Kees Meeuse ontving afgelopen vrijdag de Unilever Researchprijs Werktuigbouwkunde voor zijn afstudeerwerk bij de sectie transporttechniek. Hij modelleerde het weggedrag van een automatisch gestuurde wagen voor het vervoer van containers over haven- en opslagterrein en deed aan de hand van zijn model voorstellen voor ontwerpverbeteringen die een hogere rijsnelheid mogelijk maken.
br />
Inmiddels werkt hij als toegevoegd onderzoeker aan de TU. ,,Ik ben een soort aio”, zegt hij, ,,maar dan op een financieel wat aantrekkelijker basis en het biedt vrijblijvend de mogelijkheid om te promoveren.” Maar Meeuse, afkomstig van de mts en hts, heeft nog steeds smeer onder zijn nagels: ,,Als vrienden wat hebben, als een autootje het niet doet of zo, dan weten ze me wel te vinden.”
Wat er voor Unilever nou interessant is aan Meeuse’s in opdracht van ECT uitgevoerde afstudeerwerk is hem ook niet helemaal duidelijk. ,,Die researchprijzen (een erepenning en een geldbedrag, red.) worden uitgereikt aan mensen met wat Unilever noemt ‘buitengewone studieprestaties’. Die mensen worden door de universiteiten voorgedragen”, zegt Meeuse.
Hij beschrijft de prijsuitreiking: ,,Alles was tot in de puntjes geregeld, de foto’s die vlak vóór het eten gemaakt waren, lagen erna al klaar, keurig in een envelopje met een naamstickertje erop. Het is voor Unilever natuurlijk een presentatie, zo’n prijsuitreiking, er waren niet voor niets mensen van Hoogovens en allerlei andere bedrijven.”
,,Er werden tien prijzen uitgereikt – voor iedere universiteit één – en die waren natuurlijk voornamelijk voor afstudeerwerk in een chemische of biologische richting. Er gingen nogal wat termen als DNA en moleculen door de zaal. Maar werktuigbouw is blijkbaar ook een van hun interessegebieden. Ik zou er ook best willen werken. Ik heb geen moeite met de grootte en ik denk dat ze zeker onderzoek doen op een gebied dat ik leuk vind”, zegt Meeuse.
Vrijheid
Meeuse verwacht dat binnenkort zijn contract aan de TU verlengd wordt en daar is hij voorlopig best tevreden mee. ,,Ik ben dit werk aan de TU gaan doen omdat ik het inhoudelijk leuk vond en niet omdat ik zo graag wil promoveren zodat ik vervolgens daar-en-daar een of andere fantastische baan kan krijgen. Hier heb ik echt de mogelijkheid om me op theoretisch niveau verder te ontwikkelen. Ik volg zelfs nog colleges.”
Het onderzoek waar Meeuse momenteel aan meewerkt betreft de ontwikkeling van een robotvoertuig voor het transport van containers. Hij legt uit: ,,Het gaat dus niet meer alleen om het weggedrag, hoewel dat er ook bij komt kijken natuurlijk, maar ook om de ontwerpmethode en zaken als besturing. Dit onderzoek sluit dus heel goed aan op mijn afstuderen, het is een soort uitbreiding daarvan.”
Dit soort uitgebreid onderzoek is de reden waarom hij voortransporttechniek heeft gekozen: ,,Je hebt een grote vrijheid om zelf je opdracht in te vullen. Transporttechniek is heel breed – alles van havenkranen tot vrachtwagens valt eronder en als je dan bijvoorbeeld een havenkraan onderzoekt, dan kun je nog kiezen of je je richt op sterkte-aspecten, of op dynamisch gedrag of misschien op de besturing, zodat je naar keuze bezig kan zijn met mechanica, voertuigtechniek of regeltechniek.”
