,,Wij zeggen niet dat er aan de TU niets mag veranderen. Dat er een donderbui aankomt, weten wij ook wel. Dat een bedrijf moet moderniseren is logisch.
Maar moet het op deze manier?” Het comité ‘Medewerkers TU Delft in actie’ houdt woensdag 24 januari een discussiebijeenkomst waarbij massale deelname op prijs wordt gesteld.
Het kan raar lopen. ,,Die reorganisatie bij ons komt uit een kopje koffie”, zegt Hans Kon, lid van het actiecomité. Kon, werkzaam bij de sector Huisvesting, doelt op de reorganisatie bij het Facilitair Bedrijf (FB). Het besluit om het bedrijf te laten doorlichten door organisatiebureau Rijnconsult, waarna het college van bestuur overging tot reorganisatie, werd in de universiteitsraad genomen naar aanleiding van de FB-maatregel om geen koffie meer te schenken bij tentamens.
Het is ook geen toeval dat het actiecomité, dat morgen precies één jaar bestaat, veel FB-medewerkers telt. Het comité schoot wortel, na afloop van een ledenvergadering van de Abvakabo, uit onvrede over de ‘gebrekkige informatievoorziening’ rondom de FB-reorganisatie en de ‘onwaarheden’ in het rapport van Rijnconsult. Sindsdien is het niet ongebruikelijk dat bij officiële TU-aangelegenheden spandoeken wapperen, zoals bij de opening van het academisch jaar.
Die laatste actie, waarbij KPN-directeur Dik zijn parkeerruimte onder afkeurende blikken van TU-notabelen moest afstaan aan de tractors van de plantsoenendienst, heeft ertoe geleid dat het comité voor het eerst werd uitgenodigd èn aangehoord. Tijdens dit gesprek met collegelid Veenendaal ontstond het idee een discussiebijeenkomst op te zetten. Het collegelid zou daarbij graag aanwezig zijn.
Inmiddels zijn 150 aanmeldigen binnen en het comité, dat nu een TU-brede organisatiegraad kent, is hoopvol over de uitkomst. Ideeën, suggesties, voorstellen, daar gaat het ze om. Over hoe het beter kan. Hoe ontslagen kunnen worden voorkomen. Hoe de TU weer een gezond bedrijf kan worden.
,,Het totale TU-belang, dat klinkt misschien idealistisch, maar daarover hoor je niet veel meer”, aldus Ronald Kruit, ook lid van het comité en werkzaam bij Huisvesting. ,,De betrokkenheid is weg. Liep je vroeger met modder aan je schoenen het Sportcentrum binnen, dan zei de portier: ‘Hé, niet met smerige voeten in mijn gebouw’. Dat hoor je nauwelijks nog: mijn gebouw. Personeel is pas betrokken als het gemotiveerd is, en dat is natuurlijk moeilijk op te brengen als reorganisaties elkaar in hoog tempo opvolgen.”
Het kan zuur zijn, ja, zegt Kon. ,,Zie ik in de krant een advertentie van mijn baas staan. ‘Come to the future‘: TU Delft, de grootste werkgever van Delft’. Terwijl aan alle kanten wordt gesneden. Dat steekt wel.”
Investeren
De actiegroep beschouwt de reorganisatiegolf aan de TU nietals een reactie op uitsluitend autonome ontwikkelingen. Dat het aantal studenten daalt, ja, dat ziet er best somber uit, en was al voorspeld. Maar met het nieuwe geldverdeelmodel wordt het de faculteiten nou ook niet makkelijk gemaakt; sommige krijgen zo al minder geld in het laatje en komen daardoor vanzelf wel in de problemen, luidt de opvatting.
Natuurlijk, een deel van de ellende heeft het college van bestuur ook niet in de hand, maar het kan ook sturen. Moet een bedrijf met tegenwind bijvoorbeeld meteen afbouwen? Kruit: ,,De TU heeft een behoorlijk eigen vermogen. De TU is rijk. Misschien moeten we juist wel investeren. Wie bepaalt hoe hoog de bedrijfsreserve mag zijn?”
