Idealen en wereldvisie

AAG werd in 1971 opgericht als A.A.G., wat stond voor Afdelings Aktie Groepen. De beweging was een kind van haar tijd. Tijdens de democratiseringsgolf van de jaren zeventig, ontstond bij Delftse studenten de behoefte om de toenmalige Technische Hogeschool democratischer te maken. Studenten wilden inspraak in het beleid en gingen daarbij graag de strijd aan. AAG was een van de eerste georganiseerde studentenpartijen van Nederland. Principieel en ambitieus. Haar aanhangers waren onder meer betrokken bij bezettingen en andere studentenprotesten.

“De partij was de belichaming van iets wat breed leefde”, zegt Johan Sevenhuijsen, een van de oprichters van  AAG. “Het was een periode waarin studenten zich massaal betrokken voelden bij bepaalde kwesties. Dit vertaalde zich in deelname van AAG aan de studentenraadverkiezingen en in een groot aantal zetels in medezeggenschapsorganen. Zelf vond ik het waardevol dat binnen onze partij drie dingen samen kwamen. We streefden naar onderwijs van goede kwaliteit, aandacht voor maatschappelijke aspecten zoals duurzaamheid en milieu en naar toegankelijkheid van het onderwijs. Drie speerpunten die vandaag de dag nog steeds actueel zijn.”
Sevenhuijsen zat ongeveer acht jaar in de toenmalige faculteitsraad. Een spannende tijd met frequent overleg. Als langharige activist moest hij zich naar eigen zeggen bewijzen ten overstaan van stijve personeelsleden. Binnen de raden was men duidelijk nog niet gewend aan het overlegmodel. “Maar als je liet zien dat je je in zaken verdiept had, werd dat wel gewaardeerd. Je kon een positie krijgen met invloed op een breed spectrum van de agenda.” Af en toe ging het hard tegen hard. Zo zette Sevenhuijsen ooit bij een bezetting van het hoofdgebouw, de rector persoonlijk uit zijn kamer. “Het was niet altijd gezellig een kopje thee drinken.”

Toch was die combinatie van actievoeren en meedoen in overlegorganen juist de kracht en de herkenbaarheid van AAG. De partij stond in het verleden als links te boek. Daarnaast waren er de voorlopers van het toen rechtse en pragmatische Oras. Die vonden hun basis in de gezelligheidsverenigingen en moesten niets hebben van het activisme.

Lef
In de jaren zeventig en tachtig was AAG standaard de grootste partij. De daaropvolgende jaren schommelde het aantal zetels. Sinds een wetswijziging in 1997 waarbij de studentenraad (sr) en de ondernemingsraad (or) van elkaar gescheiden werden, daalde het aantal zetels fors. Volgens Sevenhuijsen vervloog het gedachtegoed van AAG toen de verbinding met de actieve achterban verdween. “AAG slaagde er niet in om vitaal te blijven in die verbindende functie. Je moet het als partij hebben van je betrokkenheid in kwesties. Daar richt je je energie op en daar put je energie uit. Op een gegeven moment liet de partij haar wortels los en ontwikkelde zich tot kiesvereniging met als centraal doel zetels in organen. Alleen
op basis daarvan red je het niet.”

Dirk-Jan Dekker zat in het studiejaar 2004-2005 namens AAG in de sr. Met vier zetels voor AAG en zes voor Oras, was dit het laatste jaar waarin de verhouding tussen die twee nog redelijk in balans was. Toch moest AAG toen al zetels inleveren. “Onze partij slaagde er steeds minder in om haar boodschap duidelijk te maken naar de kiezer. Dat ging uiteindelijk ten koste van de strijdvaardigheid.” Terwijl de actiebereidheid van AAG geleidelijk verdween, maakte Oras juist een professionaliseringsslag door met een eigen programma en duidelijke standpunten te komen.

Teloorgang
Dekker ziet de verminderde ruggensteun van de kiezers als de oorzaak van de teloorgang van zijn partij. “AAG toonde van oorsprong lef. We stonden voor idealen en waren de enige met een manifest. We bedreven politiek vanuit een wereldvisie. Tegenwoordig tonen studenten steeds minder lef.”

Volgens Dekker is zijn partij juist in deze tijd van bezuinigingen hard nodig. “Het college van bestuur (cvb) laat zien dat het onorthodoxe maatregelen als avondcolleges niet schuwt. Daarmee is onze strijdvaardigheid actueler dan ooit.” Toch heeft hij ook begrip voor zijn partijgenoten die besloten dat het niet langer haalbaar is om zich verkiesbaar te stellen voor de studentenraad. “Met slechts twee zetels is er te weinig organisatiekracht. Er is onvoldoende capaciteit om het raadswerk goed te doen en daarnaast de vereniging te continueren. Met zo weinig zetels was ik waarschijnlijk tot dezelfde conclusie gekomen. AAG nu is niet veel anders dan AAG in het verleden, maar we hebben wel ingeboet aan zelfvertrouwen en slagvaardigheid. Er is veel energie verloren gegaan.”   

Partijvoorzitter Mark Bosschaart benadrukte onlangs dat zijn partij er alles aan gedaan heeft om meer kiezers te trekken en een doorstart met de partij te maken. In het collegejaar 2008/2009 trok AAG zich zelfs terug om de volledige aandacht te richten op promotie. Het was een grote tegenvaller dat de verkiezingen in 2009 weer slechts twee zetels opleverden. Evenveel als de tijdelijke ‘stand in’ Het Principe.

