,,’T is alsof je een wijncursus gaat volgen en je krijgt meteen te horen dat de wijn op is”, vertelt cursusleider Martijn Pietersen de deelnemers. ,,De twintigste eeuw betekende voor veel filosofen het einde van alles”, vervolgt hij.
Het einde van de kerk, het einde van de vooruitgang en ook het einde van de filosofie blijken een erfenis van sloper Nietzsche te zijn. ,,Bij mijn weten was er niemand in de vorige eeuw die zo systematisch alle overgeleverde waarheden in twijfel trok”, vat Pietersen de cursus van het vorige seizoen nog even samen.
Om acht uur ‘s avonds zit een gezelschap van twaalf studenten en een huisvrouw onder het kale TL-licht van Mekelweg 10. Niet direct het tijdstip en de sfeer waarbij een gemiddelde Delftenaar lekker door gaat graven. Blijkbaar was ‘het einde’ nog niet deprimerend genoeg om maar met filosoferen te stoppen, want een groot deel van de cursisten van vorig jaar zit hier weer voor het vervolg.
Voordat de nieuwe cursus begint, mogen de deelnemers nog even vertellen wat ze denken dat filosofie inhoudt. ,,Het is vooral het betwijfelen, het niet zomaar voor waar aannemen van alles”, vindt één van de deelnemers. ,,Maar dan kun je ook paranoïde zijn”, brengt Pietersen er tegen in. Een stilte volgt. De cursist wordt door Pietersen uit zijn benarde situatie gered: ,,Als je er later nog op komt, mag je het zeggen.” Een kreet die deze ronde nog vaker nodig zal blijken te zijn.
Denken, zoeken, vertwijfelen en verwonderen zijn woorden die naar voren komen. Het gymnasium lijkt niet echt populair in Delft, want niemand komt met de letterlijke vertaling van het woord. ,,Het betekent zoiets als ‘betrokken met wijsheid’, wat ik dan weer uitleg als: inzicht in het wereldgebeuren waarin de mens beweegt en bewogen wordt”, verklaart de cursusleider. Onmiddellijk rijst de vraag hoe je dan aan dat inzicht komt. ,,Dat weten de filosofen eigenlijk ook niet”, legt Pietersen uit. ,,De filosofie heeft nu eenmaal een problematisch karakter. Je beweert iets en trekt het vervolgens weer in twijfel. De cursus zal bewijzen dat vooroordelen als ‘veel gepraat, weinig wol’ eigenlijk wel kloppen.”
Het einde blijkt een vervolg te hebben. De Duitse filosoof Martin Heidegger stelt er ‘de opgave van het denken’ tegenover. Dat blijkt niet het einde van het denken te betekenen zoals een aantal deelnemers gelooft. ,,Opgave betekent zoiets als een opdracht”, legt Pietersen uit. Maar wat die opdracht dan is? De cursisten komen er nog niet echt uit. Daar zullen de volgende avonden aan besteed worden. ,,Met als klap op de vuurpijl avond negen, dan gaat we het hebben over waarheid”, wordt de deelnemers beloofd.
Eén van hen blijft sceptisch: ,,Eerst Nietzsche met zijn ‘God is dood’ en nu weer Heidegger met zijn einde van de filosofie. Wat een debiliteit. En dat terwijl het zo goed ging met de filosofie in de achttiende eeuw.” Pietersen zelf weet het ook even niet meer. ,,Nou ja, een beetje twijfel kan geen kwaad.”
,,’T is alsof je een wijncursus gaat volgen en je krijgt meteen te horen dat de wijn op is”, vertelt cursusleider Martijn Pietersen de deelnemers. ,,De twintigste eeuw betekende voor veel filosofen het einde van alles”, vervolgt hij. Het einde van de kerk, het einde van de vooruitgang en ook het einde van de filosofie blijken een erfenis van sloper Nietzsche te zijn. ,,Bij mijn weten was er niemand in de vorige eeuw die zo systematisch alle overgeleverde waarheden in twijfel trok”, vat Pietersen de cursus van het vorige seizoen nog even samen.
Om acht uur ‘s avonds zit een gezelschap van twaalf studenten en een huisvrouw onder het kale TL-licht van Mekelweg 10. Niet direct het tijdstip en de sfeer waarbij een gemiddelde Delftenaar lekker door gaat graven. Blijkbaar was ‘het einde’ nog niet deprimerend genoeg om maar met filosoferen te stoppen, want een groot deel van de cursisten van vorig jaar zit hier weer voor het vervolg.
Voordat de nieuwe cursus begint, mogen de deelnemers nog even vertellen wat ze denken dat filosofie inhoudt. ,,Het is vooral het betwijfelen, het niet zomaar voor waar aannemen van alles”, vindt één van de deelnemers. ,,Maar dan kun je ook paranoïde zijn”, brengt Pietersen er tegen in. Een stilte volgt. De cursist wordt door Pietersen uit zijn benarde situatie gered: ,,Als je er later nog op komt, mag je het zeggen.” Een kreet die deze ronde nog vaker nodig zal blijken te zijn.
Denken, zoeken, vertwijfelen en verwonderen zijn woorden die naar voren komen. Het gymnasium lijkt niet echt populair in Delft, want niemand komt met de letterlijke vertaling van het woord. ,,Het betekent zoiets als ‘betrokken met wijsheid’, wat ik dan weer uitleg als: inzicht in het wereldgebeuren waarin de mens beweegt en bewogen wordt”, verklaart de cursusleider. Onmiddellijk rijst de vraag hoe je dan aan dat inzicht komt. ,,Dat weten de filosofen eigenlijk ook niet”, legt Pietersen uit. ,,De filosofie heeft nu eenmaal een problematisch karakter. Je beweert iets en trekt het vervolgens weer in twijfel. De cursus zal bewijzen dat vooroordelen als ‘veel gepraat, weinig wol’ eigenlijk wel kloppen.”
Het einde blijkt een vervolg te hebben. De Duitse filosoof Martin Heidegger stelt er ‘de opgave van het denken’ tegenover. Dat blijkt niet het einde van het denken te betekenen zoals een aantal deelnemers gelooft. ,,Opgave betekent zoiets als een opdracht”, legt Pietersen uit. Maar wat die opdracht dan is? De cursisten komen er nog niet echt uit. Daar zullen de volgende avonden aan besteed worden. ,,Met als klap op de vuurpijl avond negen, dan gaat we het hebben over waarheid”, wordt de deelnemers beloofd.
Eén van hen blijft sceptisch: ,,Eerst Nietzsche met zijn ‘God is dood’ en nu weer Heidegger met zijn einde van de filosofie. Wat een debiliteit. En dat terwijl het zo goed ging met de filosofie in de achttiende eeuw.” Pietersen zelf weet het ook even niet meer. ,,Nou ja, een beetje twijfel kan geen kwaad.”
Comments are closed.