Natuurlijk ging het ook om de inhoud, afgelopen dinsdag, maar demagogie en het zo geestig mogelijk beledigen van de andere partij bleken geliefde wapens om de gunst van het publiek te verwerven.
Nee, we hebben het niet over de gemeenteraadsverkiezingen, maar over het tweede in een reeks onderwijsdebatten op de TU Delft.
In het cultureel centrum waren drie gedreven coaches en drie gepassioneerde leermeesters bij elkaar, en het publiek kon met applaus aangeven welk team zich het beste uit drie netelige cases wist te kletsen. De coaches lagen vanaf het begin op voorsprong. Maar net toen de leermeesters die achterstand in de laatste ronde leken in te lopen, weigerde de applausmeter even dienst.
Het coachteam bleek niet beducht voor meelifters – studenten die in projectonderwijs de anderen het zware werk laten opknappen en vervolgens profiteren van een goede beoordeling. Maak van het omgaan met meelifters een nuttig leerdoel, zo luidde het pragmatische voorstel van ir. Annemiek Boeijen (IO). “Het is een illusie te denken dat je dat verschijnsel ooit zult kunnen uitbannen. In de grote boze wereld lopen ook veel meelifters rond. Er zijn zelfs hoogleraren die meeliften met studenten!”
Wat te doen als eerstejaars studenten bij docent X massaal slagen, maar die docent vervolgens van een collega te horen krijgt dat dezelfde studenten in het tweede jaar niks van het vak blijken te snappen? “Dat is simpel: laat de docent van de tweedejaars de eerstejaars les geven”, klonk het uit de zaal.
“Projectonderwijs bevordert apathie”, stelde dr.ir. Wim Thijs (werktuigbouwkunde) namens de leermeesters. Even later haalde hij nog harder uit, met een plaatje van de ‘ultieme leermeester’ Albert Einstein naast de ‘ultieme coach’ Emile Ratelband. De leermeester die toegeeft aan de modegril van het coachen krijgt daar later bittere spijt van, waarschuwde Thijs met enig gevoel voor pathos.
Maar toen even later een discussie met de zaal ontstond over de vraag of je van elke docerende onderzoeker didactische vaardigheden mag eisen, vertelde Thijs’ teamlid prof.dr.ir. Erik Lagendijk (TNW) dat juist Einstein ‘de slechtste leermeester aller tijden’ was geweest: wars van colleges geven of studenten begeleiden. “En toch zou ik ‘m zo aannemen.” “Ja, omdat je nu weet wie Einstein is”, reageerde gespreksleider Paul Rullmann. Lagendijk noemde het ook een misvatting dat studenten alleen in projectonderwijsactief zijn. “Een hoorcollege kan net zo goed stimulerend zijn. Of dodelijk saai, natuurlijk.”
Joost Panhuysen
Natuurlijk ging het ook om de inhoud, afgelopen dinsdag, maar demagogie en het zo geestig mogelijk beledigen van de andere partij bleken geliefde wapens om de gunst van het publiek te verwerven. Nee, we hebben het niet over de gemeenteraadsverkiezingen, maar over het tweede in een reeks onderwijsdebatten op de TU Delft.
In het cultureel centrum waren drie gedreven coaches en drie gepassioneerde leermeesters bij elkaar, en het publiek kon met applaus aangeven welk team zich het beste uit drie netelige cases wist te kletsen. De coaches lagen vanaf het begin op voorsprong. Maar net toen de leermeesters die achterstand in de laatste ronde leken in te lopen, weigerde de applausmeter even dienst.
Het coachteam bleek niet beducht voor meelifters – studenten die in projectonderwijs de anderen het zware werk laten opknappen en vervolgens profiteren van een goede beoordeling. Maak van het omgaan met meelifters een nuttig leerdoel, zo luidde het pragmatische voorstel van ir. Annemiek Boeijen (IO). “Het is een illusie te denken dat je dat verschijnsel ooit zult kunnen uitbannen. In de grote boze wereld lopen ook veel meelifters rond. Er zijn zelfs hoogleraren die meeliften met studenten!”
Wat te doen als eerstejaars studenten bij docent X massaal slagen, maar die docent vervolgens van een collega te horen krijgt dat dezelfde studenten in het tweede jaar niks van het vak blijken te snappen? “Dat is simpel: laat de docent van de tweedejaars de eerstejaars les geven”, klonk het uit de zaal.
“Projectonderwijs bevordert apathie”, stelde dr.ir. Wim Thijs (werktuigbouwkunde) namens de leermeesters. Even later haalde hij nog harder uit, met een plaatje van de ‘ultieme leermeester’ Albert Einstein naast de ‘ultieme coach’ Emile Ratelband. De leermeester die toegeeft aan de modegril van het coachen krijgt daar later bittere spijt van, waarschuwde Thijs met enig gevoel voor pathos.
Maar toen even later een discussie met de zaal ontstond over de vraag of je van elke docerende onderzoeker didactische vaardigheden mag eisen, vertelde Thijs’ teamlid prof.dr.ir. Erik Lagendijk (TNW) dat juist Einstein ‘de slechtste leermeester aller tijden’ was geweest: wars van colleges geven of studenten begeleiden. “En toch zou ik ‘m zo aannemen.” “Ja, omdat je nu weet wie Einstein is”, reageerde gespreksleider Paul Rullmann. Lagendijk noemde het ook een misvatting dat studenten alleen in projectonderwijsactief zijn. “Een hoorcollege kan net zo goed stimulerend zijn. Of dodelijk saai, natuurlijk.”
Joost Panhuysen
Comments are closed.