‘Er is meer op de wereld’

Een van haar meest bekende voorgangers is ‘het jongste kamerlid aller tijden’ Sharon Dijksma van de PvdA. De 23-jarige studente civiele techniek Ingrid de Bondt maakt na de zomer als jongerenvertegenwoordiger deel uit van de Nederlandse VN-delegatie in New York. Ze vergadert niet alleen mee, maar zal ook speechen ten overstaan van de voltallige Algemene Vergadering. ,,Ik heb al te horen gekregen dat ik daarbij gewoon op mijn stoel mag blijven zitten.”

,,Ja, natuurlijk is het eng om voor zo’n groep mensen te spreken. Maar ik kan het, anders zou ik nooit durven reageren op de advertentie in de Volkskrant.” De oproep voor kandidaten werd gedaan door Vereniging 31, een samenwerkingsverband van Nederlandse jongerenorganisaties dat gevestigd is in Amsterdam. Deze organisatie helpt De Bondt met haar voorbereidingen. ,,Ik was al enige tijd op zoek naar vrijwilligerswerk”, motiveert De Bondt haar aanmelding. ,,Niet als verzorger, dat is niets voor mij. Daar liggen niet mijn kwaliteiten. Bij de Kindertelefoon bijvoorbeeld zou ik de problemen mee naar huis nemen. In ontwikkelingslanden zou ik een ziekenhuis willen bouwen, niet bij de mensen aan het bed staan. Dat is het aantrekkelijke van deze functie; hier ben je wel als vrijwilliger bezig, maar niet op het individuele verzorgende niveau.”

,,Naast mijn studie heb ik wat betaalde bijbaantjes en ben voorzitter van het Waterbouwdispuut. Ik vind dat ik nu lang genoeg voor mezelf en voor studenten heb gewerkt. Er is meer op de wereld, er zijn veel jongeren voor wie een leven als student niet is weggelegd. Als student kun je eigenlijk doen en laten wat je wilt. Als ik meer geld nodig heb, ga ik meer werken. Zo goed hebben we het hier. Je mag niet alle studenten over één kam scheren, maar ik vind dat ze wel een beetje meer om zich heen mogen kijken. Je hoeft niet direct idealist te zijn, maar studenten moeten wel verder kunnen kijken dan hun eigen kleine wereldje.”
Stap

Met haar stap om op te treden als jongerenvertegenwoordiger wil De Bondt iets veranderen en verbeteren aan de positie van jongeren elders op de wereld. ,,Je zou mij daarmee een idealist kunnen noemen, maar dan wel een realistische idealist. Ik weet wel dat er niet direct dingen veranderen als ik straks in New York iets zeg. Maar het is belangrijk dàt er daar gesproken wordt over jongeren, dat de aandacht gevestigd wordt op hun problemen. Er zijn nu nog maar vier landen met jongerenvertegenwoordigers, maar ik vind dat ze zeker mee moeten praten. Ze kunnen over hun eigen zaken misschien wel beter oordelen dan bijvoorbeeld iemand van zestig die zelf geen kinderen heeft. Jongeren maken ook gewoon deel uit van demaatschappij.”

De Bondt werkt op dit moment een aantal ideeën uit voor een onderwerp van haar toespraak. ,,Ik voel er veel voor om het te hebben over de zelfbeschikking voor jonge vrouwen. Maar in de Nederlandse delegatie zit al een vrouwenvertegenwoordiger. Verder denk ik aan jeugdcriminaliteit, jongerenprostitutie of jongeren en Internet. Ook het onderwerp jeugdwerkloosheid spreekt mij aan, maar het is misschien een beetje wrang om dat aan de kaak te stellen zolang kinderarbeid in veel andere landen nog aan de orde van de dag is.”
Drukker

Ondanks het vele voorbereidingswerk dat haar vijf weken durende verblijf in New York vergt, gaat De Bondt door met haar studie. Ze houdt zich bezig met off-shore technologie, en is met name geboeid door de milieutechnische aspecten van de ontmanteling van boorplatvormen. ,,De voorbereiding op de Algemene Vergadering kost me nu anderhalve dag per week. Maar ik moet ook naar een aantal buitenlandse congressen. Dan ben je dus langere tijd van huis. En nadien is er een voorlichtingstoernee langs zo’n acht, negen middelbare scholen. Volgende week heb ik tentamens. Vakantie zit er dit jaar niet in, want dan moet ik doorstuderen.”

