,,Ik zal arroganter zijn.” Mike Riegel (23), vanaf 1 juli voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb), weet dat het onverstandig is om zichzelf te vergelijken met zijn uiterst succesvolle voorganger, Kysia Hekster.
Het vertrouwen in eigen kunnen is echter groot. ,,Ik ben ontzettend gedreven. Idealistisch en toch behept met de nodige realiteitszin.”
Op het LSVb-kantoor in Utrecht wordt tijdens de lunch tv gekeken. Minister Ritzen krijgt er in zwart-wit van langs tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer. Eén dag eerder is zijn wetsvoorstel voor de prestatiebeurs door een vreemde samenloop van omstandigheden in de Eerste Kamer gesneuveld. Vijf lege kratten bier zijn de stille getuigen van de vreugde- uitbarsting die zich onmiddellijk daarna van de activisten meester heeft gemaakt.
In een hoek kijkt de nieuwe voorzitter mee. Met de ene hand pulkend aan zijn oorringgetje, in de andere een haast onafscheidelijk shaggie. De verontwaardiging is groot als Ritzen aankondigt dat hij voorlopig niet wil praten over de opzet van een nieuw stelsel van studiefinanciering. Eerst moeten de bezuinigingen worden binnengehaald, vindt de bewindsman. Riegel: ,,Het tekent zijn kruideniersmentaliteit. Ik had gehoopt dat hij het signaal zou oppakken na onze overwinning.”
Overwinning? Was het afstemmen van de prestatiebeurs dan toch geen ongelukkige manoeuvre van afscheid nemende Kamerleden? ,,Ach”, zegt Riegel, ,,ik beschouw het gewoon als overwinning. Daarvoor zit ik in de club. Je hebt toch een jaar lang met man en macht aan zoiets gewerkt, je hebt je hart en ziel er in zitten. De afgelopen week hebben we nog keihard lopen buffelen om ons kort geding tegen de prestatiebeurs rond te krijgen. De leden van de Eerste Kamer hebben de dagvaarding allemaal onder ogen gekregen. Dat soort zaken is wel degelijk van invloed op de meningsvorming.”
Harde stokslagen deden de vijfdejaars student economische geschiedenis aan de Vrije Universiteit in Amsterdam twee jaar geleden belanden in de studentenpolitiek. Tijdens de beruchte, volkomen uit de hand gelopen demonstratie van 8 mei 1993 stond Riegel op de Haagse Kneuterdijk in het niemandsland tussen Mobiele Eenheid en stenengooiende demonstranten. Bij de derde charge was ook hij de klos, ondanks zijn verwoede pogingen het geweld te stoppen. Geschrokken en geschokt besloot Riegel dat het afgelopen moest zijn met de vrijblijvende borrelpraat. De politieke ontmaagding van de nieuwe voorzitter was een feit.
Anders dan zijn drie vrouwelijke voorgangers, Simone van Geest, Trudy Jansen en Kysia Hekster, kan Riegel niet bogen op een uitgebreide ervaring in het universitaire radencircuit. Een echte actievoerder is hij, als voormalig coördinator van het Amsterdamse Actie Platform (AAP). Van onderhandelingen met politieke zwaargewichten is het nog niet gekomen, op eenenkele ontmoeting met plaatselijke universiteitsbestuurders na. En dan nog alleen in het kader van één van de vele Amsterdamse actieperioden.
Strijd
Verontschuldigend: ,,Het klinkt misschien heel idealistisch, maar het gaat mij om de strijd voor principes. De strijd voor sociale rechtvaardigheid. Toen bekend werd dat er anderhalf miljard gulden bezuinigd moest worden op studenten en het hoger onderwijs dacht ik: dit kan gewoon niet waar zijn, hier móet ik wat aan doen. Dat heb ik het afgelopen jaar op mijn manier gedaan. En met succes, want we hebben in Amsterdam een hoop mensen op de been gebracht.”
