’The three imaginary boys will be back in town!’ staat met grote letters op de aankondiging van de popquiz in Speakers. Eigenlijk wist ik niet eens van het bestaan van deze quiz, en een groot muziekliefhebber ben ik ook niet.
Maar wel nieuwsgierig, dus sta ik om negen uur voor Speakers. Alle tafeltjes zijn al bezet en ieder groepje heeft een antwoordenformulier. Het is een gezellige sfeer, beetje huiskamerachtig, alsof de mensen allemaal een familiespel spelen.
Op het podium staat een dj, een tafel waarachter de driekoppige jury zit en een presentator die zichzelf MC Madcore noemt.
Ik schuif aan bij het team dat zichzelf ‘Want je weet het…’ noemt. Ze zijn een van de weinige studenten die meedoen aan de quiz.
“Niek en ik werken allebei in een platenzaak, Sanne werkt bij Waterfront en Alex doet de programmering bij De Koornbeurs”, legt Björn uit. Met hun muziekkennis moet het wel goed zitten.
De eerste ronde is een inkomronde. De dj laat fragmenten horen en wij moeten de artiest en titel van het nummer opschrijven. Het is grappig hoe de zaal reageert op de nummers. Wanneer de ruimte zich vult met ‘gouwe ouwe’-tunes gaat er een enthousiast geroezemoes door de zaal, en bij wat minder bekende nummers blijft het angstvallig stil.
De presentator swingt lekker mee, en als de eerste tien vragen geweest zijn, moet iedereen zijn papier inleveren. Vervolgens krijgen wij de juiste antwoorden te horen. Een groepje voor in de zaal high-fivet en joelt bij elk antwoord, terwijl anderen een ‘o ja, ik wist het wel’-zucht slaken.
Bij de uitleg volgt soms een bonusvraag, bijvoorbeeld welke band het desbetreffende nummer gecoverd heeft, of van welke film dit de titelsong was. De deelnemers roepen hun antwoorden richting podium. Het eerste goede antwoord levert een portie bitterballen, kaartjes voor een concert of een cd op.
De tweede ronde is moeilijker. We krijgen twintig fragmenten te horen en moeten combinaties maken van twee fragmenten met dezelfde titel.
Het levert grappige combinaties, en de show zit goed in elkaar. In de ronde ‘Video killed the radio star’ worden er vragen gesteld over getoonde videoclips. De moeilijkheidsgraad loopt nog verder op en de sfeer ook. De deelnemers worden wat losser en zingen uitbundig mee met bekende nummers. Dit zet zich door in de ronde ‘Word up’, waar we de tekst moeten aanvullen op papier. De deelnemers zingen luidkeels mee, en de three imaginairy boys stimuleren dit enthousiasme met leuke prijzen. De beste vijf muziekkenners krijgen kaartjes voor een concert naar keuze. De winnaars zijn echte fans. Ze volgen de popquiz als ware groupies. In elke stad doen ze mee. “Da’s bijna geen sport meer!”, verzucht Björn, die met zijn team op de twintigste plaats eindigt.
Voor de kenners was het een fantastische avond uit, maar ik ben blij dat ik de quizmasters en jury kan laten voor wat ze zijn, en in het andere gedeelte van Speakers van de muziek kan genieten zonder mijn hoofd te breken over moeilijke vragen. (CD)
Weet je een feest? Mail
’The three imaginary boys will be back in town!’ staat met grote letters op de aankondiging van de popquiz in Speakers. Eigenlijk wist ik niet eens van het bestaan van deze quiz, en een groot muziekliefhebber ben ik ook niet. Maar wel nieuwsgierig, dus sta ik om negen uur voor Speakers. Alle tafeltjes zijn al bezet en ieder groepje heeft een antwoordenformulier. Het is een gezellige sfeer, beetje huiskamerachtig, alsof de mensen allemaal een familiespel spelen.
Op het podium staat een dj, een tafel waarachter de driekoppige jury zit en een presentator die zichzelf MC Madcore noemt.
Ik schuif aan bij het team dat zichzelf ‘Want je weet het…’ noemt. Ze zijn een van de weinige studenten die meedoen aan de quiz.
“Niek en ik werken allebei in een platenzaak, Sanne werkt bij Waterfront en Alex doet de programmering bij De Koornbeurs”, legt Björn uit. Met hun muziekkennis moet het wel goed zitten.
De eerste ronde is een inkomronde. De dj laat fragmenten horen en wij moeten de artiest en titel van het nummer opschrijven. Het is grappig hoe de zaal reageert op de nummers. Wanneer de ruimte zich vult met ‘gouwe ouwe’-tunes gaat er een enthousiast geroezemoes door de zaal, en bij wat minder bekende nummers blijft het angstvallig stil.
De presentator swingt lekker mee, en als de eerste tien vragen geweest zijn, moet iedereen zijn papier inleveren. Vervolgens krijgen wij de juiste antwoorden te horen. Een groepje voor in de zaal high-fivet en joelt bij elk antwoord, terwijl anderen een ‘o ja, ik wist het wel’-zucht slaken.
Bij de uitleg volgt soms een bonusvraag, bijvoorbeeld welke band het desbetreffende nummer gecoverd heeft, of van welke film dit de titelsong was. De deelnemers roepen hun antwoorden richting podium. Het eerste goede antwoord levert een portie bitterballen, kaartjes voor een concert of een cd op.
De tweede ronde is moeilijker. We krijgen twintig fragmenten te horen en moeten combinaties maken van twee fragmenten met dezelfde titel.
Het levert grappige combinaties, en de show zit goed in elkaar. In de ronde ‘Video killed the radio star’ worden er vragen gesteld over getoonde videoclips. De moeilijkheidsgraad loopt nog verder op en de sfeer ook. De deelnemers worden wat losser en zingen uitbundig mee met bekende nummers. Dit zet zich door in de ronde ‘Word up’, waar we de tekst moeten aanvullen op papier. De deelnemers zingen luidkeels mee, en de three imaginairy boys stimuleren dit enthousiasme met leuke prijzen. De beste vijf muziekkenners krijgen kaartjes voor een concert naar keuze. De winnaars zijn echte fans. Ze volgen de popquiz als ware groupies. In elke stad doen ze mee. “Da’s bijna geen sport meer!”, verzucht Björn, die met zijn team op de twintigste plaats eindigt.
Voor de kenners was het een fantastische avond uit, maar ik ben blij dat ik de quizmasters en jury kan laten voor wat ze zijn, en in het andere gedeelte van Speakers van de muziek kan genieten zonder mijn hoofd te breken over moeilijke vragen. (CD)
Weet je een feest? Mail
Comments are closed.