De olie- en gasvoorraden raken op, en alle hoop is gevestigd op de Noordpool. Maar zet daar maar eens een veilig booreiland op. Gelukkig heeft de wereld Hidde Eysink Smeets, met zijn bachelor-eindonderzoek ‘Modeling an arctic jack-up’, gemaakt voor civiele techniek.
Een booreiland op de Noordpool. Knappe werknemer die daar met een gerust hart gaat werken. Langsdrijvende ijsbergen kunnen zo’n eiland zomaar omslaan, om over de kracht van het ijs op de palen nog maar te zwijgen. Toch is zo’n boorplatform broodnodig. Vanaf daar kun je een put slaan om te kijken hoeveel gas je aanboort; pas daarna is het rendabel een vaste boorfaciliteit met pijpleidingen aan te leggen. Dat moet toch veiliger aan te pakken zijn?
Natuurlijk, hoopte Hidde Eysink Smeets (23). Voor zijn bachelor-eindproject ‘Modeling an arctic jackup’ berekende hij de krachten op de palen van een boorplatform in het ijs. “Nu worden die krachten berekend met houtje-touwtjeformules. De theorie komt niet overeen met de realiteit. Bovendien gebeuren er ongelukken met gasboringen op zee. Pas nog raakte een drilboot van Shell los van de sleepboot en raakte aan wal. Vlakbij het Russische Sacahalin sloeg een jack-up rig om, omdat hij te laat voor de Noordpoolwinter werd teruggesleept. Er is te weinig bekend over de krachten van ijs.”
Dat komt overigens niet alleen de veiligheid ten goede, maar zou ook milieuorganisaties iets milder kunnen stemmen. “Boren op de Noordpool blijft een strijd met het milieu”, erkent Eysink Smeets.
De student bekeek drie rekenmethodes om de kracht van ijs op de palen te berekenen, en maakte een modelplatform. “In Hamburg staat een tank met kunstmatig ijs, waar je je model doorheen kunt trekken. Zo kun je de kracht van dat ijs op je model achterhalen en opschalen naar de werkelijkheid, naar een echt boorplatform.”
Het platform waarop hij zijn berekeningen baseerde, is een zogenaamd Jack-up rig, een vierkant drijvend platform met op elke hoek een poot. “Het vaart naar de Noordpool, en zodra het boven de beoogde locatie drijft, zet het zijn poten uit en duwt zichzelf omhoog. Vanaf daar kun je dan een put boren.” Dat werk moet ’s zomers gebeuren, en zodra de Noordpoolwinter aanbreekt, moet het platform vanwege het toenemende ijs weer weg zijn. De student berekende hoe groot de constructie moet zijn; hoe groot de palen moeten zijn en hoe dik, voordat het ijs de constructie niet meer zou beschadigen of omver duwen.
Bij zijn onderzoek kwam wel één klein probleempje kijken; er was nauwelijks literatuur beschikbaar. Met zijn modelconstructie hoopt hij toch een stap gezet te hebben richting veilig boren op de Noordpool. “Naast wat kleine gasvelden moeten de nieuwe gasvoorraden echt daar gezocht worden”, weet de student, “en in de diepe zee.” Bijzonder vlaggetje mag daar dan op prijken: de rood-wit-blauw en een paar duidelijke initialen: H.E.S., CT. (JB)
Comments are closed.