Games for elderly

The daily routines they were used to at home, like, for example, making coffee, preparing sandwiches and watering the plants, are quickly taken over by care professionals. Once these tasks are taken over by others, the elderly persons soon come to believe that they’re not capable of doing them anymore, which is often frustrating and even depressing. I want to motivate these older people to keep on doing their daily activities. Residents told me that for them, long-term health effects are not motivating factors for remaining active; therefore, the activity should be pleasurable and motivating itself.



I work with two other PhDs, Ellis Bartholomeus and Niko Vegt, and our common goal is to research how we can use games to change human behaviour. I will research how we can use game elements in the interaction between (older) persons and products or the environment, in order to simply make the activity more fun to do. Game elements include, for example, competition, challenge or exploration.



During the first year I will conduct several experiments aimed at understanding how different kinds of games can change the behaviour of people from different age groups. My goal is to motivate people to start an activity – therefore, the focus of my experiments will be the point of decision making. How can we use certain game elements to make the choice of taking the stairs more appealing than taking the elevator?



We think that we should use different game elements for older persons who are cognitively healthy or suffering from dementia. When we get older, the first part of our brain that declines is the prefrontal cortex, which occurs long before one would ever be diagnosed with dementia. We can stimulate this area with certain game elements and with physical activity. The prefrontal cortex is crucial for decision making, inhibition, motor behaviour and initiative. It’s very important to stimulate this brain region as much as possible, and as my promoter always says: use it or lose it!



I’m partially working at the faculty of clinical neuropsychology. Neuropsychologists have lots of knowledge that is useful for designers, knowledge about our cognitive processes that are related to behaviour and experiences. I very much like to tap into that knowledge. There is a huge difference between neuropsychologists and designers. Designers are often visually oriented. We get inspired by users, other designers, an exhibition or maybe a stroll on the beach. I doubt whether there is one designer that runs to his computer first thing in the morning to check Pubmed for new, inspiring publications. But there is definitely a huge amount of knowledge we can use to design better products.” 

Het idee achter de assessor is het versterken van de inspraak. De assessor zou bij de vergaderingen van hogeschool- en universiteitsbestuurders al vroeg de zienswijze van studenten kkunnen verwoorden en bovendien klachten van studenten ter sprake kunnen brengen.

Brug
Twee weken geleden dook de ‘student-assessor’ ineens weer op in het Kamerdebat over de twijfelachtige afstudeerroute van de Hogeschool Inholland. De medezeggenschapsraad wist immers van de diplomaroute aan de opleiding ‘media & entertainment management’, maar het bestuur naar eigen zeggen niet. Een student-assessor had misschien een brug kunnen slaan, opperde Jesse Klaver van GroenLinks. Samen met SP, PvdA en PVV diende hij een motie in, waarin het parlement de regering verzoekt “alsnog te regelen dat de student-assessor wettelijk wordt geregeld”.

Nee
Marja van Bijsterveldt, destijds nog demissionair staatssecretaris, zei heel beslist ‘nee’. Donderdag staat ze naast de koningin op het bordes als de nieuwe minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Ze ziet niets in het plan en wil het niet wettelijk vastleggen. “Elke school die het echter wel wil doen, moet het lekker gewoon doen, hoor. Dat is heel sociocratisch.”

Afgezwakt
De motie werd enigszins afgezwakt. De regering hoeft de student-assessor niet meteen wettelijk te regelen. De minister wordt gevraagd ‘alsnog met nadere voorstellen te komen ter versterking van de positie van de student-assessor in relatie tot een college van bestuur’. Dat kon het CDA niet vermurwen. De partij stemde tegen, net als SGP en ChristenUnie. De motie werd gesteund door SP, GroenLinks, D66, PvdD, VVD en PVV. En ook de PvdA stemde voor, inclusief voormalig minister Ronald Plasterk.

Amendement
Dat laatste is opmerkelijk, gezien de voorgeschiedenis. Vorig jaar leek de student-assessor er te komen. Toen Ronald Plasterk de gewijzigde wet op het hoger onderwijs en wetenschap (WHW) verdedigde, aanvaardde de Tweede Kamer een amendement van D66 waarin de student-assessor wettelijk werd geregeld. Voortaan zou er bij alle vergaderingen van bestuur van een hogeschool of universiteit een student mogen zitten.

Eerste Kamer
Plasterk zelf was tegen, maar hij had het amendement wel aanvaard. In de Eerste Kamer leverde dat problemen op. De senatoren zagen de student-assessor niet zitten. Bestuur en medezeggenschap dreigden door elkaar te lopen, vond een meerderheid. Plasterk kreeg zijn wet er alleen door, als hij beloofde dat hij het amendement er alsnog uithaalde.

Schrappen
Plasterk ging terug naar de Tweede Kamer om dat amendement alsnog te laten schrappen. Kort daarop viel de regering over de kwestie Uruzgan en Plasterk trad af, maar de student-assessor leek definitief van het toneel verdwenen. Tot vorige week. Het wachten is nu op de voorstellen van de nieuwe regering. Misschien komt die met een afgezwakte versie, of een richtlijn, of een advies aan de instellingen.

VSNU
Bestuurders zien weinig heil in zo’n assessor. Bespottelijk, noemde voorzitter Sijbolt Noorda van universiteitenvereniging VSNU het plan. “Binnenkort zal er bij elke vergadering van de ministerraad een kamerlid aanwezig zijn”, sneerde hij. “Advocaten krijgen toegang tot de raadkamer van de rechtbank. Geen artsenoverleg meer zonder een vertegenwoordiger van een patiëntenvereniging.”