In de gastcolumn van 20 maart houdt Chris Peels, directeur personeel en organisatie, een pleidooi voor minder structuur.
‘Uit de gevangenis’ is de titel van zijn verhaal. De complexiteit van de TU intern, en de aansluiting op de samenleving zijn ‘niet te vatten in een vaste structuur’, zo meent hij.
Het is maar de vraag. Structurering is wezenlijk voor het menselijk handelen en ook voor een levende universiteit als de TU. Voor ingenieurs is structurering in het algemeen en zeker ook van de arbeidsorganisatie een vanzelfsprekendheid. Zonder dat is toepassing van de technische wetenschap niet mogelijk.
Het is een kwestie van functionaliteit en ordening. Nu zal Peels wel bedoelen dat organisatie een belemmering kan zijn voor het goed functioneren van mensen daarbinnnen. Hij gaat echter te ver om dan maar alle organisatie aan de kant te zetten.
Het was een tijdje ‘in’ om het werken in autonome zelfsturende groepen te propageren, om zo te ontsnappen aan het knellende organisatiejuk. Op plaatsen waar daarmee geëxperimenteerd is, zie je de pendule weer terug gaan. Werken met autonome projectteams zoals nu aan de TU wordt ingevoerd, is slechts tijdelijk effectief en alleen indien de deelnemers de nodige expertise meebrengen en ontwikkelen. Bij hergroeperen in steeds nieuwe teams gaat echter opgebouwde kennis verloren en kan men weer helemaal opnieuw beginnen. Voor overdracht van kennis en ervaring is geen voertuig voorhanden. Niet erg effectief en efficient op wat langere termijn.
Het is geen automatisme in deze werkwijze dat er tussen alle taken die worden uitgevoerd enige samenhang ontstaat. Het oprichten van een leger coördinatoren zou aan dit verschijnsel een einde moeten maken. Buiten de universiteit, in het veelgeprezen bedijfsleven, heeft men de slag al gemaakt. Je ziet organisaties ontstaan met verantwoordelijkheden bij ‘knooppunt-managers’. Binnen een herkenbare structuur is er een grote vrijheid. Ook voor het opzetten en uitvoeren van projecten. Een mengvorm dus.
Al doende leren wij en ik hoop dat de directeur personeel en organisatie meedoet. Een slimme structuur zou echt helpen om goed met complexiteit om te gaan. Het biedt medewerkers houvast en helpt de wereld buiten om de TU te vinden en er zaken mee te kunnen doen.
directeur instellingsbeleid TU
In de gastcolumn van 20 maart houdt Chris Peels, directeur personeel en organisatie, een pleidooi voor minder structuur. ‘Uit de gevangenis’ is de titel van zijn verhaal. De complexiteit van de TU intern, en de aansluiting op de samenleving zijn ‘niet te vatten in een vaste structuur’, zo meent hij.
Het is maar de vraag. Structurering is wezenlijk voor het menselijk handelen en ook voor een levende universiteit als de TU. Voor ingenieurs is structurering in het algemeen en zeker ook van de arbeidsorganisatie een vanzelfsprekendheid. Zonder dat is toepassing van de technische wetenschap niet mogelijk.
Het is een kwestie van functionaliteit en ordening. Nu zal Peels wel bedoelen dat organisatie een belemmering kan zijn voor het goed functioneren van mensen daarbinnnen. Hij gaat echter te ver om dan maar alle organisatie aan de kant te zetten.
Het was een tijdje ‘in’ om het werken in autonome zelfsturende groepen te propageren, om zo te ontsnappen aan het knellende organisatiejuk. Op plaatsen waar daarmee geëxperimenteerd is, zie je de pendule weer terug gaan. Werken met autonome projectteams zoals nu aan de TU wordt ingevoerd, is slechts tijdelijk effectief en alleen indien de deelnemers de nodige expertise meebrengen en ontwikkelen. Bij hergroeperen in steeds nieuwe teams gaat echter opgebouwde kennis verloren en kan men weer helemaal opnieuw beginnen. Voor overdracht van kennis en ervaring is geen voertuig voorhanden. Niet erg effectief en efficient op wat langere termijn.
Het is geen automatisme in deze werkwijze dat er tussen alle taken die worden uitgevoerd enige samenhang ontstaat. Het oprichten van een leger coördinatoren zou aan dit verschijnsel een einde moeten maken. Buiten de universiteit, in het veelgeprezen bedijfsleven, heeft men de slag al gemaakt. Je ziet organisaties ontstaan met verantwoordelijkheden bij ‘knooppunt-managers’. Binnen een herkenbare structuur is er een grote vrijheid. Ook voor het opzetten en uitvoeren van projecten. Een mengvorm dus.
Al doende leren wij en ik hoop dat de directeur personeel en organisatie meedoet. Een slimme structuur zou echt helpen om goed met complexiteit om te gaan. Het biedt medewerkers houvast en helpt de wereld buiten om de TU te vinden en er zaken mee te kunnen doen.
directeur instellingsbeleid TU
Comments are closed.