Opinion

Geheimhouding rapport roept vragen op

Wat rapporteerde prof. Van Raan precies over de internationale positie van het Delftse onderzoek? De grote stilte rond het rapport dat vorige week gepresenteerd werd, prikkelt de nieuwsgierigheid.

Rector Wakker wilde vorige week wel een tipje van de sluier oplichten. Qua impact van het onderzoek laat Delft in Nederland de concurrentie achter zich, meldde hij aan de studentenraad. Maar internationaal doet Delft nog niet voldoende mee, althans niet met de voorbeelden waar de TU zich aan spiegelt: ETH Zürich en MIT Boston. Met die informatie moeten we het voorlopig doen.

En dat is jammer. Natuurlijk heeft het college van bestuur het recht een rapport, waarvan het zelf opdrachtgever was, sub rosa te houden. In het bedrijfsleven bijvoorbeeld wordt er volop ge-benchmarkt met de concurrentie, zonder dat daarvan iets naar buiten sijpelt. De faculteit Technische Natuurwetenschappen bracht echter wel de – positieve – resultaten van Van Raans meting naar buiten. Dat zou de indruk kunnen wekken dat de TU als geheel iets te verbergen heeft. Maar afgaande op Wakkers woorden is dat toch niet het geval. De openbaarheid zoeken lijkt al met al een betere tactiek. Wie zoals de TU de lat hoog legt, moet accepteren dat de werkelijkheid nog niet beantwoordt aan de ambities. In een tijd waarin de visitatiecommissies en enquêteurs af en aan rijden en elke prestatie in onderzoek en onderwijs geboekstaafd wordt, is openbaarmaking helemaal niet vreemd. De onderzoekers zelf zijn er ook mee gebaat de uitkomst te kennen. Waar staan we? Zijn we goed bezig? Zolang dat niet betekent dat individuele onderzoekers aan de schandpaal genageld worden, zal niemand er bezwaar tegen hebben.

Natuurlijk kunnen de resultaten nog altijd kanttekeningen krijgen. De vraag is bijvoorbeeld of elke discipline ook wel op wereldschaal hoort te opereren en of publicaties in Amerikaanse tijdschriften niet te veel gewicht krijgen. Maar dat soort kanttekeningen zijn bij elke ranking te maken. Een zelfbewuste universiteit brengt een rapport als dat van Van Raan zonder angst in de publiciteit. Je zwakke of minder goede kanten laten zien, is immers ook een teken van kracht.

Wat rapporteerde prof. Van Raan precies over de internationale positie van het Delftse onderzoek? De grote stilte rond het rapport dat vorige week gepresenteerd werd, prikkelt de nieuwsgierigheid. Rector Wakker wilde vorige week wel een tipje van de sluier oplichten. Qua impact van het onderzoek laat Delft in Nederland de concurrentie achter zich, meldde hij aan de studentenraad. Maar internationaal doet Delft nog niet voldoende mee, althans niet met de voorbeelden waar de TU zich aan spiegelt: ETH Zürich en MIT Boston. Met die informatie moeten we het voorlopig doen.

En dat is jammer. Natuurlijk heeft het college van bestuur het recht een rapport, waarvan het zelf opdrachtgever was, sub rosa te houden. In het bedrijfsleven bijvoorbeeld wordt er volop ge-benchmarkt met de concurrentie, zonder dat daarvan iets naar buiten sijpelt. De faculteit Technische Natuurwetenschappen bracht echter wel de – positieve – resultaten van Van Raans meting naar buiten. Dat zou de indruk kunnen wekken dat de TU als geheel iets te verbergen heeft. Maar afgaande op Wakkers woorden is dat toch niet het geval. De openbaarheid zoeken lijkt al met al een betere tactiek. Wie zoals de TU de lat hoog legt, moet accepteren dat de werkelijkheid nog niet beantwoordt aan de ambities. In een tijd waarin de visitatiecommissies en enquêteurs af en aan rijden en elke prestatie in onderzoek en onderwijs geboekstaafd wordt, is openbaarmaking helemaal niet vreemd. De onderzoekers zelf zijn er ook mee gebaat de uitkomst te kennen. Waar staan we? Zijn we goed bezig? Zolang dat niet betekent dat individuele onderzoekers aan de schandpaal genageld worden, zal niemand er bezwaar tegen hebben.

Natuurlijk kunnen de resultaten nog altijd kanttekeningen krijgen. De vraag is bijvoorbeeld of elke discipline ook wel op wereldschaal hoort te opereren en of publicaties in Amerikaanse tijdschriften niet te veel gewicht krijgen. Maar dat soort kanttekeningen zijn bij elke ranking te maken. Een zelfbewuste universiteit brengt een rapport als dat van Van Raan zonder angst in de publiciteit. Je zwakke of minder goede kanten laten zien, is immers ook een teken van kracht.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.