Het gebeuren

Met dit etiket kun je al te kritische omstanders nog weken van je lijf houden. Zelfs neuspeuteren krijgt opeens een aureool van importantie, visie en oneindige diepgang.

Even bestond de vrees dat we tot het einde der tijden met ‘het gebeuren’ opgescheept zouden zitten. Elke samenkomst van drie of meer personen kon als een gebeuren ontmaskerd worden, waarna je zou wensen dat je er niet bij was geweest. Een gebeuren is behalve ongrijpbaar namelijk ook behoorlijk zouteloos. Maar proef het woord, laat het een paar keer van je tong rollen en trek de onvermijdelijke conclusie: het gebeuren raakt sleets.

Het gebeuren verliest de laatste jaren snel terrein aan ‘het proces’, en dat wekt geen verbazing. Een gebeuren is weliswaar zeer geschikt om interessant te doen, maar je bereikt er niet veel mee: je bent onderdeel van het gebeuren, of je bent het niet. Een proces is daarentegen beheersbaar en resultaatgericht. Je stopt er tijd of geld in, en er komt altijd wel iets leuks uit. Inspraak en bewustwording bijvoorbeeld, of tandpasta met streepjes. You name it.

Een groot voordeel van het gebeuren, een duidelijk begin en eind, gaat helaas verloren. Voor een gebeuren heb je tenslotte altijd iemand anders nodig. Als iedereen weggaat dan weet je dat het gebeuren voorbij is. Het proces leent zich evenwel ook voor individueel thuisgebruik, en vanwege het cyclische karakter ervan zit je zo in de problemen. Door de veelheid aan zorg-tv weten we dat dat geen pretje is. ,,Een heel proces” is synoniem voor maanden treurnis waarin woede, apathie en hoop elkaar in onregelmatig tempo afwisselen. Een emotioneel gebeuren is ook erg, maar geniet de voorkeur.

Het schemergebied tussen de opeenvolgende fasen van een proces maakt gelukkig veel goed. Je werkzaamheden zijn daarin zo ongedefinieerd, dat je er ongemerkt even tussenuit kan knijpen. Ga dan snel naar een gebeuren. Nu kan het nog.

Lekker vaag bezig, en het kan nog wel even kan duren? En je weet niet ook meer precies in welk deel van de activiteitenbrei je zit? Noem het dan een proces. Met dit etiket kun je al te kritische omstanders nog weken van je lijf houden. Zelfs neuspeuteren krijgt opeens een aureool van importantie, visie en oneindige diepgang.

Even bestond de vrees dat we tot het einde der tijden met ‘het gebeuren’ opgescheept zouden zitten. Elke samenkomst van drie of meer personen kon als een gebeuren ontmaskerd worden, waarna je zou wensen dat je er niet bij was geweest. Een gebeuren is behalve ongrijpbaar namelijk ook behoorlijk zouteloos. Maar proef het woord, laat het een paar keer van je tong rollen en trek de onvermijdelijke conclusie: het gebeuren raakt sleets.

Het gebeuren verliest de laatste jaren snel terrein aan ‘het proces’, en dat wekt geen verbazing. Een gebeuren is weliswaar zeer geschikt om interessant te doen, maar je bereikt er niet veel mee: je bent onderdeel van het gebeuren, of je bent het niet. Een proces is daarentegen beheersbaar en resultaatgericht. Je stopt er tijd of geld in, en er komt altijd wel iets leuks uit. Inspraak en bewustwording bijvoorbeeld, of tandpasta met streepjes. You name it.

Een groot voordeel van het gebeuren, een duidelijk begin en eind, gaat helaas verloren. Voor een gebeuren heb je tenslotte altijd iemand anders nodig. Als iedereen weggaat dan weet je dat het gebeuren voorbij is. Het proces leent zich evenwel ook voor individueel thuisgebruik, en vanwege het cyclische karakter ervan zit je zo in de problemen. Door de veelheid aan zorg-tv weten we dat dat geen pretje is. ,,Een heel proces” is synoniem voor maanden treurnis waarin woede, apathie en hoop elkaar in onregelmatig tempo afwisselen. Een emotioneel gebeuren is ook erg, maar geniet de voorkeur.

Het schemergebied tussen de opeenvolgende fasen van een proces maakt gelukkig veel goed. Je werkzaamheden zijn daarin zo ongedefinieerd, dat je er ongemerkt even tussenuit kan knijpen. Ga dan snel naar een gebeuren. Nu kan het nog.