Education

Ezel in de storm

Nee, ze zijn niet in alle vroegte begonnen met opbouwen. Het stemhokje was gisteren al gebracht en pas een kwartiertje geleden hebben ze de papierwinkel uitgestald.

De mannen achter de tafel van het stembureau bij Elektrotechniek zijn er klaar voor, twee minuten voor negen. Of is het nu al na negenen? Er ontstaat wat onenigheid over de exacte tijd, maar vooruit, zo precies komt het niet. Het stembureau gaat open.

Buiten trekt een AbvaKabo-busje luid schallend over een beregende Mekelweg in de richting van het Binnenhof. Daar is het tijd voor een bakkie en een sigaretje voor de chauffeurs. ,,Vanaf kwart over acht op pad, meneer.” Of het enige zin heeft wat ze doen? ,,Zeker weten. Straks gaan we naar de Centrale Werkplaats; mensen daar die willen stemmen brengen we naar de stembus. Worden ze niet nat.”

Bij Lucht- en Ruimtevaart is het even zoeken. De stembus staat er een beetje verloren bij, net om de hoek in een gang. Achter de tafel wordt een hoge opkomst verwacht, toch wel vijftig procent, maar het duurt nogal even voordat er iemand komt. Een mevrouw. Zonder oproepkaart. ,,Mijn man had dat ding aangezien voor reclame en heeft hem direct weggegooid”, legt ze uit. Het is niet de laatste keer dat we dit verhaal horen.

Buiten rukt de herfstwind aan de bomen. Een Mexicaans uitgedost duo met een ezel worstelt zich een weg door de storm. De twee CFO-leden hebben de grootste moeite om hun sombrero’s niet prijs te geven aan de rukwinden. ,,Ze heet Anne en ze is zwanger”, weet één van hen te melden, wijzend op de ezel. De grote trommel die ze meetorsen is kapot. ,,Stukgeslagen bij Scheikunde. Daar hebben we traditioneel een grote aanhang.”

,,De ondernemingsraad? Een grote achteruitgang”, reageert een stemmer bij Bouwkunde. Hij is niet de enige die het afschaffen van de universiteitsraad als een groot verlies ziet. Maar er klinken ook andere geluiden. De man met de baard, bij Industrieel Ontwerpen, met de rode pen nog in zijn hand: ,,Ik had de laatste tijd toch al niet zoveel vertrouwen meer in het bestuur.”

Rond twaalven is er rumoer in de hal van het hoofdgebouw. Via het bordes wordt de CFO-ezel naar binnen geloodst. Collegevoorzitter De Voogd is gecharmeerd van de actie (voor goed overleg met de ondernemingsraad). Het sympathieke trekdier doet hem denken aan Spanje, waar hij woonde in zijn vroege jeugd en vele ezeltochtjes maakte. De verzamelde pers en belangstellenden zijn vol aandacht, maar houden de ezel vanuit hun ooghoeken scherp in de gaten. De vloer blijft echter droog op deze herfstnatte verkiezingsdag.

Nee, ze zijn niet in alle vroegte begonnen met opbouwen. Het stemhokje was gisteren al gebracht en pas een kwartiertje geleden hebben ze de papierwinkel uitgestald. De mannen achter de tafel van het stembureau bij Elektrotechniek zijn er klaar voor, twee minuten voor negen. Of is het nu al na negenen? Er ontstaat wat onenigheid over de exacte tijd, maar vooruit, zo precies komt het niet. Het stembureau gaat open.

Buiten trekt een AbvaKabo-busje luid schallend over een beregende Mekelweg in de richting van het Binnenhof. Daar is het tijd voor een bakkie en een sigaretje voor de chauffeurs. ,,Vanaf kwart over acht op pad, meneer.” Of het enige zin heeft wat ze doen? ,,Zeker weten. Straks gaan we naar de Centrale Werkplaats; mensen daar die willen stemmen brengen we naar de stembus. Worden ze niet nat.”

Bij Lucht- en Ruimtevaart is het even zoeken. De stembus staat er een beetje verloren bij, net om de hoek in een gang. Achter de tafel wordt een hoge opkomst verwacht, toch wel vijftig procent, maar het duurt nogal even voordat er iemand komt. Een mevrouw. Zonder oproepkaart. ,,Mijn man had dat ding aangezien voor reclame en heeft hem direct weggegooid”, legt ze uit. Het is niet de laatste keer dat we dit verhaal horen.

Buiten rukt de herfstwind aan de bomen. Een Mexicaans uitgedost duo met een ezel worstelt zich een weg door de storm. De twee CFO-leden hebben de grootste moeite om hun sombrero’s niet prijs te geven aan de rukwinden. ,,Ze heet Anne en ze is zwanger”, weet één van hen te melden, wijzend op de ezel. De grote trommel die ze meetorsen is kapot. ,,Stukgeslagen bij Scheikunde. Daar hebben we traditioneel een grote aanhang.”

,,De ondernemingsraad? Een grote achteruitgang”, reageert een stemmer bij Bouwkunde. Hij is niet de enige die het afschaffen van de universiteitsraad als een groot verlies ziet. Maar er klinken ook andere geluiden. De man met de baard, bij Industrieel Ontwerpen, met de rode pen nog in zijn hand: ,,Ik had de laatste tijd toch al niet zoveel vertrouwen meer in het bestuur.”

Rond twaalven is er rumoer in de hal van het hoofdgebouw. Via het bordes wordt de CFO-ezel naar binnen geloodst. Collegevoorzitter De Voogd is gecharmeerd van de actie (voor goed overleg met de ondernemingsraad). Het sympathieke trekdier doet hem denken aan Spanje, waar hij woonde in zijn vroege jeugd en vele ezeltochtjes maakte. De verzamelde pers en belangstellenden zijn vol aandacht, maar houden de ezel vanuit hun ooghoeken scherp in de gaten. De vloer blijft echter droog op deze herfstnatte verkiezingsdag.

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.