Gelukkig getrouwd

Ik maak me zorgen over het verloop van de dag. Alle rampscenario’s hebben zich intussen voor mijn geestesoog afgespeeld: te weinig gasten, te veel gasten, plotsklapse aanval van slopende ziekte, brand, bruidegom kwijt.

Ik sta ook onder hoogspanning omdat ik beloftes ga maken aan mijn geliefde die betrekking hebben op de rest van mijn leven. Het is nogal wat: ‘in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt’. Terwijl we allebei weten dat eenderde van de huwelijken tegenwoordig strandt. Van alle stellen die ik de afgelopen paar jaar in het huwelijksbootje heb zien stappen, inclusief mijzelf en mijn geliefde, gaat een aantal het niet halen. Ik zou werkelijk niet weten welke van die stellen de meeste kans op een langdurige relatie hebben. Wat zorgt ervoor dat een huwelijk stand houdt?

Gelukkig is er hoop in onzekere dagen: de wetenschap blijkt ook over de liefde wat te zeggen te hebben. Daarin heb ik houvast gezocht.

Voor een gelukkig huwelijk is ten eerste is seks van groot belang. Seks stimuleert namelijk de afgifte van oxytocine en oxytocine zorgt voor een warm, vertrouwd gevoel tussen twee mensen. Dat gevoel is verslavend. Het zorgt ervoor dat je steeds weer bij die ene persoon wilt zijn. Tot zover lijkt ons lichaam geheel uitgerust voor een langdurig huwelijk.

Echter, wat blijkt: slechts 5 procent van alle diersoorten vertoont monogaam gedrag. Monogamie is een evolutionaire rariteit. Kennelijk is er weinig natuurlijks aan de menselijke mores wat betreft relaties, wat ook wel blijkt uit het feit dat een kwart van de mensen vreemdgaat. De meeste genen, inclusief die van veel mensen, zijn absoluut niet geïnteresseerd in een monogame relatie. Dat laat de kans op langdurig huwelijksgeluk weer slinken.

Maar goed, huwelijk en monogamie zijn nog altijd niet synoniem. Ook zonder monogamie kan een huwelijk slagen. Er zijn namelijk nog andere factoren van belang, zoals communicatie.

Als een stel tijdens een conflict gemiddeld vijf positieve dingen tegen elkaar zegt, tegenover één negatieve, dan hebben ze een erg goede kans om het leven met elkaar te slijten. Als de verhouding daarentegen één tegen één is, dan kun je erop rekenen dat het slecht afloopt. Naast stoffen in hersenen en polygame genen, maakt het voor het huwelijksgeluk uit hoe we verbaal op elkaar reageren.

Mijn nervositeit over mijn eigen huwelijksbeloften is door deze kennis nauwelijks afgenomen. Het lijkt namelijk weinig met mijn eigen huwelijk te maken te hebben. Mijn warme verslavende gevoel voor mijn geliefde kun je oxytocine noemen, het is vooral een warm verslavend gevoel. De prairiewolf mag er wilde seksuele avonturen op na houden, in mijn eigen relatie zal ik mij daar weinig van aantrekken. En tijdens een stevige ruzie zal ik me zeker niet druk maken om de verhouding van positieve tegenover negatieve uitspraken.

Er zit niets anders op dan de onzekerheid van romantische liefde te accepteren. Sommige dingen zijn niet in wetmatigheden te vangen.

Lotte Asveld is promovenda bij de sectie filosofie van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Volgende week ga ik trouwen. Voor het eerst. En als het aan mij ligt ook voor het laatst. Ik sta onder hoogspanning. Ik droom iedere nacht over de trouwerij. Ik maak me zorgen over het verloop van de dag. Alle rampscenario’s hebben zich intussen voor mijn geestesoog afgespeeld: te weinig gasten, te veel gasten, plotsklapse aanval van slopende ziekte, brand, bruidegom kwijt.

Ik sta ook onder hoogspanning omdat ik beloftes ga maken aan mijn geliefde die betrekking hebben op de rest van mijn leven. Het is nogal wat: ‘in voor- en tegenspoed, tot de dood ons scheidt’. Terwijl we allebei weten dat eenderde van de huwelijken tegenwoordig strandt. Van alle stellen die ik de afgelopen paar jaar in het huwelijksbootje heb zien stappen, inclusief mijzelf en mijn geliefde, gaat een aantal het niet halen. Ik zou werkelijk niet weten welke van die stellen de meeste kans op een langdurige relatie hebben. Wat zorgt ervoor dat een huwelijk stand houdt?

Gelukkig is er hoop in onzekere dagen: de wetenschap blijkt ook over de liefde wat te zeggen te hebben. Daarin heb ik houvast gezocht.

Voor een gelukkig huwelijk is ten eerste is seks van groot belang. Seks stimuleert namelijk de afgifte van oxytocine en oxytocine zorgt voor een warm, vertrouwd gevoel tussen twee mensen. Dat gevoel is verslavend. Het zorgt ervoor dat je steeds weer bij die ene persoon wilt zijn. Tot zover lijkt ons lichaam geheel uitgerust voor een langdurig huwelijk.

Echter, wat blijkt: slechts 5 procent van alle diersoorten vertoont monogaam gedrag. Monogamie is een evolutionaire rariteit. Kennelijk is er weinig natuurlijks aan de menselijke mores wat betreft relaties, wat ook wel blijkt uit het feit dat een kwart van de mensen vreemdgaat. De meeste genen, inclusief die van veel mensen, zijn absoluut niet geïnteresseerd in een monogame relatie. Dat laat de kans op langdurig huwelijksgeluk weer slinken.

Maar goed, huwelijk en monogamie zijn nog altijd niet synoniem. Ook zonder monogamie kan een huwelijk slagen. Er zijn namelijk nog andere factoren van belang, zoals communicatie.

Als een stel tijdens een conflict gemiddeld vijf positieve dingen tegen elkaar zegt, tegenover één negatieve, dan hebben ze een erg goede kans om het leven met elkaar te slijten. Als de verhouding daarentegen één tegen één is, dan kun je erop rekenen dat het slecht afloopt. Naast stoffen in hersenen en polygame genen, maakt het voor het huwelijksgeluk uit hoe we verbaal op elkaar reageren.

Mijn nervositeit over mijn eigen huwelijksbeloften is door deze kennis nauwelijks afgenomen. Het lijkt namelijk weinig met mijn eigen huwelijk te maken te hebben. Mijn warme verslavende gevoel voor mijn geliefde kun je oxytocine noemen, het is vooral een warm verslavend gevoel. De prairiewolf mag er wilde seksuele avonturen op na houden, in mijn eigen relatie zal ik mij daar weinig van aantrekken. En tijdens een stevige ruzie zal ik me zeker niet druk maken om de verhouding van positieve tegenover negatieve uitspraken.

Er zit niets anders op dan de onzekerheid van romantische liefde te accepteren. Sommige dingen zijn niet in wetmatigheden te vangen.

Lotte Asveld is promovenda bij de sectie filosofie van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.