Feestneuzen

br />
Om half twaalf sta ik die avond in balletpakje en roze pruik in de rij voor de jassen. Ik ben als fee. Om mij heen alleen maar mensen in kostuums. Ik word gepasseerd door een paar kleurig uitziende visjes, die elkaar kusjes geven. Direct gevolgd door jongens met een soort regenhoezen over hun naakte lichaam: Durex condooms.

Zodra ik de zaal betreed kijk ik mijn ogen uit. De ruimte is gevuld met groepjes identiek uitziende aparte figuren. Ik kom een vriendin tegen die samen met haar hele jaarclub als Bert verkleed is. In oncharmante joggingbroek, met geel hoofd en enorme wenkbrauwen herken ik haar niet meteen. “Heerlijk deze outfit”, zegt ze met haar handen in haar zakken. “Geen korte rokjes of sexy truitjes dit jaar.” Mijn balletpakje voelt ineens heel strak en roze. Ik vind steun bij een clubje dat heeft besloten maar helemaal naakt te gaan. Dat wil zeggen: een huidkleurig pak met op de ‘edele delen’ klimop geplakt.

Ik loop een beetje rond en ontdek steeds nieuwe ruimten met andere muziek. Eenmaal op zolder speelt daar een bandje. Ze zijn net begonnen. Niemand danst. Iedereen blijft een beetje verlegen in zijn kostuumgroepje staan. Ik en mijn vriendin, die verkleed is als Ali G, proberen de menigte aan het dansen te krijgen. Zonder succes. Dan maar weer naar beneden. Het is al wat later als we uiteindelijk Lorre binnenstappen, de discotheek van het corps. Hier heeft iedereen de spirit wel te pakken. Op oude dance-klassiekers gaat de volle zaal uit zijn dak. Ik begin het behoorlijk heet te krijgen met mijn pruik en wissel blikken van verstandhouding met de lange jongen tegenover me in berenpak. Op zoek naar verkoeling beland ik in de Icebar. Blacklight en een hele jaarclub in witte berenvellen. Ze serveren wodka-ice. En roken sigaren. “Hi! Wil je wat drinken?” Jaarclub Zippo heeft deze bar gemaakt. Een van de jongens heeft een flesje blacklight verf bij zich. Dat blijkt enorm grappig. In je haar. Op je armen. Op ieder lichaamsdeel eigenlijk. De rest van de avond dans ik met een lichtgevende stip op mijn neus door de Icebar. Eenmaal voor mijn huisdeur kijkt de krantenjongen me met grote ogen aan. “Ik ben een fee”, zeg ik. “Je mag een wens doen.” Maar hij is al doorgefietst. (AN)

Weet je een feest? Mail dan naar anna_catharina@hotmail.com

Woensdagmiddag. In Delft lijkt een soort gekte te heersen. Studenten zeulen over de straat met de raarste materialen en overal gonst de vraag: zijn er nog kaartjes? Het is Kriminele; het jaarlijkse driedaagse feest van het Delftse corps, waarbij iedereen verkleed gaat.

Om half twaalf sta ik die avond in balletpakje en roze pruik in de rij voor de jassen. Ik ben als fee. Om mij heen alleen maar mensen in kostuums. Ik word gepasseerd door een paar kleurig uitziende visjes, die elkaar kusjes geven. Direct gevolgd door jongens met een soort regenhoezen over hun naakte lichaam: Durex condooms.

Zodra ik de zaal betreed kijk ik mijn ogen uit. De ruimte is gevuld met groepjes identiek uitziende aparte figuren. Ik kom een vriendin tegen die samen met haar hele jaarclub als Bert verkleed is. In oncharmante joggingbroek, met geel hoofd en enorme wenkbrauwen herken ik haar niet meteen. “Heerlijk deze outfit”, zegt ze met haar handen in haar zakken. “Geen korte rokjes of sexy truitjes dit jaar.” Mijn balletpakje voelt ineens heel strak en roze. Ik vind steun bij een clubje dat heeft besloten maar helemaal naakt te gaan. Dat wil zeggen: een huidkleurig pak met op de ‘edele delen’ klimop geplakt.

Ik loop een beetje rond en ontdek steeds nieuwe ruimten met andere muziek. Eenmaal op zolder speelt daar een bandje. Ze zijn net begonnen. Niemand danst. Iedereen blijft een beetje verlegen in zijn kostuumgroepje staan. Ik en mijn vriendin, die verkleed is als Ali G, proberen de menigte aan het dansen te krijgen. Zonder succes. Dan maar weer naar beneden. Het is al wat later als we uiteindelijk Lorre binnenstappen, de discotheek van het corps. Hier heeft iedereen de spirit wel te pakken. Op oude dance-klassiekers gaat de volle zaal uit zijn dak. Ik begin het behoorlijk heet te krijgen met mijn pruik en wissel blikken van verstandhouding met de lange jongen tegenover me in berenpak. Op zoek naar verkoeling beland ik in de Icebar. Blacklight en een hele jaarclub in witte berenvellen. Ze serveren wodka-ice. En roken sigaren. “Hi! Wil je wat drinken?” Jaarclub Zippo heeft deze bar gemaakt. Een van de jongens heeft een flesje blacklight verf bij zich. Dat blijkt enorm grappig. In je haar. Op je armen. Op ieder lichaamsdeel eigenlijk. De rest van de avond dans ik met een lichtgevende stip op mijn neus door de Icebar. Eenmaal voor mijn huisdeur kijkt de krantenjongen me met grote ogen aan. “Ik ben een fee”, zeg ik. “Je mag een wens doen.” Maar hij is al doorgefietst. (AN)

Weet je een feest? Mail dan naar anna_catharina@hotmail.com