Familiezaken

Daarom ben ik een baan in Delft gaan zoeken. Dat was in 1976. Ik werd administratief ondersteuner van de commissie Roltrap, die voortkwam uit een soort opstand van het uitvoerend technisch personeel. Daarna kreeg ik een functie bij de opvolger van die commissie. Een paar jaar later stapte ik over naar Bouwkunde. Eerst bij de studentenadministratie, daarna heb ik andere functies gehad. Tussendoor, in 1981, toen Jerney werd geboren, ben ik een jaar gestopt.

We komen elkaar in de werksfeer nooit tegen en lunchen maar heel soms samen. Dat ligt aan de afstand tussen Bouwkunde en EWI, waar Jerney werkt. Na het werk gaan we wel samen naar huis. Lopen naar het station en met de trein naar Rotterdam. Handig vind ik een te groot woord, maar het is zeker leuk dat Jerney ook op de TU werkt; we zijn toch een uur onderweg. Een minpunt dat we hier allebei werken, zie ik niet. Dat was het ook niet toen mijn schoonvader hier werkte.

Aan het scheiden van werk en privé doen we niet. We zitten op verschillende faculteiten en op weg naar huis wisselen we uit hoe de dag is geweest. Een onderwijsinstituut is een prettige omgeving: jonge mensen, er gebeurt altijd wat. Maar we hebben ook genoeg andere onderwerpen.”

Naam: Jerney van Ooijen

Functie: Secretaresse op de afdeling Telecommunicatie van de faculteit EWI

Familierelatie: Dochter van Ylande Radoux

“Een collega van mijn moeder werkt bij EWI op de afdeling telecommunicatie. Daar hadden ze iemand voor één dag per week nodig. Ik studeerde elders en ben dat gaan doen als bijbaan. Toen ik afgelopen zomer afstudeerde, hadden ze iemand voor vier dagen per week nodig en ben ik gebleven. Het is leuk en geeft een financiële basis.

We zijn elkaar hier nog nooit toevallig tegengekomen, wel spreken we af om samen terug naar huis te gaan. We spreken ook nooit af voor lunch of zo. Dat doe ik met anderen. Ik houd ook niet lang pauze. Mijn werk is druk.

De TU Delft ken ik al mijn hele leven. Ik ging als kind mee met mijn moeder en merkte dan dat er een leuke sfeer was. Mijn doel lag hier niet – ik studeerde voor een creatief beroep – maar het liep zo. Toch heb ik niet het gevoel dat ik bij het bedrijf van mijn moeder werk.

Omdat we samen reizen, bespreken we onze dag en die is op de TU. Dus gaat het vaak over de TU, maar we nemen het niet mee naar huis.

Ik kan het anderen aanraden hier te werken of studeren. Het is hier levendig. En je hebt het internationale; je komt van alles tegen. Als je daar van houdt, is het hier leuk.”