Tien jaar geleden stelde mijn broer na twee weken economie in Groningen mijn ouders en mij voor een groot raadsel.”Waar is de AB?””..
.?”
Niet lang daarna slaakte ik dezelfde wartaal uit en informeerden mijn ouders op aandoenlijke wijze naar de betekenis van al die afkortingen. Sindsdien weten ze dat de JvB een studentencomplex is en een IO’er producten ontwerpt. Maar ja, wat heb je als ouder aan die informatie? De laatste jaren wordt niet meer opgekeken van het aardappels schillen wanneer de telefoon in de handsfree stand staat en een stortvloed aan lettergreeploosheid uitbraakt.
“Waar ben je?”
“In de UB. Weet je wie ik vanochtend zag in de EduP? JW.”
“JW van de AC?”
“Ja, compleet KO in de GR naast een hertje van LSC en bovenop de AB van de DVD.”
Korte tijd werd de hoop gekoesterd dat ik na het afstuderen normale volzinnen zou produceren, maar met dat optimisme werd korte metten gemaakt.
“MVRDV?”
“Nee, OMA.”
Inmiddels beseffen mijn ouders dat de stroom raadselachtige afkortingen nooit zal opdrogen. Na een decennium geheimtaal tussen mijn broer en mij heeft mijn farmacie studerende zusje alle hoop definitief de grond in geboord. Een telefoontje met haar vriendinnen klinkt als een aflevering uit ‘E.R.’.
“Een O.E.? Twintig milligram miconazolnitraat en tien milligram hydrocortison mengen met ethyleenglycol, palmitosteraat, glyceriden, benzoëzuur en paraffine.”
Mijn oor jeukt en mijn hoofd duizelt onder de stortvloed aan scheikundige benamingen, maar nieuwsgierigheid overheerst.
“Wat is in godsnaam een O.E.?”
“Otitis externa: een uitwendige ontsteking van de gehoorgang met als gevolg jeuk in het oor.”
Ik pak een schilmesje, twee kilo aardappels en volg het voorbeeld van mijn ouders.
Tien jaar geleden stelde mijn broer na twee weken economie in Groningen mijn ouders en mij voor een groot raadsel.
“Waar is de AB?”
“…?”
Niet lang daarna slaakte ik dezelfde wartaal uit en informeerden mijn ouders op aandoenlijke wijze naar de betekenis van al die afkortingen. Sindsdien weten ze dat de JvB een studentencomplex is en een IO’er producten ontwerpt. Maar ja, wat heb je als ouder aan die informatie? De laatste jaren wordt niet meer opgekeken van het aardappels schillen wanneer de telefoon in de handsfree stand staat en een stortvloed aan lettergreeploosheid uitbraakt.
“Waar ben je?”
“In de UB. Weet je wie ik vanochtend zag in de EduP? JW.”
“JW van de AC?”
“Ja, compleet KO in de GR naast een hertje van LSC en bovenop de AB van de DVD.”
Korte tijd werd de hoop gekoesterd dat ik na het afstuderen normale volzinnen zou produceren, maar met dat optimisme werd korte metten gemaakt.
“MVRDV?”
“Nee, OMA.”
Inmiddels beseffen mijn ouders dat de stroom raadselachtige afkortingen nooit zal opdrogen. Na een decennium geheimtaal tussen mijn broer en mij heeft mijn farmacie studerende zusje alle hoop definitief de grond in geboord. Een telefoontje met haar vriendinnen klinkt als een aflevering uit ‘E.R.’.
“Een O.E.? Twintig milligram miconazolnitraat en tien milligram hydrocortison mengen met ethyleenglycol, palmitosteraat, glyceriden, benzoëzuur en paraffine.”
Mijn oor jeukt en mijn hoofd duizelt onder de stortvloed aan scheikundige benamingen, maar nieuwsgierigheid overheerst.
“Wat is in godsnaam een O.E.?”
“Otitis externa: een uitwendige ontsteking van de gehoorgang met als gevolg jeuk in het oor.”
Ik pak een schilmesje, twee kilo aardappels en volg het voorbeeld van mijn ouders.
Comments are closed.