I.d-kaffee

Het is deze woensdag ‘beurscafé’ in de kelder van het IO-hoofdgebouw. De drankprijzen worden bijna ieder kwartier gewijzigd. Als er veel pils wordt besteld, gaat de bierprijs omhoog en de prijs van sterk en wijn omlaag. Een kleurige grafiek achter de tappers geeft het koersverloop aan. Koersvoorspellingen hebben weinig zin; het bepalen van de prijzen gebeurt met een grote natte vinger, legt de jongen achter de tap uit, ,,hoewel het aantal schone glazen ook een aardige indicatie is”.

Het i.d-kaffee levert jaarlijks zo’n vijf mille op voor de studievereniging, vertelt Thierry Le Grand, voorzitter van de barcommissie. Welk deel van de omzet voor rekening komt van de commissieleden en hun voorgangers is niet bekend. Zeker is wel dat zij bijna de helft van alle zitplaatsen aan de bar innemen. Maar we hoeven niet bang te zijn voor een vast kliekje dat nieuwe bezoekers afstoot. Le Grand: ,,We hebben ieder jaar twaalf nieuwe tappers. Elke IO-er kan zich er voor inschrijven. Op die manier willen we voorkomen dat een kliekje ontstaat.”

Onlangs heeft een paar ‘faculteitskoppels’ achter de tap gestaan. Twee medewerkers en zelfs twee hoogleraren werden bereid gevonden een avond lang de dorst te lessen. Binnenkort zal een duo pr-medewerkers de glazen vullen. Dit alles om meer personeel naar de kelder te lokken.

Vooralsnog lijkt dit weinig resultaat te geven. Slechts één in keurig pak gestoken faculteitsmedewerker laat zich deze avond zien. Een beetje onwennig staat hij, jas over de arm, een pilsje te drinken. Na een half uurtje is hij plotseling weg. Zo’n veertig studenten vullen nu de ruimte. In een hoek, achter een flipperkast, staan twee jongens met kaalgeschoren hoofden en trainingspak. ,,Schrijf daar maar niet over. Het zijn heel aardige jongens die hier iedere week komen en geen vlieg kwaad doen.” Lieve gabbers dus. Ze schijnen ooit met een van de medewerkers meegekomen te zijn en bleven hangen. De medewerker zelf komt allang niet meer.

,,Wil er iemand iets eten?” Het is een uur of zeven als een jongen met een papiertje de cafébezoekers langsgaat om bestellingen op te nemen. Deze worden doorgebeld naar Snackbar Dennis die de patatjes, kroketten en frikadellen vervolgens keurig in de TU-wijk aflevert. De brandweer staat het i.d-kaffee niet toe een eigen frituur of zelfs tosti-ijzer te hebben. Dit tot grote spijt van de uitbaters. Het assortiment happen blijft daarom beperkt tot chips en borrelnoten. Het gemis aan warme happen wordt echter gecompenseerd door het aanbod van drie bieren op tap.

De bar en de buffetkast zijn net anderhalve week nieuw. Hetgeheel is, IO-conform, modern vormgegeven en in eigen beheer gemaakt. Binnenkort komen er gordijnen, om de dwars door de ruimte lopende gangen van het borrelgedeelte af te schermen. Le Grand hoopt dat dat de sfeer ten goede zal komen en er minder overlast van de rest van het gebouw zal zijn.

Met de overlast van cafébezoekers voor de andere gebruikers van het gebouw valt het reuze mee: ,,Een tijd terug moesten we twee maanden lang een uur eerder dicht omdat een van de bezoekers in een dronken bui bordjes met kamernummers had gejat. Sindsdien is er niets meer gebeurd en nu hebben we een prima relatie met de beheerder.”

Het succes van het café ligt volgens Le Grand in het feit dat het op woensdagavond geopend is: ,,Veel IO-studenten hebben op woensdag ontwerppracticum in de werkplaats. Daarna komen ze hier een biertje drinken.” Concurrentie van verenigingen heeft het faculteitscafé nauwelijks. Le Grand: ,,Het percentage verenigingsleden bij IO is erg laag. Dat komt doordat de studie veel practica kent, waarbij je makkelijker mensen leert kennen”.

Hoelang i.d-kaffee bestaat, is niet precies bekend. ,,Twaalf, misschien wel vijftien jaar.” I.d bestaat al veel langer, getuige de portretten van drie ereleden naast de ingang. De privé-adressen van de heren staan er bij, zodat je ze nog eens op kan zoeken.

De laatste ronde is om negen uur. De ‘aftappers’ gaan er dan uit: gratis pilsjes met veel schuim om de taps te spoelen. Slechts een enkeling blijft nog hangen. Een jongen met halflang rood haar heeft hier een kernachtige verklaring voor: ,,Bezopen worden in drie uur en dan weg.”