Inmiddels woont de helft van de wereldbevolking in steden. Die steden dijen uit, daarmee ook de snelwegen om en door die steden, en langzaam verdwijnt iedereen onder het fijnstof. Bouwkundig ingenieur Karst Kortekaas ontwierp een nieuw woonconcept, in combinatie met die vervuilende snelweg.
Karst Kortekaas
Onderzoek :Living Roads
Eindcijfer: 7,5
Mensen die dicht bij een snelweg wonen, leven gemiddeld een jaar korter dan mensen die groener wonen, wijst onderzoek uit van de GGD Rotterdam. Karst Kortekaas (26) moet wel gek zijn om een ultra-energieneutraal woonconcept te bedenken, pal naast diezelfde vervuilende snelwegen. Het tegendeel is waar, en het lijkt nog haalbaar ook. “Er hoeft maar één investeerder te zijn die er brood in ziet, en het plan zou zich in zeven jaar kunnen terugverdienen.” Zou wat zijn voor China, denkt de ingenieur, waar de fijnstofconcentratie op sommige plaatsen zo hoog is, dat er geen index meer voor is.
Oké, even vanaf het begin. Grote steden – wereldwijd, maar Kortekaas beperkte zich voor het gemak even tot Amsterdam – worden steeds groter. “Met een toename van het inwo-neraantal, breiden ook de snelwegen rond die steden uit. En om de levenskwaliteit hoog te houden, is dus ook meer plek nodig voor openbare ruimten. Zo komen woningen, openbare ruimten en snelwegen steeds dichter op elkaar te liggen, in een gebied dat steeds vervuilder raakt.”
Dat is nog maar een deel van het probleem. Want die snelwegen zorgen voor een fysieke barrière in de stad doordat ze er dwars doorheen lopen, en vaak ook voor een financiële. “In Amsterdam zijn woningen buiten de ring bijvoorbeeld veel goedkoper dan woningen erbinnen. En de poorten onder de snelweg door die de stadsdelen met elkaar verbinden, zijn vaak eng en onveilig.” Ondertussen probeert de Nederlandse overheid de steden nog steeds zo ver mogelijk van de snelwegen vandaan te houden, al is het maar door het opwerpen van een groene berm. “Dat doet niets aan de vervuiling”, zegt Kortekaas. “Maar dan klagen de bewoners in elk geval minder.”
“Ik dacht: als we niet proberen woningen, openbare ruimten en snelwegen koste wat kost te scheiden, maar ze juist samenbrengen?” Resultaat: een lichte, door plastic overkapte constructie óver de snelweg heen, die de lucht zuivert en waarin woningbouw gecombineerd wordt met kassen. Energieneutraal-plus, want behalve voor luchtzuivering, zorgt die constructie ook voor voedsel én recreatieruimte voor alle omliggende woningen. Gezonder kun je niet wonen, en je bespaart nog op de hoge grondkosten ook.
Dus straks wonen we in een overdekte leefomgeving, waar je niet meer lekker in je tuintje zit, maar gezellig onder de plastic kap van de kas? “Daar komt het wel op neer”, zegt Kortekaas droogjes. “Maar vergis je niet: de lucht in dat gebied wordt tegelijkertijd schoner. Je kunt dus juist weer meer van de buitenlucht genieten.” Klinkt als Utopia, maar zowel aan de TU Delft als de Universiteit Utrecht wordt er veel onderzoek naar gedaan. Kortekaas: “Ik heb me echt gericht op het technische aspect – hoe maak je het energieneutraal, in Utrecht kijken ze meer vanuit de bewoner.” Grote kans dat het onderzoek van Kortekaas niet zonder meer in de archieven verdwijnt. Zelf besteedt hij er op architectonisch vlak geen aandacht meer aan; wil zich meer richten op het ondernemerschap dan op de architectuur.
Wie weet. Die investeerder in zijn project, zou hij straks zomaar zelf kunnen zijn.
Comments are closed.