Toch lijkt Riegel nu al enige afstand te willen nemen van het ‘actiegebeuren’. Het opgewonden standje dat vorig jaar de leden van de progressieve fractie aan de VU wel even ,,naar de pers zou schoppen” om te protesteren tegen de afbraak van studenteninspraak, probeert zich nu schuil te houden achter een masker van rust en diplomatie. Natuurlijk, ,,af en toe hard boe roepen” mag best, maar eerst moet de LSVb alle mogelijke wegen van het overleg bewandelen. ,,Ik zit hier niet om studenten het spoor op te jagen en het dagelijks leven van half Nederland te ontregelen. Dat kun je halfzacht noemen, maar dat vind ik dus niet.”
Hij kan zich die inzet ook permitteren, denkt Riegel. ,,Kysia heeft de baan vrijgemaakt om met Ritzen om de tafel te gaan zitten en te zeggen: zo doen we het en niet anders. Ik kan me nu opstellen als een gelijkwaardige partner van de minister en de voorzitters van de VSNU en Hbo-Raad. Dat bedoel ik met een arrogantere opstelling. Kysia was zeker in het begin nog wat te bescheiden. Ik ben meer een vakbondsman. Zo van: ik sta hier namens de studenten en kom maar op. We hebben nu een positie waarin politici het niet snel aan zullen durven om ons nieuwe bezuinigingen door de strot te duwen.”
21ste eeuw
Over studiefinanciering zal het volgend jaar vanzelfsprekend moeten gaan. Over de positie van studenten in universiteits- en medezeggenschapsraden. En natuurlijk over ‘studeerbaarheid’ en onderwijskwaliteit. Op zijn minst verwacht hij dat Ritzen hem een lange-termijnvisie over deze onderwerpen presenteert. ,,Want weten waar het heen moet met het hoger onderwijs is iets anders dan je één voelen met studenten. Ritzen moet nadenken over de vraag hoe we de 21ste eeuw ingaan. Dat heeft hij tot nog toe niet gedaan.”
Vanzelf zal het allemaal niet gaan, beseft ook Riegel. Hoe zit het bijvoorbeeld met de broodnodige achterban? Onlangs nog liet de LSVb een studente communicatie onderzoek doen naar het imago van de bond en de mogelijkheden om het ledental te doen groeien. ,,Bepaalde stereotypen als marxistische, linkse rotzooimakers blijken zeer hardnekkig”, concludeerde ze. Wanneer de LSVb niet beter luistert naar de veranderende, steeds minder maatschappelijk betrokken ‘studentenmarkt’, ,,dan is het niet zo verwonderlijk dat de boodschap niet aankomt. Men is daar namelijk niet meer zo in geïnteresseerd.”
,,In mijn beleving bestaat het beeld van links, radicaal en vastgeroest allang niet meer”, zegt Riegel. ,,Misschien komt het schreeuwerig over wanneer je voor je mening uitkomt. Maar we zijn nu eenmaal een politiek geëngageerde organisatie met progressieve principes. Is het dan opportuun om je draagvlak te vergroten door air miles te gaan verkopen? Ik wil daar voorzichtig mee zijn. Studenten moeten naar me toekomen op basis van de principes die de LSVb aanhangt. Als ze zich daar niet door aangesproken voelen is dat jammer.”
Steun van studenten op basis van inhoudelijke standpunten. Het is de enige echte legitimiteit van de LSVb, vindt de nieuwe voorzitter. De straat op gaan dient er hooguit voor om te laten zien dat die achterban ook daadwerkelijk bestaat. ,,We zijn een gesettelde club geworden. Dat kun je vreselijk saai vinden, maar ik ben er alleen maar verheugd over. We worden uiterst serieus genomen. Voor de beleidsmakers staan we gewoon op de politieke landkaart. Daar hebben we ontzettend lang en hard voor moeten knokken. Laten we er nu dan ook gebruik van maken.” (HOP/M.W.)
