Vorig jaar heb ik geprobeerd het maximale uit het jaar halen. Een nieuwe baan, een tweede kind, meer optredens, twee marathons, twee maanden verbouwen, meer spelen voor de radio, meer columns, meer schrijven voor tv, nog vaker koken, nog liever zijn voor de mooiste vrouw ter wereld, een sociaal leven, meer vakantiereisjes met mijn gezin, en vooral een beetje genieten van de rust.
Op de een of andere manier is me dat niet gelukt.
Dit jaar wil ik niet steeds met de volgende deadline of afspraak in mijn hoofd bezig zijn. Dit jaar doe ik het anders. Dit jaar wil ik zijn waar ik ben. Maar als ik dat op afgelopen maandag van toepassing laat zijn… Om zeven uur op, kinderen bij elkaar vegen, schoonmaken, aankleden, voeren en naar de crÈche brengen, half negen op mijn werk zitten half zes naar de crÈche zweten, kinderen bij elkaar zoeken (weet ik veel waar je konijntje is?), thuis de kinderen in de bank drukken, Teletubbies-video aan, papa omkleden en onderwijl wat vla in de kinderbuikjes lepelen, dan met de kinderen, in een overdekte (en uiteraard verlichte) fietskar naar buiten vloeken, kinderen janken, naar mijn hardloopafspraak van half zeven, een uur hardlopen (richting marathon van Rotterdam), halverwege gebeld worden door de mooiste vrouw ter wereld, dan heel hard naar huis lopen, ondertussen gezellig met de kindertjes hijgen over oma die morgen komt, thuis kinderen weer in de bank drukken, koken en omkleden tegelijk, de mooiste vrouw ter wereld groeten en vragen beantwoorden als ‘Waarom hebben de kinderen hun jas nog aan?’ en ‘Waarom sta jij eigenlijk naakt te koken?’, eten, afruimen, keuken schoonmaken, kinderen naar bed brengen, terwijl ze niet kunnen slapen, met mijn laptop op schoot erbij zitten en veel (maar net te weinig) werk verrichten voor comedy, elf uur naar beneden, nog een uurtje pianospelen en met mijn vrouw praten over onze vakantie naar Costa Rica eind maart en slapen (althans, slapen, met een bonkend hart en open ogen niet snappen waarom ik niet kan slapen)…
Ik moet blijkbaar nog leren om het maximale uit een jaar te halen door niet het maximale uit het jaar te willen halen…
Vorig jaar heb ik geprobeerd het maximale uit het jaar halen. Een nieuwe baan, een tweede kind, meer optredens, twee marathons, twee maanden verbouwen, meer spelen voor de radio, meer columns, meer schrijven voor tv, nog vaker koken, nog liever zijn voor de mooiste vrouw ter wereld, een sociaal leven, meer vakantiereisjes met mijn gezin, en vooral een beetje genieten van de rust. Op de een of andere manier is me dat niet gelukt.
Dit jaar wil ik niet steeds met de volgende deadline of afspraak in mijn hoofd bezig zijn. Dit jaar doe ik het anders. Dit jaar wil ik zijn waar ik ben. Maar als ik dat op afgelopen maandag van toepassing laat zijn… Om zeven uur op, kinderen bij elkaar vegen, schoonmaken, aankleden, voeren en naar de crÈche brengen, half negen op mijn werk zitten half zes naar de crÈche zweten, kinderen bij elkaar zoeken (weet ik veel waar je konijntje is?), thuis de kinderen in de bank drukken, Teletubbies-video aan, papa omkleden en onderwijl wat vla in de kinderbuikjes lepelen, dan met de kinderen, in een overdekte (en uiteraard verlichte) fietskar naar buiten vloeken, kinderen janken, naar mijn hardloopafspraak van half zeven, een uur hardlopen (richting marathon van Rotterdam), halverwege gebeld worden door de mooiste vrouw ter wereld, dan heel hard naar huis lopen, ondertussen gezellig met de kindertjes hijgen over oma die morgen komt, thuis kinderen weer in de bank drukken, koken en omkleden tegelijk, de mooiste vrouw ter wereld groeten en vragen beantwoorden als ‘Waarom hebben de kinderen hun jas nog aan?’ en ‘Waarom sta jij eigenlijk naakt te koken?’, eten, afruimen, keuken schoonmaken, kinderen naar bed brengen, terwijl ze niet kunnen slapen, met mijn laptop op schoot erbij zitten en veel (maar net te weinig) werk verrichten voor comedy, elf uur naar beneden, nog een uurtje pianospelen en met mijn vrouw praten over onze vakantie naar Costa Rica eind maart en slapen (althans, slapen, met een bonkend hart en open ogen niet snappen waarom ik niet kan slapen)…
Ik moet blijkbaar nog leren om het maximale uit een jaar te halen door niet het maximale uit het jaar te willen halen…
Comments are closed.