Skelters
Voordat Meeuse bij transporttechniek terecht kwam heeft hij wel wat omzwervingen gemaakt: ,,Ik begon toen ik nog op de mavo zat met het knutselen aan skelters en brommers. Ik heb echt verschillende typen go-karts gebouwd, met motor en al. Ik verzamelde een complete werkplaats aan apparatuur om me heen en op een gegeven moment kon ik werk gaan aannemen – honderd ophangbeugels in elkaar lassen, wat houtdraaibankjes bouwen. Metaalbewerking is echt een hobby van me. Ondertussen ging dat natuurlijk allemaal van de tijd voor het maken van huiswerk af, terwijl ik juist heel slecht was in talen en vakken als geschiedenis en aardrijkskunde.”
,,Maar toen ik eenmaal op de mts zat en dingen leerde die me echt interesseerden, haalde ik goede cijfers. Ik heb de mts ook niet afgemaakt, maar ben met een theoriecertificaat naar de hts gegaan. Na een jaar hts had ik mijn propaedeuse en kon ik in Delft beginnen.”
Bij Werktuigbouw heeft Meeuse vervolgens alles wat er te halen viel met lof gehaald, maar met schroeven en smeren ging hij onverminderd door. ,,In de zomers werkte ik in de metaal en op de zaterdagen bouwvakte ik bij een aannemer, die toen ik bij hem begon net een nieuw project startte, dat ik vervolgens van begin tot eind mee heb gemaakt. Daar leerde ik dus alles wat met de bouw te maken heeft, van het beton storten in het begin tot de afwerking aan het eind.”
Toen de broer van Meeuse een oud huis kocht, kwam hij zijn broertje dan ook opzoeken: ,,Tijdens mijn afstuderen hebben we dat helemaal opgeknapt, in de avonduren. We wonen er nu allebei en ik heb er ook het grootste deel van mijn afstudeerwerk gedaan. Want bij ECT ben ik niet zoveel geweest. Ik heb er alleen wat metingen gedaan, om het wegdek waar de voertuigen over rijden in kaart te brengen en om te verifiëren of mijn model van de bestaande voertuigen overeenkwam met de praktijk.” Met het gevalideerde model kon Meeuse vervolgens de invloed van verschillende rijsnelheden en van verbeteringen aan het ontwerp van de voertuigen op het dynamisch gedrag ervan doorrekenen.
Wasmachine
Juist dit met succes combineren van de verschillende ingenieursactiviteiten modelvormen, experimenteren en ontwerpen heeft Meeuse de Unilever researchprijs opgeleverd. Voor hem is die combinatie heel gewoon: ,,Ik ben iemand die in de praktijk is begonnen. Ik vond werktuigbouw leuk, ik was er thuis en later ook op school mee bezig en hier op de TU kreeg ik de theoretische onderbouwing erbij. Ik vind het ook grappig om de overeenkomsten en verschillen tussen de mts, de hts en de TU te zien. Overeenkomsten in onderwerpen, verschillen inhoe het gebracht wordt. Maar ik merk wel dat ik steeds minder met knutselen bezig kan zijn”, zegt Meeuse.
Opgewekt voegt hij toe: ,,Ja, thuis nog wel, daar heb ik een complete lasinstallatie staan en kan ik metaal bewerken. Daar heb ik ook de tijd voor met mijn werk aan de TU. Als je alles goed plant, doet wat je moet doen en vooral ook niet dingen doet die je niet moet doen, dan kom je wel ruim aan de veertig uur, maar blijft er voldoende tijd over voor andere dingen. Een vriend van me is management trainee bij een bedrijf en als je met hem afspreekt om te gaan squashen, dan gebeurt het nog wel eens dat hij niet op komt dagen.”
Meeuse verduidelijkt: ,,Dat komt dan soms doordat hij iets niet goed gepland heeft, maar soms ook doordat zijn baas iets niet goed gepland heeft, waardoor hij in de knoop komt. Dat laatste kan mij hier gelukkig niet zo gauw overkomen. Daarom kan ik gewoon bariton blijven spelen, puur voor de gezelligheid van de muziekvereniging. En ook om af en toe wat te sleutelen te hebben. Dan mag ik bij zo’n meisje van de vereniging komen eten en dan is het tijdens het eten zo van: ‘Oh ja Kees, de wasmachine is kapot…” (S.v.d.V.)