De TU – de topuniversiteit- zou best wat meer mogen investeren in gebouwen, apparatuur en andere voorzieningen. Kon: ,,Het college van bestuur wil de derde-geldstroominkomsten opfokken van negentig naar 150 miljoen gulden. Maar als een vent van Shell een gebouw binnenloopt, en één keer niezen en het pand stort in, dan kijkt-ie wel uit waar-ie z’n geld instopt. Meer derde geldstroom moet je ook creëren door de TU aantrekkelijk te maken.”
Wat het actiecomité nog wel het meest dwarszit is de recente neiging om steeds meer werk uit besteden. Zo moet bij de sector Huisvesting, schatten ze, wel 75 procent van al het werk extern ingehuurd worden, ten koste van eigen personeel. Daaraan kleven veel nadelen, stelt het comité. De eigen know how verdwijnt, raakt verspreid over verschillende externe bureaus, wie controleert wie straks nog, en is die controle wel deugdelijk?
Kruit citeert uit een afstudeeronderzoek van, nota bene, een TU-student: ,,Beslissingen om uit te besteden berusten zelden op objectieve vergelijking.” Kon is ook op de hoogte: ,,In de facilitaire wereld komen ze er al op terug, maar de weg terug is natuurlijk veel moeilijker als je eenmaal je kennis hebt afgestoten.”
Kruit vraagt zich af of tijdens de discussiebijeenkomst niet een principe-uitspraak moet worden gedaan. ,,Wil de TU soms bewust terug naar minder personeel en minder studenten; naar een excellente, kleinere maar fijnere universiteit, zoals wel eens is geroepen. Laat iemand dat dan zeggen.”
Als de discussiebijeenkomst succesvol is, heft comité zich daarna het liefst op. Alles liever dan de noodzaak van een actiegroep; het kost tijd, schept verplichtingen en wat er zoal meer bij komt kijken. Vanmiddag bijvoorbeeld moeten ze naar een receptie van een 42-jarige collega, ,,die al lang niet meer met plezier naar zijn werk ging”. Een afscheidsreceptie dus.
,,Wij zeggen niet dat er aan de TU niets mag veranderen. Dat er een donderbui aankomt, weten wij ook wel. Dat een bedrijf moet moderniseren is logisch. Maar moet het op deze manier?” Het comité ‘Medewerkers TU Delft in actie’ houdt woensdag 24 januari een discussiebijeenkomst waarbij massale deelname op prijs wordt gesteld.
Het kan raar lopen. ,,Die reorganisatie bij ons komt uit een kopje koffie”, zegt Hans Kon, lid van het actiecomité. Kon, werkzaam bij de sector Huisvesting, doelt op de reorganisatie bij het Facilitair Bedrijf (FB). Het besluit om het bedrijf te laten doorlichten door organisatiebureau Rijnconsult, waarna het college van bestuur overging tot reorganisatie, werd in de universiteitsraad genomen naar aanleiding van de FB-maatregel om geen koffie meer te schenken bij tentamens.
Het is ook geen toeval dat het actiecomité, dat morgen precies één jaar bestaat, veel FB-medewerkers telt. Het comité schoot wortel, na afloop van een ledenvergadering van de Abvakabo, uit onvrede over de ‘gebrekkige informatievoorziening’ rondom de FB-reorganisatie en de ‘onwaarheden’ in het rapport van Rijnconsult. Sindsdien is het niet ongebruikelijk dat bij officiële TU-aangelegenheden spandoeken wapperen, zoals bij de opening van het academisch jaar.
Die laatste actie, waarbij KPN-directeur Dik zijn parkeerruimte onder afkeurende blikken van TU-notabelen moest afstaan aan de tractors van de plantsoenendienst, heeft ertoe geleid dat het comité voor het eerst werd uitgenodigd èn aangehoord. Tijdens dit gesprek met collegelid Veenendaal ontstond het idee een discussiebijeenkomst op te zetten. Het collegelid zou daarbij graag aanwezig zijn.