LSVb-voorzitter Mike Riegel: ,,Het gaat mij om de strijd voor principes”
,,Ik zal arroganter zijn.” Mike Riegel (23), vanaf 1 juli voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb), weet dat het onverstandig is om zichzelf te vergelijken met zijn uiterst succesvolle voorganger, Kysia Hekster. Het vertrouwen in eigen kunnen is echter groot. ,,Ik ben ontzettend gedreven. Idealistisch en toch behept met de nodige realiteitszin.”
Op het LSVb-kantoor in Utrecht wordt tijdens de lunch tv gekeken. Minister Ritzen krijgt er in zwart-wit van langs tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer. Eén dag eerder is zijn wetsvoorstel voor de prestatiebeurs door een vreemde samenloop van omstandigheden in de Eerste Kamer gesneuveld. Vijf lege kratten bier zijn de stille getuigen van de vreugde- uitbarsting die zich onmiddellijk daarna van de activisten meester heeft gemaakt.
In een hoek kijkt de nieuwe voorzitter mee. Met de ene hand pulkend aan zijn oorringgetje, in de andere een haast onafscheidelijk shaggie. De verontwaardiging is groot als Ritzen aankondigt dat hij voorlopig niet wil praten over de opzet van een nieuw stelsel van studiefinanciering. Eerst moeten de bezuinigingen worden binnengehaald, vindt de bewindsman. Riegel: ,,Het tekent zijn kruideniersmentaliteit. Ik had gehoopt dat hij het signaal zou oppakken na onze overwinning.”
Overwinning? Was het afstemmen van de prestatiebeurs dan toch geen ongelukkige manoeuvre van afscheid nemende Kamerleden? ,,Ach”, zegt Riegel, ,,ik beschouw het gewoon als overwinning. Daarvoor zit ik in de club. Je hebt toch een jaar lang met man en macht aan zoiets gewerkt, je hebt je hart en ziel er in zitten. De afgelopen week hebben we nog keihard lopen buffelen om ons kort geding tegen de prestatiebeurs rond te krijgen. De leden van de Eerste Kamer hebben de dagvaarding allemaal onder ogen gekregen. Dat soort zaken is wel degelijk van invloed op de meningsvorming.”
Harde stokslagen deden de vijfdejaars student economische geschiedenis aan de Vrije Universiteit in Amsterdam twee jaar geleden belanden in de studentenpolitiek. Tijdens de beruchte, volkomen uit de hand gelopen demonstratie van 8 mei 1993 stond Riegel op de Haagse Kneuterdijk in het niemandsland tussen Mobiele Eenheid en stenengooiende demonstranten. Bij de derde charge was ook hij de klos, ondanks zijn verwoede pogingen het geweld te stoppen. Geschrokken en geschokt besloot Riegel dat het afgelopen moest zijn met de vrijblijvende borrelpraat. De politieke ontmaagding van de nieuwe voorzitter was een feit.
Anders dan zijn drie vrouwelijke voorgangers, Simone van Geest, Trudy Jansen en Kysia Hekster, kan Riegel niet bogen op een uitgebreide ervaring in het universitaire radencircuit. Een echte actievoerder is hij, als voormalig coördinator van het Amsterdamse Actie Platform (AAP). Van onderhandelingen met politieke zwaargewichten is het nog niet gekomen, op eenenkele ontmoeting met plaatselijke universiteitsbestuurders na. En dan nog alleen in het kader van één van de vele Amsterdamse actieperioden.
Strijd
Verontschuldigend: ,,Het klinkt misschien heel idealistisch, maar het gaat mij om de strijd voor principes. De strijd voor sociale rechtvaardigheid. Toen bekend werd dat er anderhalf miljard gulden bezuinigd moest worden op studenten en het hoger onderwijs dacht ik: dit kan gewoon niet waar zijn, hier móet ik wat aan doen. Dat heb ik het afgelopen jaar op mijn manier gedaan. En met succes, want we hebben in Amsterdam een hoop mensen op de been gebracht.”