,,Ik had een stage gepland in september en oktober, die kan ook niet doorgaan. Toch heeft deze opdracht niet veel gevolgen voor mijn sociale leven. Het is wel wat drukker dan normaal, maar dat vereist goede planning. De tijd die het me nu kost, zou ik anders misschien op de bank doorbrengen met tv-kijken.”

,,De reacties uit mijn omgeving zijn overwegend positief. Medestudenten vinden het goed dat ik dit doe. Een enkeling vraagt zich af hoe ik zin kan hebben in zoveel maanden vergaderen en overleggen. Maar ik vind dit een grootse taak; ik ga hier helemaal voor. En de ontmoetingen, lunches en borrels met andere delegaties, straks in New York schuw ik niet. Dat hoort erbij en dat vind ik mooi. Je maakt tenslotte deel uit van de Nederlandse delegatie, en daar moet je je in schikken. ”

,,Ik doe dit niet omdat ik ambitieus ben, maar uit principe, voor de zaak van de jongeren. Vroeger schreef ik voor Amnesty, op mijn veertiende droeg ik een donorcodicil, tegen de wil van mijn moeder. Ik houd me wel bezig met gewetenszaken. Toch vind ik mezelf niet ‘alternatief’. Zo’n mantelpakje, dat hoort er wel bij, maar daar voel ik me niet zo in thuis. Ik ben eigenlijk gewoon het spijkerbroektype.”

Een van haar meest bekende voorgangers is ‘het jongste kamerlid aller tijden’ Sharon Dijksma van de PvdA. De 23-jarige studente civiele techniek Ingrid de Bondt maakt na de zomer als jongerenvertegenwoordiger deel uit van de Nederlandse VN-delegatie in New York. Ze vergadert niet alleen mee, maar zal ook speechen ten overstaan van de voltallige Algemene Vergadering. ,,Ik heb al te horen gekregen dat ik daarbij gewoon op mijn stoel mag blijven zitten.”

,,Ja, natuurlijk is het eng om voor zo’n groep mensen te spreken. Maar ik kan het, anders zou ik nooit durven reageren op de advertentie in de Volkskrant.” De oproep voor kandidaten werd gedaan door Vereniging 31, een samenwerkingsverband van Nederlandse jongerenorganisaties dat gevestigd is in Amsterdam. Deze organisatie helpt De Bondt met haar voorbereidingen. ,,Ik was al enige tijd op zoek naar vrijwilligerswerk”, motiveert De Bondt haar aanmelding. ,,Niet als verzorger, dat is niets voor mij. Daar liggen niet mijn kwaliteiten. Bij de Kindertelefoon bijvoorbeeld zou ik de problemen mee naar huis nemen. In ontwikkelingslanden zou ik een ziekenhuis willen bouwen, niet bij de mensen aan het bed staan. Dat is het aantrekkelijke van deze functie; hier ben je wel als vrijwilliger bezig, maar niet op het individuele verzorgende niveau.”