Inmiddels zijn 150 aanmeldigen binnen en het comité, dat nu een TU-brede organisatiegraad kent, is hoopvol over de uitkomst. Ideeën, suggesties, voorstellen, daar gaat het ze om. Over hoe het beter kan. Hoe ontslagen kunnen worden voorkomen. Hoe de TU weer een gezond bedrijf kan worden.
,,Het totale TU-belang, dat klinkt misschien idealistisch, maar daarover hoor je niet veel meer”, aldus Ronald Kruit, ook lid van het comité en werkzaam bij Huisvesting. ,,De betrokkenheid is weg. Liep je vroeger met modder aan je schoenen het Sportcentrum binnen, dan zei de portier: ‘Hé, niet met smerige voeten in mijn gebouw’. Dat hoor je nauwelijks nog: mijn gebouw. Personeel is pas betrokken als het gemotiveerd is, en dat is natuurlijk moeilijk op te brengen als reorganisaties elkaar in hoog tempo opvolgen.”
Het kan zuur zijn, ja, zegt Kon. ,,Zie ik in de krant een advertentie van mijn baas staan. ‘Come to the future‘: TU Delft, de grootste werkgever van Delft’. Terwijl aan alle kanten wordt gesneden. Dat steekt wel.”
Investeren
De actiegroep beschouwt de reorganisatiegolf aan de TU nietals een reactie op uitsluitend autonome ontwikkelingen. Dat het aantal studenten daalt, ja, dat ziet er best somber uit, en was al voorspeld. Maar met het nieuwe geldverdeelmodel wordt het de faculteiten nou ook niet makkelijk gemaakt; sommige krijgen zo al minder geld in het laatje en komen daardoor vanzelf wel in de problemen, luidt de opvatting.
Natuurlijk, een deel van de ellende heeft het college van bestuur ook niet in de hand, maar het kan ook sturen. Moet een bedrijf met tegenwind bijvoorbeeld meteen afbouwen? Kruit: ,,De TU heeft een behoorlijk eigen vermogen. De TU is rijk. Misschien moeten we juist wel investeren. Wie bepaalt hoe hoog de bedrijfsreserve mag zijn?”
De TU – de topuniversiteit- zou best wat meer mogen investeren in gebouwen, apparatuur en andere voorzieningen. Kon: ,,Het college van bestuur wil de derde-geldstroominkomsten opfokken van negentig naar 150 miljoen gulden. Maar als een vent van Shell een gebouw binnenloopt, en één keer niezen en het pand stort in, dan kijkt-ie wel uit waar-ie z’n geld instopt. Meer derde geldstroom moet je ook creëren door de TU aantrekkelijk te maken.”
Wat het actiecomité nog wel het meest dwarszit is de recente neiging om steeds meer werk uit besteden. Zo moet bij de sector Huisvesting, schatten ze, wel 75 procent van al het werk extern ingehuurd worden, ten koste van eigen personeel. Daaraan kleven veel nadelen, stelt het comité. De eigen know how verdwijnt, raakt verspreid over verschillende externe bureaus, wie controleert wie straks nog, en is die controle wel deugdelijk?
Kruit citeert uit een afstudeeronderzoek van, nota bene, een TU-student: ,,Beslissingen om uit te besteden berusten zelden op objectieve vergelijking.” Kon is ook op de hoogte: ,,In de facilitaire wereld komen ze er al op terug, maar de weg terug is natuurlijk veel moeilijker als je eenmaal je kennis hebt afgestoten.”
Kruit vraagt zich af of tijdens de discussiebijeenkomst niet een principe-uitspraak moet worden gedaan. ,,Wil de TU soms bewust terug naar minder personeel en minder studenten; naar een excellente, kleinere maar fijnere universiteit, zoals wel eens is geroepen. Laat iemand dat dan zeggen.”
Als de discussiebijeenkomst succesvol is, heft comité zich daarna het liefst op. Alles liever dan de noodzaak van een actiegroep; het kost tijd, schept verplichtingen en wat er zoal meer bij komt kijken. Vanmiddag bijvoorbeeld moeten ze naar een receptie van een 42-jarige collega, ,,die al lang niet meer met plezier naar zijn werk ging”. Een afscheidsreceptie dus.
Comments are closed.