Kees Meeuse: ,,Oh ja Kees, de wasmachine is kapot…”
Kees Meeuse ontving afgelopen vrijdag de Unilever Researchprijs Werktuigbouwkunde voor zijn afstudeerwerk bij de sectie transporttechniek. Hij modelleerde het weggedrag van een automatisch gestuurde wagen voor het vervoer van containers over haven- en opslagterrein en deed aan de hand van zijn model voorstellen voor ontwerpverbeteringen die een hogere rijsnelheid mogelijk maken.
Inmiddels werkt hij als toegevoegd onderzoeker aan de TU. ,,Ik ben een soort aio”, zegt hij, ,,maar dan op een financieel wat aantrekkelijker basis en het biedt vrijblijvend de mogelijkheid om te promoveren.” Maar Meeuse, afkomstig van de mts en hts, heeft nog steeds smeer onder zijn nagels: ,,Als vrienden wat hebben, als een autootje het niet doet of zo, dan weten ze me wel te vinden.”
Wat er voor Unilever nou interessant is aan Meeuse’s in opdracht van ECT uitgevoerde afstudeerwerk is hem ook niet helemaal duidelijk. ,,Die researchprijzen (een erepenning en een geldbedrag, red.) worden uitgereikt aan mensen met wat Unilever noemt ‘buitengewone studieprestaties’. Die mensen worden door de universiteiten voorgedragen”, zegt Meeuse.
Hij beschrijft de prijsuitreiking: ,,Alles was tot in de puntjes geregeld, de foto’s die vlak vóór het eten gemaakt waren, lagen erna al klaar, keurig in een envelopje met een naamstickertje erop. Het is voor Unilever natuurlijk een presentatie, zo’n prijsuitreiking, er waren niet voor niets mensen van Hoogovens en allerlei andere bedrijven.”
,,Er werden tien prijzen uitgereikt – voor iedere universiteit één – en die waren natuurlijk voornamelijk voor afstudeerwerk in een chemische of biologische richting. Er gingen nogal wat termen als DNA en moleculen door de zaal. Maar werktuigbouw is blijkbaar ook een van hun interessegebieden. Ik zou er ook best willen werken. Ik heb geen moeite met de grootte en ik denk dat ze zeker onderzoek doen op een gebied dat ik leuk vind”, zegt Meeuse.
Vrijheid
Meeuse verwacht dat binnenkort zijn contract aan de TU verlengd wordt en daar is hij voorlopig best tevreden mee. ,,Ik ben dit werk aan de TU gaan doen omdat ik het inhoudelijk leuk vond en niet omdat ik zo graag wil promoveren zodat ik vervolgens daar-en-daar een of andere fantastische baan kan krijgen. Hier heb ik echt de mogelijkheid om me op theoretisch niveau verder te ontwikkelen. Ik volg zelfs nog colleges.”
Het onderzoek waar Meeuse momenteel aan meewerkt betreft de ontwikkeling van een robotvoertuig voor het transport van containers. Hij legt uit: ,,Het gaat dus niet meer alleen om het weggedrag, hoewel dat er ook bij komt kijken natuurlijk, maar ook om de ontwerpmethode en zaken als besturing. Dit onderzoek sluit dus heel goed aan op mijn afstuderen, het is een soort uitbreiding daarvan.”
Dit soort uitgebreid onderzoek is de reden waarom hij voortransporttechniek heeft gekozen: ,,Je hebt een grote vrijheid om zelf je opdracht in te vullen. Transporttechniek is heel breed – alles van havenkranen tot vrachtwagens valt eronder en als je dan bijvoorbeeld een havenkraan onderzoekt, dan kun je nog kiezen of je je richt op sterkte-aspecten, of op dynamisch gedrag of misschien op de besturing, zodat je naar keuze bezig kan zijn met mechanica, voertuigtechniek of regeltechniek.”
