Campus

Fax van verre

Presidenten staan in Egypte in hoog aanzien, stelt correspondent en tijdelijk Shell-werknemer Lopes Cardozo vast. Vrouwen wat minder.,,Happy birthday Mr.

President”, staat er paginagroot in de Egyptian Gazette die de krantenjongen elke morgen trouw op mijn bureau legt. ,,Splendid future for Mubarak’s Egypt”, staat in blauwe steunkleur eronder. Vervolgens concludeert de krant: ,,His 67-th birthday marks the beginning of a new year of achievements and relentless effort to promote Egypt’s welfare.”

De rest van het artikel beschrijft zijn enorme inspanningen voor het land en zijn nog grotere resultaten. Al op jonge leeftijd waren zijn buitengewone gaven duidelijk. ,,Mr. Mubarak’s commitment and competence made him an example to his colleagues as well as the object of esteem and admiration of his superiors”, aldus de Gazette.

Bij het artikel staat een opvallend jeugdige foto van Mubarak die zelfverzekerd en vastberaden voor zich uitkijkt. Boze tongen beweren dat hij zeer ijdel is en sinds jaar en dag zijn haar verft.

Niet alleen op zijn verjaardag krijgt de president aandacht. Dagelijks krijgt de krantelezer een portie Mubarak. Wat hij ook doet – een ziekenhuis openen, protesteren tegen Israelische nederzettingen, de fundamentalistische moslims veroordelen – de Egyptian Gazette staat er bol van. In de eerste alinea staat het nieuws, in de rest wordt Mubarak de hemel in geprezen.

Een andere manier om op de hoogte te blijven van het wel en wee van de president, is de televisie. Op mijn flat ontvang ik drie Egyptische kanalen. Meestal is het aanbod beperkt tot pratende Egyptenaren, Arabische muziek of buikdanseressen. Maar een keer per dag is er nieuws in het Frans. Dat begint meestal met – u raadt het al – Mubarak, daarna de Egyptische buitenlandse politiek en dan nog zo’n twee items.

Op donderdag, de laatste werkdag in de week, krijg ik een extra dikke krant, de El Ahram, op mijn bureau. Hierin natuurlijk Mubarak en nieuws, maar ook sensationele onderwerpen.

Vorige week was de aandacht gericht op vrouwen. In plaats van breipatronen en hoe word ik slank in vijf dagen, nu een artikel over de pros en cons van besnijdenis voor jonge meisjes. Nog ongeveer negentig procent van de Egyptische vrouwen is besneden. Wetenschappers en sociologen uit beide kampen geven hun meningen, maar de conclusie is dat het allemaal niet zo snel zal veranderen aangezien de besnijdenis een oeroude, religieus onderbouwde traditie is.

Daarna is het tijd voor echte sensatie. Vrouwen hebben in Egypte veel minder rechten dan mannen, maar af en toe nemen ze wraak. Zo vertelt Mona, een vrouw uit Cairo, hoe haar man haar dag in dag uit treitert en misbruikt. Hij neemt zelfs zijn maîtresse mee naar huis en dwingt zijn vrouw hen te bedienen. Dat wordt haar teveel en ze gaat haar beklag doen op het politiebureau. De politie slaat haar het bureau uit. Thuis wacht ze tot haar man slaapt, neemt dan een bijl en doorklieftzijn schedel. Vervolgens probeert ze hem met benzine in bad te verbranden. Inmiddels zit zij levenslang in de gevangenis.

Martijn Lopes Cadozo

Presidenten staan in Egypte in hoog aanzien, stelt correspondent en tijdelijk Shell-werknemer Lopes Cardozo vast. Vrouwen wat minder.

,,Happy birthday Mr. President”, staat er paginagroot in de Egyptian Gazette die de krantenjongen elke morgen trouw op mijn bureau legt. ,,Splendid future for Mubarak’s Egypt”, staat in blauwe steunkleur eronder. Vervolgens concludeert de krant: ,,His 67-th birthday marks the beginning of a new year of achievements and relentless effort to promote Egypt’s welfare.”

De rest van het artikel beschrijft zijn enorme inspanningen voor het land en zijn nog grotere resultaten. Al op jonge leeftijd waren zijn buitengewone gaven duidelijk. ,,Mr. Mubarak’s commitment and competence made him an example to his colleagues as well as the object of esteem and admiration of his superiors”, aldus de Gazette.

Bij het artikel staat een opvallend jeugdige foto van Mubarak die zelfverzekerd en vastberaden voor zich uitkijkt. Boze tongen beweren dat hij zeer ijdel is en sinds jaar en dag zijn haar verft.

Niet alleen op zijn verjaardag krijgt de president aandacht. Dagelijks krijgt de krantelezer een portie Mubarak. Wat hij ook doet – een ziekenhuis openen, protesteren tegen Israelische nederzettingen, de fundamentalistische moslims veroordelen – de Egyptian Gazette staat er bol van. In de eerste alinea staat het nieuws, in de rest wordt Mubarak de hemel in geprezen.

Een andere manier om op de hoogte te blijven van het wel en wee van de president, is de televisie. Op mijn flat ontvang ik drie Egyptische kanalen. Meestal is het aanbod beperkt tot pratende Egyptenaren, Arabische muziek of buikdanseressen. Maar een keer per dag is er nieuws in het Frans. Dat begint meestal met – u raadt het al – Mubarak, daarna de Egyptische buitenlandse politiek en dan nog zo’n twee items.

Op donderdag, de laatste werkdag in de week, krijg ik een extra dikke krant, de El Ahram, op mijn bureau. Hierin natuurlijk Mubarak en nieuws, maar ook sensationele onderwerpen.

Vorige week was de aandacht gericht op vrouwen. In plaats van breipatronen en hoe word ik slank in vijf dagen, nu een artikel over de pros en cons van besnijdenis voor jonge meisjes. Nog ongeveer negentig procent van de Egyptische vrouwen is besneden. Wetenschappers en sociologen uit beide kampen geven hun meningen, maar de conclusie is dat het allemaal niet zo snel zal veranderen aangezien de besnijdenis een oeroude, religieus onderbouwde traditie is.

Daarna is het tijd voor echte sensatie. Vrouwen hebben in Egypte veel minder rechten dan mannen, maar af en toe nemen ze wraak. Zo vertelt Mona, een vrouw uit Cairo, hoe haar man haar dag in dag uit treitert en misbruikt. Hij neemt zelfs zijn maîtresse mee naar huis en dwingt zijn vrouw hen te bedienen. Dat wordt haar teveel en ze gaat haar beklag doen op het politiebureau. De politie slaat haar het bureau uit. Thuis wacht ze tot haar man slaapt, neemt dan een bijl en doorklieftzijn schedel. Vervolgens probeert ze hem met benzine in bad te verbranden. Inmiddels zit zij levenslang in de gevangenis.

Martijn Lopes Cadozo

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.