‘Het balen heb ik nu wel gehad’

,,Veel andere langzame studenten doen de situatie mooier voor dan ze is. Maar ik durf gewoon te zeggen dat het beroerd is om zo lang over je studie te doen. Ik baal van die lange studieduur, maar heb aan de andere kant ook geen zin om met veel spijt terug te kijken. Ik heb al die jaren tenslotte ook leuk geleefd.”

Al twaalf jaar is Wout Tankink bezig met zijn studie elektrotechniek en nu gaat het dan eindelijk gebeuren: over pakweg een half jaar is hij afgestudeerd. ,,Die titel is natuurlijk maar één ding”, zegt Tankink, waarna hij zich bedenkt: ,,Eigenlijk is die titel voor mij toch wel erg belangrijk.”

Wout Tankink begon in 1986 redelijk voortvarend aan zijn studie. Totdat één studiejaar voor de eindstreep zijn tempo dramatisch stokte. ,,Waardoor? Je kent het wel, in een kwartaal vijf vakken bij WTM volgen, in de breedte bezig zijn zonder echt voortuitgang te boeken. Niet dat ik mijn tijd heb verdaan, integendeel, maar ik was gewoon niet doelgericht bezig.”

Ook vanuit zijn omgeving kwam niet de prikkel om hem door het dal te helpen. Binnen zijn vereniging, Virgiel, was het niet ongewoon om lang over een studie te doen en zijn ouders zaten er ook niet echt mee: ,,Mijn ouders waren te lief, al is het natuurlijk onzin om daar op af te geven. Maar het was misschien beter geweest als ik na zes jaar een flinke schop onder mijn kont had gekregen.”

Als dertiendejaars heeft Tankink wel voldoende tijd gehad om een flinke dosis zelfkennis op te doen. Zijn lange studieduur wijt hij dan ook resoluut aan zijn eigen gebrek aan inzet: ,,Ik dacht het allemaal wel beter te weten, ik ben erg eigenwijs en heb onvoldoende doorzettingsvermogen. Maar als je weet wat er aan je mankeert, betekent dat nog niet dat je de oplossing hebt. Nee, ik ben niet iemand die hulp zoekt. Ik vond dat het mijn eigen probleem was en dat ik het dus zelf moest oplossen. Maar achteraf was dat misschien niet erg verstandig.”

Sluipend verdwijnt voor ouderejaars de noodzaak om op de universiteit aanwezig te zijn. In de gangen kent niemand je meer, het progamma is veranderd en behaalde vakken zijn niet meer geldig of verdwenen. ,,Toen ik een jaar of acht bezig was, ontbrak de reden om nog naar de TU te gaan. Er zijn toen jaren geweest waarin ik geen studiepunt haalde en geen stap binnen de TU zette.”

Hoe is het dan mogelijk dat zo’n klassieke ouwe lul als Tankink er tenslotte toch in slaagt zijn diploma te halen? ,,Door een ongelooflijk toeval. Ik heb de afgelopen jaren allerlei werk gedaan om in mijn levensonderhoud te voorzien. Al die tijd nam ik mij voor om naast dat werk nog af te studeren, want wonderbaarlijk genoeg bleef ik dat verlangen houden. Via een uitzendbureau kreeg ik een aanbieding voor werk bij het Centrum voor Micro Elektronica in Veenendaal.” Toen Tankink meldde dat hij eigenlijk geen tijd voor een volledige baan had, vanwege zijn nog altijd beoogdeafstuderen, kreeg hij de onverwachte aanbieding dit bij het centrum te doen. ,,Door die kans raakte ik enorm gemotiveerd. Het gevoel om straks af te studeren is een soort verliefdheid. Zo’n warm gevoel van binnen, dat je krijgt wanneer je met een vriendje iets bedenkt waarmee je heel rijk kunt worden.”

En zo komt de dag waarop zelfs een langstudeerder klaar is met zijn studie: ,,Voor mij geen zwart gat. Je ziet wel mensen die afgestudeerd zijn en dan denken ‘wat nu?’. Maar ik weet nu wel dat ik gewoon wil werken. Ik vind elektrotechniek nog steeds verschrikkelijk gaaf. Nogmaals, het serieuze balen heb ik nu wel gehad, ik wil nu vooruit kijken”, zegt Tankink.

Dat de wereld niet staat te wachten op een net afgestudeerde 30-jarige, beseft hij maar al te goed. ,,Ik moet nu zorgen dat ik een goed verhaal heb, dat ik interessant voor een bedrijf ben. Hoe? Door mij te specialiseren, zodat de lengte van mijn studie er verder niet toe doet. Natuurlijk ben ik een andere student dan anderen, maar ik heb misschien ook weer iets extra’s.”