Waar ligt de mistige grens tussen zinloos en zinvol? Het debat hierover bood geen zinnig antwoord. ,,Aan mijn linkerzijde zit collegevoorzitter De Voogd, kosmopoliet en wellicht ook intellectueel.” De Voogd heeft zich laten strikken voor ‘Het grote debat van de nutteloze kennis’.
Zijn opponent: Rob Schouten, van het Nederlands genootschap ter bevordering en verbreiding van nutteloze kennis.
De TU-baas gaat voortvarend van start, met – niet bepaald typisch voor een debat – een toelichting op sheets. ,,Dit zijn de communicerende vaten van nutteloze en nuttige kennis. Al naar gelang je humeur, wat je hebt gegeten of gedronken en je vrienden veranderen de diameters van de vaten. En daarmee de hoeveelheid nuttige en nutteloze kennis”, aldus De Voogd, die zijn best doet te kijken alsof hij het zelf gelooft.
En dat is meteen het zwakke punt van dit debat. Want ondanks het professioneel-literaire antwoord van poëzie-criticus Schouten, zijn beide heren het eigenlijk wel met elkaar eens. Nee, Nico de Voogd vindt niet echt dat kunst en cultuur nutteloos zijn, dat zegt hij alleen voor het debat. Of misschien gaat het om kleine definitieverschillen. Want wat is nutteloos?
Al snel schiet de discussie haar doel voorbij. En dat is jammer, want het zou interessant zijn om uit te vinden waar toch die mistige grens tussen zinloos en zinvol ligt. Wat is belangrijker: een brug of een theater? Een vliegveld of een recreatiegebied?
Toch levert het grote debat wel wat interessante kleine feiten op. Zo weten toeschouwers na afloop dat De Voogd een dochter heeft die theaterwetenschappen studeert. En dat de collegevoorzitter zich een beetje schaamt voor ‘dat kleine lieve reactortje aan de Mekelweg’. Uiteraard komt ook deze discussie, zoals alle dolgedraaide debatten, terecht op de ‘zin van het leven’. De Voogd: ,,Het leven is zinloos, maar we maken er maar het beste van.” Waarop Schouten alweer instemmend knikt.
,,Aan mijn linkerzijde zit collegevoorzitter De Voogd, kosmopoliet en wellicht ook intellectueel.” De Voogd heeft zich laten strikken voor ‘Het grote debat van de nutteloze kennis’. Zijn opponent: Rob Schouten, van het Nederlands genootschap ter bevordering en verbreiding van nutteloze kennis.
De TU-baas gaat voortvarend van start, met – niet bepaald typisch voor een debat – een toelichting op sheets. ,,Dit zijn de communicerende vaten van nutteloze en nuttige kennis. Al naar gelang je humeur, wat je hebt gegeten of gedronken en je vrienden veranderen de diameters van de vaten. En daarmee de hoeveelheid nuttige en nutteloze kennis”, aldus De Voogd, die zijn best doet te kijken alsof hij het zelf gelooft.
En dat is meteen het zwakke punt van dit debat. Want ondanks het professioneel-literaire antwoord van poëzie-criticus Schouten, zijn beide heren het eigenlijk wel met elkaar eens. Nee, Nico de Voogd vindt niet echt dat kunst en cultuur nutteloos zijn, dat zegt hij alleen voor het debat. Of misschien gaat het om kleine definitieverschillen. Want wat is nutteloos?
Al snel schiet de discussie haar doel voorbij. En dat is jammer, want het zou interessant zijn om uit te vinden waar toch die mistige grens tussen zinloos en zinvol ligt. Wat is belangrijker: een brug of een theater? Een vliegveld of een recreatiegebied?
Toch levert het grote debat wel wat interessante kleine feiten op. Zo weten toeschouwers na afloop dat De Voogd een dochter heeft die theaterwetenschappen studeert. En dat de collegevoorzitter zich een beetje schaamt voor ‘dat kleine lieve reactortje aan de Mekelweg’. Uiteraard komt ook deze discussie, zoals alle dolgedraaide debatten, terecht op de ‘zin van het leven’. De Voogd: ,,Het leven is zinloos, maar we maken er maar het beste van.” Waarop Schouten alweer instemmend knikt.
Comments are closed.