Een kinderwagen uit Frankrijk

Ondanks dat portier Ben Evers beweert dat er niets bijzonders in dit gebouw te vinden is, wil hij wel even meelopen naar de zolder van het gebouw. Op eigen houtje rondneuzen is uitgesloten: om met het krappe liftje naar de derde verdieping te kunnen is een speciale sleutel nodig.

De zolder staat inderdaad voor het grootste gedeelte leeg. Weinig herinnert nog aan het fysisch laboratorium, dat hierboven ooit gehuisvest was. De houten dakconstructie, toch de charme van de ruimte, is de oorzaak van de leegstand. Bij brand zou het dak binnen de kortste keren als een kaartenhuis in elkaar storten.

Alles is stoffig, jaren ongebruikt. Op een plank ligt een opengeslagen krant. Een datum prijkt op de voorpagina: 1989. Verder een gasfornuis, een kapstok met een jas en een stapel stalen frames. In de verste hoek van de verdieping, naast een oude tekentafel en een vreemde hooivork, staat een oude kinderwagen. Het ding ziet er vooroorlogs lomp uit: grote wielen, aluminium spatbordjes, een echte stootbumper en een opvallende bruine leren kap. Rechtstreeks weggereden uit een van de grauwe avonden van Reve.

Voordat er weer een baby in kan, moet echter nog wel het een en ander gebeuren. Het stro, waarmee de wandjes gevuld zijn, komt op meerdere plaatsen naar buiten en ook een nieuw matrasje zou geen overbodige luxe zijn.

Enig onderzoek leert dat de rechtmatige eigenaar van de kinderwagen Arno Mulder (33) heet, werkzaam bij de vakgroep grondstoffentechnologie en ingenieursgeologie van de faculteit Technische Aardwetenschappen. Hij zette het ding zeven jaar geleden op de zolder. ,,Waar hij vandaan komt? Ik was met mijn vriendin op vakantie in Frankrijk en eigenlijk wilde ik wel een Bretonse klok hebben. Op een rommelmarkt kwamen we toen die wandelwagen tegen. Voor ongeveer vijftig gulden heb ik hem toen gekocht. We liepen met de wagen door het dorp, en er zaten wat Nederlanders op een terrasje, die zich hardop afvroegen wat we die nacht van plan waren.”

Mulder had wel wat problemen om de wagen mee te nemen naar Nederland. ,,Met planken hebben we hem op het dak van de auto gebonden.” Vervolgens fungeerde het ding een paar jaar als plantenbak bij Mulder thuis. ,,En toen de kindjes kwamen, hadden we eigenlijk geen tijd meer om hem op te knappen.”

Ondanks dat portier Ben Evers beweert dat er niets bijzonders in dit gebouw te vinden is, wil hij wel even meelopen naar de zolder van het gebouw. Op eigen houtje rondneuzen is uitgesloten: om met het krappe liftje naar de derde verdieping te kunnen is een speciale sleutel nodig.

De zolder staat inderdaad voor het grootste gedeelte leeg. Weinig herinnert nog aan het fysisch laboratorium, dat hierboven ooit gehuisvest was. De houten dakconstructie, toch de charme van de ruimte, is de oorzaak van de leegstand. Bij brand zou het dak binnen de kortste keren als een kaartenhuis in elkaar storten.

Alles is stoffig, jaren ongebruikt. Op een plank ligt een opengeslagen krant. Een datum prijkt op de voorpagina: 1989. Verder een gasfornuis, een kapstok met een jas en een stapel stalen frames. In de verste hoek van de verdieping, naast een oude tekentafel en een vreemde hooivork, staat een oude kinderwagen. Het ding ziet er vooroorlogs lomp uit: grote wielen, aluminium spatbordjes, een echte stootbumper en een opvallende bruine leren kap. Rechtstreeks weggereden uit een van de grauwe avonden van Reve.

Voordat er weer een baby in kan, moet echter nog wel het een en ander gebeuren. Het stro, waarmee de wandjes gevuld zijn, komt op meerdere plaatsen naar buiten en ook een nieuw matrasje zou geen overbodige luxe zijn.

Enig onderzoek leert dat de rechtmatige eigenaar van de kinderwagen Arno Mulder (33) heet, werkzaam bij de vakgroep grondstoffentechnologie en ingenieursgeologie van de faculteit Technische Aardwetenschappen. Hij zette het ding zeven jaar geleden op de zolder. ,,Waar hij vandaan komt? Ik was met mijn vriendin op vakantie in Frankrijk en eigenlijk wilde ik wel een Bretonse klok hebben. Op een rommelmarkt kwamen we toen die wandelwagen tegen. Voor ongeveer vijftig gulden heb ik hem toen gekocht. We liepen met de wagen door het dorp, en er zaten wat Nederlanders op een terrasje, die zich hardop afvroegen wat we die nacht van plan waren.”

Mulder had wel wat problemen om de wagen mee te nemen naar Nederland. ,,Met planken hebben we hem op het dak van de auto gebonden.” Vervolgens fungeerde het ding een paar jaar als plantenbak bij Mulder thuis. ,,En toen de kindjes kwamen, hadden we eigenlijk geen tijd meer om hem op te knappen.”