Ook specialisaties en schaduwfracties van parttimers konden de partij niet redden, handreikingen van Oras en het cvb evenmin. “Dan moet je optellen wat je onder de streep overhoudt en concluderen dat het zo niet verder kan binnen, en met het huidige studentenraadstelsel.” Toch heeft Bosschaart wel degelijk oog voor de overwinningen die zijn partij behaald heeft. Als voorbeelden van behaalde successen noemt hij het meldpunt tentamens waar studenten terecht kunnen met klachten; de aandacht voor duurzaamheid binnen de universiteit; de focus op internationale studenten en het feit dat nieuwe docenten eerst een toets Engels moeten afleggen. AAG dient dit collegejaar in ieder geval nog uit en richt zich vooral op de bezuinigingen door het proces herijking, excellentietrajecten en de kwaliteit van het onderwijs in het algemeen.

Anka Mulder, directeur onderwijs & studentenzaken (O&S) looft de verdiensten van AAG. “Deze partij toonde aan dat een kleine fractie wel degelijk invloed kan uitoefenen en het initiatiefrecht kan benutten. Een goed voorbeeld vind ik het rapport dat AAG opstelde voor excellente studenten. Het vormde het uitgangsmateriaal voor het Siriusvoorstel (voor excellentiebevordering in het hoger onderwijs, red). Indirect droeg het ertoe bij dat we uiteindelijk overheidssubsidie kregen om excellente studenten te ondersteunen. Wat me verder is bijgebleven, is de studiereis naar Scandinavië waarbij het accent lag op duurzaamheid.”

Cvb-lid Paul Rullmann ziet het terugtreden van AAG als een verlies voor de TU Delft. Hij vindt het jammer dat er straks nog maar één partij is omdat de dynamiek in de sr zo verloren gaat. “De beide partijen dagen elkaar uit en zwengelen discussies aan.” Hij zal zeker  de inbreng van AAG missen. “Met slechts twee zetels bracht deze partij toch veel teweeg. Het is een zeer volwaardige delegatie die het hele veld bestrijkt. Hoewel het voor de twee raadsleden zwaar is, doen ze hun werk goed. Daarvoor verdienen ze alle lof.” Rullmann zegt leden van AAG en Oras te herkennen aan hun levensstijl en kleding. “AAG is wat losser met truien en blouses. Oras is meer van de dasjes, vestjes of een shirt met het logo van de vereniging.” Hij denkt dat het gedachtegoed van AAG wat is weggezakt. Desondanks zag hij het niet aankomen dat de partij zich zou terugtrekken. “Ik had in de vergaderingen niet het idee dat ze minder presteerden.”

Meerpartijenstelsel
Over de toekomst zonder AAG zijn de meningen verdeeld. Oud-oprichter Sevenhuijsen geeft aan dat hij er geen traan om zal laten. “Ik geloof niet dat alles voor niets is geweest. Er is toen veel bereikt. Actieve studenten zullen vast hun eigen weg vinden om zich te uiten.” Dineke Heersma, voorzitter van de or, ziet wel wat in een systeem waarbij alle studenten vertegenwoordigd zijn. Bijvoorbeeld door vanuit alle faculteiten twee studenten af te vaardigen voor de sr. Oras-voorzitter Michael van Lith betreurt het dat er straks nog maar één partij is en benadrukt dat hij voorstander is van een meerpartijenstelsel.

“We zaten 37 jaar samen met AAG in de sr en vinden het jammer dat deze partij ermee stopt. Net als we bij Het Principe hebben gedaan, zijn we ook nu bereid om een nieuwe partij in te werken.” Rullmann geeft aan dat de universiteit het komend jaar wel redt zonder AAG, maar dat die periode benut moet worden om te onderzoeken hoe je de dynamiek weer terug kunt brengen. Ook als er straks maar één partij is, wil hij de verkiezingen door laten gaan. Verkiezingen zorgen niet alleen voor attentiewaarde voor de sr, maar dragen er ook toe bij dat de gekozen leden zich verantwoordelijk voelen.

AAG-lid Dekker gelooft nog steeds in een partijensysteem, maar is van mening dat een studentenraad van tien leden ontoereikend is om het grote aantal TU-studenten te vertegenwoordigen. Mulder geeft aan het jammer te vinden dat studenten straks niets meer te kiezen hebben. AAG-voorzitter Bosschaart denkt dat dit een goed moment is om met alle studenten na te denken over de toekomstige inrichting van de sr. Hij betreurt het dat straks voornamelijk de groepen van excellente, niet-lid zijnde en internationale studenten door het vertrek van AAG sterk zijn ondervertegenwoordigd. 

Kandidaat stellen
Tot 14 april kan een student of een groep studenten zich kandidaat stellen voor de studentenraadverkiezingen. http://tunews.weblog.tudelft.nl/2010/02/19/verkiezingen-sr-en-fsr-elections-to-the

Staffers at the Faculty of Technology, Policy and Management (TPM) trapped an escaping computer thief in the faculty building’s revolving door, before binding his legs together to prevent his escape before the police could arrive. The drama unfolded around 12:30, when a female teacher at TPM saw a suspicious looking person walking past her office. A few minutes later a student asked her if she had seen two laptops that had gone missing. “The student immediately ran for the emergency exit, while I went down the regular staircase,” the teacher recounts. The teacher caught up to the thief and grabbed his arm, but the man broke free and tried to escape through a revolving door, at which point the teacher trapped the thief inside. “Four security personnel then apprehended the man, but he broke loose and ran back into the faculty building.” The thief was later reapprehended inside the building, and this time his legs were tied together to prevent escape. The 21-year-old thief is not a student at TU Delft.