Skelters
Voordat Meeuse bij transporttechniek terecht kwam heeft hij wel wat omzwervingen gemaakt: ,,Ik begon toen ik nog op de mavo zat met het knutselen aan skelters en brommers. Ik heb echt verschillende typen go-karts gebouwd, met motor en al. Ik verzamelde een complete werkplaats aan apparatuur om me heen en op een gegeven moment kon ik werk gaan aannemen – honderd ophangbeugels in elkaar lassen, wat houtdraaibankjes bouwen. Metaalbewerking is echt een hobby van me. Ondertussen ging dat natuurlijk allemaal van de tijd voor het maken van huiswerk af, terwijl ik juist heel slecht was in talen en vakken als geschiedenis en aardrijkskunde.”
,,Maar toen ik eenmaal op de mts zat en dingen leerde die me echt interesseerden, haalde ik goede cijfers. Ik heb de mts ook niet afgemaakt, maar ben met een theoriecertificaat naar de hts gegaan. Na een jaar hts had ik mijn propaedeuse en kon ik in Delft beginnen.”
Bij Werktuigbouw heeft Meeuse vervolgens alles wat er te halen viel met lof gehaald, maar met schroeven en smeren ging hij onverminderd door. ,,In de zomers werkte ik in de metaal en op de zaterdagen bouwvakte ik bij een aannemer, die toen ik bij hem begon net een nieuw project startte, dat ik vervolgens van begin tot eind mee heb gemaakt. Daar leerde ik dus alles wat met de bouw te maken heeft, van het beton storten in het begin tot de afwerking aan het eind.”
Toen de broer van Meeuse een oud huis kocht, kwam hij zijn broertje dan ook opzoeken: ,,Tijdens mijn afstuderen hebben we dat helemaal opgeknapt, in de avonduren. We wonen er nu allebei en ik heb er ook het grootste deel van mijn afstudeerwerk gedaan. Want bij ECT ben ik niet zoveel geweest. Ik heb er alleen wat metingen gedaan, om het wegdek waar de voertuigen over rijden in kaart te brengen en om te verifiëren of mijn model van de bestaande voertuigen overeenkwam met de praktijk.” Met het gevalideerde model kon Meeuse vervolgens de invloed van verschillende rijsnelheden en van verbeteringen aan het ontwerp van de voertuigen op het dynamisch gedrag ervan doorrekenen.
Wasmachine
Juist dit met succes combineren van de verschillende ingenieursactiviteiten modelvormen, experimenteren en ontwerpen heeft Meeuse de Unilever researchprijs opgeleverd. Voor hem is die combinatie heel gewoon: ,,Ik ben iemand die in de praktijk is begonnen. Ik vond werktuigbouw leuk, ik was er thuis en later ook op school mee bezig en hier op de TU kreeg ik de theoretische onderbouwing erbij. Ik vind het ook grappig om de overeenkomsten en verschillen tussen de mts, de hts en de TU te zien. Overeenkomsten in onderwerpen, verschillen inhoe het gebracht wordt. Maar ik merk wel dat ik steeds minder met knutselen bezig kan zijn”, zegt Meeuse.
Opgewekt voegt hij toe: ,,Ja, thuis nog wel, daar heb ik een complete lasinstallatie staan en kan ik metaal bewerken. Daar heb ik ook de tijd voor met mijn werk aan de TU. Als je alles goed plant, doet wat je moet doen en vooral ook niet dingen doet die je niet moet doen, dan kom je wel ruim aan de veertig uur, maar blijft er voldoende tijd over voor andere dingen. Een vriend van me is management trainee bij een bedrijf en als je met hem afspreekt om te gaan squashen, dan gebeurt het nog wel eens dat hij niet op komt dagen.”
Meeuse verduidelijkt: ,,Dat komt dan soms doordat hij iets niet goed gepland heeft, maar soms ook doordat zijn baas iets niet goed gepland heeft, waardoor hij in de knoop komt. Dat laatste kan mij hier gelukkig niet zo gauw overkomen. Daarom kan ik gewoon bariton blijven spelen, puur voor de gezelligheid van de muziekvereniging. En ook om af en toe wat te sleutelen te hebben. Dan mag ik bij zo’n meisje van de vereniging komen eten en dan is het tijdens het eten zo van: ‘Oh ja Kees, de wasmachine is kapot…” (S.v.d.V.)
Kees Meeuse: ,,Oh ja Kees, de wasmachine is kapot…”
Comments are closed.