Toch lijkt Riegel nu al enige afstand te willen nemen van het ‘actiegebeuren’. Het opgewonden standje dat vorig jaar de leden van de progressieve fractie aan de VU wel even ,,naar de pers zou schoppen” om te protesteren tegen de afbraak van studenteninspraak, probeert zich nu schuil te houden achter een masker van rust en diplomatie. Natuurlijk, ,,af en toe hard boe roepen” mag best, maar eerst moet de LSVb alle mogelijke wegen van het overleg bewandelen. ,,Ik zit hier niet om studenten het spoor op te jagen en het dagelijks leven van half Nederland te ontregelen. Dat kun je halfzacht noemen, maar dat vind ik dus niet.”
Hij kan zich die inzet ook permitteren, denkt Riegel. ,,Kysia heeft de baan vrijgemaakt om met Ritzen om de tafel te gaan zitten en te zeggen: zo doen we het en niet anders. Ik kan me nu opstellen als een gelijkwaardige partner van de minister en de voorzitters van de VSNU en Hbo-Raad. Dat bedoel ik met een arrogantere opstelling. Kysia was zeker in het begin nog wat te bescheiden. Ik ben meer een vakbondsman. Zo van: ik sta hier namens de studenten en kom maar op. We hebben nu een positie waarin politici het niet snel aan zullen durven om ons nieuwe bezuinigingen door de strot te duwen.”
21ste eeuw
Over studiefinanciering zal het volgend jaar vanzelfsprekend moeten gaan. Over de positie van studenten in universiteits- en medezeggenschapsraden. En natuurlijk over ‘studeerbaarheid’ en onderwijskwaliteit. Op zijn minst verwacht hij dat Ritzen hem een lange-termijnvisie over deze onderwerpen presenteert. ,,Want weten waar het heen moet met het hoger onderwijs is iets anders dan je één voelen met studenten. Ritzen moet nadenken over de vraag hoe we de 21ste eeuw ingaan. Dat heeft hij tot nog toe niet gedaan.”
Vanzelf zal het allemaal niet gaan, beseft ook Riegel. Hoe zit het bijvoorbeeld met de broodnodige achterban? Onlangs nog liet de LSVb een studente communicatie onderzoek doen naar het imago van de bond en de mogelijkheden om het ledental te doen groeien. ,,Bepaalde stereotypen als marxistische, linkse rotzooimakers blijken zeer hardnekkig”, concludeerde ze. Wanneer de LSVb niet beter luistert naar de veranderende, steeds minder maatschappelijk betrokken ‘studentenmarkt’, ,,dan is het niet zo verwonderlijk dat de boodschap niet aankomt. Men is daar namelijk niet meer zo in geïnteresseerd.”
,,In mijn beleving bestaat het beeld van links, radicaal en vastgeroest allang niet meer”, zegt Riegel. ,,Misschien komt het schreeuwerig over wanneer je voor je mening uitkomt. Maar we zijn nu eenmaal een politiek geëngageerde organisatie met progressieve principes. Is het dan opportuun om je draagvlak te vergroten door air miles te gaan verkopen? Ik wil daar voorzichtig mee zijn. Studenten moeten naar me toekomen op basis van de principes die de LSVb aanhangt. Als ze zich daar niet door aangesproken voelen is dat jammer.”
Steun van studenten op basis van inhoudelijke standpunten. Het is de enige echte legitimiteit van de LSVb, vindt de nieuwe voorzitter. De straat op gaan dient er hooguit voor om te laten zien dat die achterban ook daadwerkelijk bestaat. ,,We zijn een gesettelde club geworden. Dat kun je vreselijk saai vinden, maar ik ben er alleen maar verheugd over. We worden uiterst serieus genomen. Voor de beleidsmakers staan we gewoon op de politieke landkaart. Daar hebben we ontzettend lang en hard voor moeten knokken. Laten we er nu dan ook gebruik van maken.” (HOP/M.W.)
LSVb-voorzitter Mike Riegel: ,,Het gaat mij om de strijd voor principes”
Comments are closed.