‘Ik krijg later toch een goede baan’

Ook loopt de schuld per student op. De gemiddelde studieschuld van degenen die vanaf dit jaar terugbetalen is 12.523 euro. Dat is vierhonderd euro meer dan de groep die een jaar eerder ging aflossen. Een jaar eerder was de stijging overigens 1200 euro. Hoe pakken TU-studenten dit aan?

,‘Straks geen Stufi’

Naam: Anton Naruta
Leeftijd: 21 jaar
Studie: L&R, eerstejaars

“In totaal krijg ik via de basisbeurs en het bijlenen ongeveer negenhonderd euro per maand. Best veel. Je kunt bij IBG inloggen en checken; dat doe ik maar niet. Het zal iets van zevenduizend euro zijn.
Ik kom uit Rusland en krijg geen geld van mijn ouders. Daarom maak ik websites. Dat levert ongeveer driehonderd euro per maand op.
Volgend jaar moet ik meer werken, want dan krijg ik geen Stufi (studiefinanciering, red.). Dat komt omdat ik de toets Nederlands moet doen van de inburgeringscursus. In het derde jaar heb ik wel weer studiefinanciering, denk ik.
Echt zorgen maak ik me niet over het terugbetalen van mijn schuld na mijn studie. Later krijg ik toch een goede baan.”

,‘Gesponsord door mijn ouders’

Naam: Anoe Doebe (22)
Studie: Farmacie in Utrecht, derdejaars

“Ja, ik heb alleen een basisbeurs. Dat is voor mij niet nodig. Ik word gesponsord door mijn ouders. En ik ben nog inwonend, dat scheelt natuurlijk ook wel. Zelfs als ik in Utrecht op kamers zou gaan, hoef ik niet bij te lenen. Financieel is het niet nodig dat ik erbij werk. Daar heb ik ook de tijd niet voor. Ik fitness vier keer per week tweeënhalf uur  en ik heb tijd nodig voor reizen met de trein, studie en sociale dingen.” Aan het eind van mijn studie verwacht ik geen studieschuld te hebben. Farmacie duurt zes jaar. Ik red het wel om dat binnen tien jaar af te ronden. Ik denk dat ik een jaar of zeven nodig heb.” 

,‘Ik leen gewoon veel’

Naam: Dirk Wijnands (21)
Studie: Werktuigbouwkunde, derdejaars

“Normaal leef ik van mijn basisbeurs en leen ik tweehonderd euro per maand bij. Maar in vakantiemaanden wil ik wel eens maximaal lenen, zo’n vijfhonderd euro. Ik heb veel schuld. Een half jaar geleden checkte ik het eens. Toen was het ongeveer 10 duizend euro. Hoeveel het nu is hoest ik niet zo een, twee, drie op. Ik hoop uit te komen op 20 duizend euro, maar dat zal wel niet lukken gezien mijn studietempo en omdat ik gewoon veel leen. Ik reken op een schuld van 30 duizend euro.  Zorgen baart de schuld me niet, omdat ik nu nog niet hoef terug te betalen en omdat ik later een goede baan krijg.”  

,‘Geen big spender’

Naam: Carolien Streng (21)
Studie: Technische scheikunde bij TNW

“Nee, bijlenen doe ik niet. Meer dan de basisbeurs heb ik niet nodig. Wat ik van IBG en van thuis krijg is voor mij genoeg.
Wel werk ik er sinds kort bij. Afgelopen schooljaar was ik steunlesdocent bij Luzac voor de vakken scheikunde en Engels. Dat doe ik omdat ik een jaartje naar het buitenland wil. Zo heb ik een buffertje en hoef ik niet bij te lenen. Maar ik werk ook omdat het leuk is. Ik ben niet zo’n  big spender.
Een studieschuld heb ik dus niet. Ook niet van de basisbeurs, want voorwaarde is dat je binnen tien jaar je studie afrondt. Dat gaat wel lukken.”

,‘Af en toe werken’

Naam: Karen Keenan (20)
Studie: L&R, tweedejaars

“Ik heb de basisbeurs en leen er elke maand gemiddeld tweehonderd euro bij. Hoe hoog mijn schuld is, weet ik niet. Daar maak ik me ook geen zorgen over: ik heb geen andere manier om te leven. Als ik zou werken, doe ik langer over mijn studie. Of dan kan ik minder vaak leuke dingen doen. Ik heb bijbaantjes, maar niet structureel. Soms werk ik een weekje in de vakantie. Ik weet niet wat mijn uiteindelijke studieschuld zal zijn. Maar het gaat me zeker lukken die op tijd terug te betalen. Mijn studie is een goede basis.

Naam: Kartik Kumar
Faculteit: Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek
Titel afstudeerscriptie: Weak capture and the weak stability boundary. An investigation into the restricted problem of three bodies.

“Ik heb aangetoond buiten de gebruikelijke kaders te kunnen denken en heb mijn onderzoek met passie gedaan”, vertelt Kartik Kumar. “Deze nominatie vormt een erkenning van dat feit.” Hij deed vijfenhalf jaar over zijn opleiding, inclusief een honours track voor zijn master. Hij heeft weinig geduld met studenten die achterlopen. “Die studenten moeten gestimuleerd worden om harder te werken, of gewoon stoppen. Dat klinkt hard, maar er zijn veel studenten die hun tijd niet effectief besteden en zo kostbare voorzieningen gebruiken die ten bate zouden kunnen komen aan gemotiveerde en enthousiaste mensen. Je zou achterlopers kunnen stimuleren door sancties in te voeren.” Maar het is natuurlijk niet helemaal zwart-wit. “Er zijn studenten die er een jaar tussenuit gaan om een bestuur te doen om zo extra ervaring op te doen. Dat zou mogelijk moeten blijven.”
Ook Kumar denkt dat nieuwe afstudeerders een onderzoek moeten uitzoeken dat dicht bij hun passie ligt, maar voegt daar aan toe: “Zorg dat je een goede werkomgeving opbouwt. Erg belangrijk daarbij is dat je een begeleider vindt met wie je goed kunt opschieten.”

Ook loopt de schuld per student op. De gemiddelde studieschuld van degenen die vanaf dit jaar terugbetalen is 12.523 euro. Dat is vierhonderd euro meer dan de groep die een jaar eerder ging aflossen. Een jaar eerder was de stijging overigens 1200 euro. Hoe pakken TU-studenten dit aan?