,,Naast mijn studie heb ik wat betaalde bijbaantjes en ben voorzitter van het Waterbouwdispuut. Ik vind dat ik nu lang genoeg voor mezelf en voor studenten heb gewerkt. Er is meer op de wereld, er zijn veel jongeren voor wie een leven als student niet is weggelegd. Als student kun je eigenlijk doen en laten wat je wilt. Als ik meer geld nodig heb, ga ik meer werken. Zo goed hebben we het hier. Je mag niet alle studenten over één kam scheren, maar ik vind dat ze wel een beetje meer om zich heen mogen kijken. Je hoeft niet direct idealist te zijn, maar studenten moeten wel verder kunnen kijken dan hun eigen kleine wereldje.”
Stap

Met haar stap om op te treden als jongerenvertegenwoordiger wil De Bondt iets veranderen en verbeteren aan de positie van jongeren elders op de wereld. ,,Je zou mij daarmee een idealist kunnen noemen, maar dan wel een realistische idealist. Ik weet wel dat er niet direct dingen veranderen als ik straks in New York iets zeg. Maar het is belangrijk dàt er daar gesproken wordt over jongeren, dat de aandacht gevestigd wordt op hun problemen. Er zijn nu nog maar vier landen met jongerenvertegenwoordigers, maar ik vind dat ze zeker mee moeten praten. Ze kunnen over hun eigen zaken misschien wel beter oordelen dan bijvoorbeeld iemand van zestig die zelf geen kinderen heeft. Jongeren maken ook gewoon deel uit van demaatschappij.”

De Bondt werkt op dit moment een aantal ideeën uit voor een onderwerp van haar toespraak. ,,Ik voel er veel voor om het te hebben over de zelfbeschikking voor jonge vrouwen. Maar in de Nederlandse delegatie zit al een vrouwenvertegenwoordiger. Verder denk ik aan jeugdcriminaliteit, jongerenprostitutie of jongeren en Internet. Ook het onderwerp jeugdwerkloosheid spreekt mij aan, maar het is misschien een beetje wrang om dat aan de kaak te stellen zolang kinderarbeid in veel andere landen nog aan de orde van de dag is.”
Drukker

Ondanks het vele voorbereidingswerk dat haar vijf weken durende verblijf in New York vergt, gaat De Bondt door met haar studie. Ze houdt zich bezig met off-shore technologie, en is met name geboeid door de milieutechnische aspecten van de ontmanteling van boorplatvormen. ,,De voorbereiding op de Algemene Vergadering kost me nu anderhalve dag per week. Maar ik moet ook naar een aantal buitenlandse congressen. Dan ben je dus langere tijd van huis. En nadien is er een voorlichtingstoernee langs zo’n acht, negen middelbare scholen. Volgende week heb ik tentamens. Vakantie zit er dit jaar niet in, want dan moet ik doorstuderen.”

,,Ik had een stage gepland in september en oktober, die kan ook niet doorgaan. Toch heeft deze opdracht niet veel gevolgen voor mijn sociale leven. Het is wel wat drukker dan normaal, maar dat vereist goede planning. De tijd die het me nu kost, zou ik anders misschien op de bank doorbrengen met tv-kijken.”

,,De reacties uit mijn omgeving zijn overwegend positief. Medestudenten vinden het goed dat ik dit doe. Een enkeling vraagt zich af hoe ik zin kan hebben in zoveel maanden vergaderen en overleggen. Maar ik vind dit een grootse taak; ik ga hier helemaal voor. En de ontmoetingen, lunches en borrels met andere delegaties, straks in New York schuw ik niet. Dat hoort erbij en dat vind ik mooi. Je maakt tenslotte deel uit van de Nederlandse delegatie, en daar moet je je in schikken. ”

,,Ik doe dit niet omdat ik ambitieus ben, maar uit principe, voor de zaak van de jongeren. Vroeger schreef ik voor Amnesty, op mijn veertiende droeg ik een donorcodicil, tegen de wil van mijn moeder. Ik houd me wel bezig met gewetenszaken. Toch vind ik mezelf niet ‘alternatief’. Zo’n mantelpakje, dat hoort er wel bij, maar daar voel ik me niet zo in thuis. Ik ben eigenlijk gewoon het spijkerbroektype.”