De Nobelprijs voor de natuurkunde gaat dit jaar naar drie onderzoekers op het gebied van de kwantumoptica. Dr. Silvania Pereira van de onderzoeksgroep optica (Technische Natuurwetenschappen), werkte lange tijd samen met een van hen, John Hall.
Hoe was uw samenwerking met Nobelprijswinnaar John Hall?
“Ik promoveerde in de Verenigde Staten bij professor Jeff Kimble, een goede vriend van John Hall. Hall bezocht regelmatig ons laboratorium voor korte of langere periodes, eerst in Austin (Universiteit van Texas) en later in Californië (Caltech). We waren dan elke dag samen in het lab. Daar heb ik veel van hem geleerd.”
Wat voor persoon is John Hall?
“Hij is heel leuk. Hij ging vaak mee bier drinken en hij was bij alle gelegenheden op het lab. Hij kan goed met studenten praten, want hij is niet zo hiërarchisch. Hij besteedt klusjes niet uit, maar doet ze zelf. Zo stond hij vaak zelf te solderen. Het is gewoon een heel bescheiden mens. Als je hem in zijn eenvoudige kleren ziet lopen op straat, zou je niet zeggen dat het een Nobelprijswinnaar is. Hij loopt gewoon in jeans. Ik vond het altijd erg leuk als hij langs kwam.”
Hoe heeft hij u geholpen?
“Hij heeft veel geholpen met de opstellingen en experimenten, vooral op het gebied van elektronica. Wij wilden, net als veel andere labs in de wereld, een moeilijk experiment doen waarbij we de elektronische ruis uit licht wilden verwijderen. Hij hielp bijvoorbeeld bij het bouwen van de detectoren die de ruis meten. Wij waren uiteindelijk de eerste die het lukten. We hebben daar in 1988 samen een paper over geschreven voor het vaktijdschrift ‘Physical Review’.”
Had u toen kunnen bedenken dat u met een Nobelprijswinnaar samenwerkte?
“Ik had geen referentie van wat een Nobelprijswinnaar is. Hij is later pas gaan werken aan de frequentiekamlaser, waar hij nu de Nobelprijs voor krijgt. Dus ik kan alleen zeggen dat hij heel goed was, en ik veel van hem heb geleerd.”
Wat maakt hem zo goed?
“Hij is een echte wizard. Hij maakt van de theorie werkelijkheid. Al die theorie die mooi op papier staat, is heel moeilijk in de praktijk te bewijzen. Hij heeft daarmee een grote stap vooruit gezet. Zijn frequentiekamlaser kan zo nauwkeurig afstanden meten dat hij bijdraagt aan fundamenteel onderzoek naar bijvoorbeeld natuurconstanten.”
Heeft u hem al gesproken sinds vorige week bekend werd dat hij de Nobelprijs krijgt?
“Ik heb hem direct een felicitatiemail gestuurd. Hij heeft daar nog niet op gereageerd. Waarschijnlijk ben ik niet de enige die hem heeft gemaild. Maar we zullen zien, misschien krijg ik nog een reactie.”
Silvania Pereira (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Hoe was uw samenwerking met Nobelprijswinnaar John Hall?
“Ik promoveerde in de Verenigde Staten bij professor Jeff Kimble, een goede vriend van John Hall. Hall bezocht regelmatig ons laboratorium voor korte of langere periodes, eerst in Austin (Universiteit van Texas) en later in Californië (Caltech). We waren dan elke dag samen in het lab. Daar heb ik veel van hem geleerd.”
Wat voor persoon is John Hall?
“Hij is heel leuk. Hij ging vaak mee bier drinken en hij was bij alle gelegenheden op het lab. Hij kan goed met studenten praten, want hij is niet zo hiërarchisch. Hij besteedt klusjes niet uit, maar doet ze zelf. Zo stond hij vaak zelf te solderen. Het is gewoon een heel bescheiden mens. Als je hem in zijn eenvoudige kleren ziet lopen op straat, zou je niet zeggen dat het een Nobelprijswinnaar is. Hij loopt gewoon in jeans. Ik vond het altijd erg leuk als hij langs kwam.”
Hoe heeft hij u geholpen?
“Hij heeft veel geholpen met de opstellingen en experimenten, vooral op het gebied van elektronica. Wij wilden, net als veel andere labs in de wereld, een moeilijk experiment doen waarbij we de elektronische ruis uit licht wilden verwijderen. Hij hielp bijvoorbeeld bij het bouwen van de detectoren die de ruis meten. Wij waren uiteindelijk de eerste die het lukten. We hebben daar in 1988 samen een paper over geschreven voor het vaktijdschrift ‘Physical Review’.”
Had u toen kunnen bedenken dat u met een Nobelprijswinnaar samenwerkte?
“Ik had geen referentie van wat een Nobelprijswinnaar is. Hij is later pas gaan werken aan de frequentiekamlaser, waar hij nu de Nobelprijs voor krijgt. Dus ik kan alleen zeggen dat hij heel goed was, en ik veel van hem heb geleerd.”
Wat maakt hem zo goed?
“Hij is een echte wizard. Hij maakt van de theorie werkelijkheid. Al die theorie die mooi op papier staat, is heel moeilijk in de praktijk te bewijzen. Hij heeft daarmee een grote stap vooruit gezet. Zijn frequentiekamlaser kan zo nauwkeurig afstanden meten dat hij bijdraagt aan fundamenteel onderzoek naar bijvoorbeeld natuurconstanten.”
Heeft u hem al gesproken sinds vorige week bekend werd dat hij de Nobelprijs krijgt?
“Ik heb hem direct een felicitatiemail gestuurd. Hij heeft daar nog niet op gereageerd. Waarschijnlijk ben ik niet de enige die hem heeft gemaild. Maar we zullen zien, misschien krijg ik nog een reactie.”
Silvania Pereira (Foto: Hans Stakelbeek/FMAX)
Comments are closed.