Fietsen buitenlandse studenten liever op kinderfietsen? In Groningen wel, volgens Het Dagblad van het Noorden. Tijd om te kijken hoe de zaken er in Delft voorstaan.
“Dat klopt, ja, vooral Chinezen kopen ze graag”, antwoordt verkoper Marc Leuftink op de vraag of buitenlandse studenten een voorkeur hebben voor kinderfietsen. “Ze kopen dan fietsen met een wielmaat van 24 inch, in plaats van de 28 inch-versies die voor volwassenen gebruikelijk zijn.”
Leuftink (uit Amsterdam) verkocht afgelopen Owee fietsen aan nieuw gearriveerde buitenlandse studenten met mobiliteitsproblemen. Een lucratieve business: “De kinderfietsen liepen hard. Tijdens de introductieweek verkocht ik er ongeveer veertig. Daar doe ik normaal een jaar over.”
De reden dat buitenlandse studenten een kinderfiets willen, is volgens hem simpel. “Het gaat om het veiligheidsgevoel.” Maar is dat echt de reden? Op zoek naar buitenlandse studenten op kleine fietsjes om ons wijzer te maken, belanden we bij de spaceboxen aan de Leeghwaterstraat, thuishaven van buitenlandse studenten. Bij het fietsenrek, dat overigens inderdaad voor iets minder dan de helft gevuld is met kindermodellen, komt Donna Namujju net aankarren op een eigenlijk te kleine meisjesfiets. De tweedejaars masterstudent engineering and policy analysis, oorspronkelijk uit Oeganda, vertelt dat ze pas in Nederland heeft leren fietsen. Daarom is ze in het verkeer nog niet zo zeker van zichzelf. “Op deze fiets zitten je voeten dicht bij de grond, daar voel ik me veiliger bij.” De fiets is overigens niet afkomstig uit de handel van Leuftink. “Ik heb ‘m gekocht van een oude Turkse man. Zodra je hier weer weggaat, kun je de fiets aan hem terugverkopen. Handig.” Of het legale handel betreft, wordt niet duidelijk. “Nee, hij heeft geen winkel”, vertelt Namujju, “hij is ‘mobiel’.”
Ook Nan Zhing, in het tweede jaar van zijn master civiele techniek, heeft zijn fiets op een unieke manier bemachtigd: “Ik heb ‘m hier bij het fietsenrek gekocht van iemand die er op rondreed. Hij had ‘m niet meer nodig. De fiets kostte maar twintig euro.” Overigens rijdt Zhing niet op een kindermodel, maar op een stoere zilvergrijze mountainbike. “Ik kan met deze fiets prima uit de voeten, ik heb geen andere nodig.”
Ziyi Cao, eerstejaars masterstudent bouwkunde, sluit weer wel aan bij de kinderfietstrend. Ook bij haar blijkt veiligheid een belangrijke overweging. “Ik kan snel van deze fiets afspringen als er een ongeluk is.” Maar in het geval van Cao – niet veel groter dan één meter vijftig – speelt ook nog iets anders mee. “Gewone fietsen zijn een beetje te groot voor me”, vertelt ze met een glimlach.”
Tot slot komt ‘Velly’ aanfietsen op haar roze kindermountainbike. De eerstejaars masterstudent management technology uit Indonesië legt enthousiast uit hoe veilig haar fiets is: “Kijk, er zitten twee remmen op, eentje voor en eentje achter! Ik sta dus heel snel stil als dat nodig is.”
Een verdere blik op de goedgevulde fietsenrekken leert dat niet alleen kinderfietsen populair zijn. Tussen de vele kleurige kleine rijwielen, treffen we namelijk ook relatief veel vouwfietsen aan. Wonen hier soms stiekem forenzen? Leuftink denkt van niet: “Op zo’n vouwfiets kun je nog doorgroeien. Ze zijn te verstellen van heel klein, zeg maar bijna opgevouwen, tot wel één meter tachtig of één meter negentig.” Een fiets op de groei dus, voor de fietser die langzaam aan zelfvertrouwen wint.
Verdere trends of voorkeuren heeft Leuftink onder de buitenlandse studenten niet waargenomen. “Er zijn geen populaire kleuren ofzo.” Dan, gekscherend: “Eigenlijk is de enige eis dat er zo min mogelijk kleur uit de portemonnee verdwijnt. De fietsen lopen van ongeveer 45 tot 300 euro, afhankelijk van wat ik op voorraad heb. De goedkoopste zijn in die week natuurlijk het eerst weg. Het blijven tenslotte wel studenten.”
Comments are closed.