoferen over de zin van het leven. Daar had ik op een gegeven moment genoeg van.”
,,Wat mij nog wel boeit is een situatie die heel duidelijk naar voren komt in een toneelstuk van Gogol; ‘De Revisor’. Dat is typisch Russisch. Het gaat over een provinciestad waar een regeringsambtenaar wordt verwacht die die stad komt inspecteren. Er komt iemand in die stad en alle autoriteiten zien die persoon aan voor die regeringsambtenaar. Iedereen doet zijn uiterste best, ze willen hem omkopen en leggen hem in de watten. Uiteindelijk blijkt hij een heel ander te zijn. Aan het eind van het stuk komt dan de echte inspecteur naar die stad. Dat heb ik eindeloos veel meegemaakt, die situatie.”
Ze vervolgt: ,,Dat er zogenaamd belangrijke personen komen en dat men die op allerlei manieren probeert naar de hand te zetten. Dat zijn de restanten van de bureaucratische Sovjetstaat. Dat verandert nu heel sterk. Er is nu een andere generatie. De Russen zijn heel ambitieus en ze leren snel.”
,,Dat hele diepe, daar ben ik dus een beetje nuchter in geworden. Dat is er wel degelijk. Je kunt echt uiterste emoties aantreffen bij Russen, maar daar word je doodmoe van. Ook hele vrolijke emoties; dat maakt het verblijf daar juist zo geweldig. Maar je wordt daartussen steeds heen en weer geslingerd. Het is te veel. Maar aan de andere kant heb ik daar nu ook heimwee naar.”
Primafoon
,,Nu ik weer in Nederland ben zijn veel dingen een stuk gemakkelijker geworden. Ik ben nog dagelijks verbaasd dat iets hier zo makkelijk kan. Een simpel iets als een telefoonlijn installeren bijvoorbeeld, daar moest ik in Moskou wekenlang ambtenaren voor langs met relatiegeschenken en brieven en garantieverklaringen en noem maar op. Hier ga je naar de Primafoon en het is klaar. Ik loop echt de hele dag met een blije glimlach rond.”
,,Wat het voor mij erg leuk maakt om voor de Delftse Komedie te werken, is dat er zo veel vrijwilligers bij zitten. Bij de bank was ik niet anders gewend dan dat men voor zichzelf werkte. Er was zware onderlinge competitie en iedereen was bezig met omzet halen. Het feit dat mensen hier, zonder er voor betaald te krijgen, veel tijd investeren in de Delftse Komedie, dat stimuleert. Daar wil ik dan mijn best voor doen.”
Comments are closed.