Een couveusekamer is nu eenmaal duur

Hing de toekomst van het gebouw enige tijd geleden nog aan een zijden draadje, twee jaar na een hardnekkige interne crisis schijnt voor Radex eindelijk de zon. Er is dan ook het nodige veranderd. Aannemer Verbakel is niet langer aandeelhouder van het geplaagde bedrijfsverzamelgebouw maar schoof opzij voor de Delftse Participatie Maatschappij. Hoofdhuurder ROB (Regionale Onderneming voor Beroepskwalificering) verhuisde naar de oude TU-percelen aan de Rotterdamseweg 139.

Ondertussen bemerkt beheerder G.J. Meijerink een toegenomen vraag naar vierkante meters. Nadat de stichting ROB eerst de werkplaatsen had verlaten, bleek die ruimte na een verbouwing onmiddellijk weer bezet. Sinds augustus is de ROB helemaal weg uit het gebouw, ,,en ook die ruimte zie ik alweer vollopen”, constateert de beheerder. Hij verwacht over een half jaar vol te zitten en ‘nee’ te moeten verkopen.

Radex verschaft op dit moment aan circa 35 bedrijven onderdak, waarvan de helft de schoorsteen laat roken met de verkoop van computerprogrammatuur. Onder de ongeveer negentig startende ondernemers bevinden zich 48 ingenieurs uit Delft en één uit Eindhoven. Van de overige academici zijn er negen ‘made in‘ Rotterdam, drie in Amsterdam, twee in Leiden en komt er één uit Nijmegen. De rest bestaat uit (zo’n twintig) hbo-ers en overigen.

,,Die synergie tussen de TU en het verzamelgebouw met die lage drempel werkt”, concludeert Meijerink. ,,Je kunt hier al een ruimte huren van achttien vierkante meter en hebt dan ook een glasvezelkabel. Essentieel is wel een flexibel beheer. Van de in totaal zestig bedrijven is een twintigtal gestopt of doorgestroomd.”

De groei zit zowel in uitbreiding van huidige bedrijven als in nieuwe aanwas. Meijerink schat de verhouding op fifty-fifty.
Intentie

Meijerink zal op 2 oktober in de gemeenteraadscommissie Werk en educatie verslag doen van deze ontwikkelingen. Aan de ene kant wil hij zich verantwoorden. Provincie en gemeente stelden voor de start van Radex geld beschikbaar, terwijl de TU – ook welwillend tegenover de Delft-Kennisstadgedachte – de grond aanbood. Daarnaast hoopt Meijerink geld los te peuteren voor een tweede Radex-gebouw, waarvoor hij al een ‘volumeschets’ heeft laten tekenen.

,,Voor een gewone belegger is dit niet interessant”, aldus Meijerink, ,,die verhuurt liever aan C&A. Plus dat het beheer van het gebouw intensief is en dus veel meer kosten met zichmeebrengt. Ik wil nog geen bedragen noemen, maar zonder deze partijen redden we het niet. Ik wil dus een intentie, anders stop ik ermee. Laten we wel wezen: het is toch een kraamkamer van de Delftse economie – en een couveusekamer is nou eenmaal duur.”

Meijerink schat zijn kansen redelijk. Pluspunten genoeg, vindt hij. ,,Dit is toch een voorbeeld hoe een overheid kan sturen, door het onrendabele deel voor zijn rekening te nemen. En dit is toch een succesje, ook voor de TU.”

Hing de toekomst van het gebouw enige tijd geleden nog aan een zijden draadje, twee jaar na een hardnekkige interne crisis schijnt voor Radex eindelijk de zon. Er is dan ook het nodige veranderd. Aannemer Verbakel is niet langer aandeelhouder van het geplaagde bedrijfsverzamelgebouw maar schoof opzij voor de Delftse Participatie Maatschappij. Hoofdhuurder ROB (Regionale Onderneming voor Beroepskwalificering) verhuisde naar de oude TU-percelen aan de Rotterdamseweg 139.

Ondertussen bemerkt beheerder G.J. Meijerink een toegenomen vraag naar vierkante meters. Nadat de stichting ROB eerst de werkplaatsen had verlaten, bleek die ruimte na een verbouwing onmiddellijk weer bezet. Sinds augustus is de ROB helemaal weg uit het gebouw, ,,en ook die ruimte zie ik alweer vollopen”, constateert de beheerder. Hij verwacht over een half jaar vol te zitten en ‘nee’ te moeten verkopen.

Radex verschaft op dit moment aan circa 35 bedrijven onderdak, waarvan de helft de schoorsteen laat roken met de verkoop van computerprogrammatuur. Onder de ongeveer negentig startende ondernemers bevinden zich 48 ingenieurs uit Delft en één uit Eindhoven. Van de overige academici zijn er negen ‘made in‘ Rotterdam, drie in Amsterdam, twee in Leiden en komt er één uit Nijmegen. De rest bestaat uit (zo’n twintig) hbo-ers en overigen.

,,Die synergie tussen de TU en het verzamelgebouw met die lage drempel werkt”, concludeert Meijerink. ,,Je kunt hier al een ruimte huren van achttien vierkante meter en hebt dan ook een glasvezelkabel. Essentieel is wel een flexibel beheer. Van de in totaal zestig bedrijven is een twintigtal gestopt of doorgestroomd.”

De groei zit zowel in uitbreiding van huidige bedrijven als in nieuwe aanwas. Meijerink schat de verhouding op fifty-fifty.
Intentie

Meijerink zal op 2 oktober in de gemeenteraadscommissie Werk en educatie verslag doen van deze ontwikkelingen. Aan de ene kant wil hij zich verantwoorden. Provincie en gemeente stelden voor de start van Radex geld beschikbaar, terwijl de TU – ook welwillend tegenover de Delft-Kennisstadgedachte – de grond aanbood. Daarnaast hoopt Meijerink geld los te peuteren voor een tweede Radex-gebouw, waarvoor hij al een ‘volumeschets’ heeft laten tekenen.

,,Voor een gewone belegger is dit niet interessant”, aldus Meijerink, ,,die verhuurt liever aan C&A. Plus dat het beheer van het gebouw intensief is en dus veel meer kosten met zichmeebrengt. Ik wil nog geen bedragen noemen, maar zonder deze partijen redden we het niet. Ik wil dus een intentie, anders stop ik ermee. Laten we wel wezen: het is toch een kraamkamer van de Delftse economie – en een couveusekamer is nou eenmaal duur.”

Meijerink schat zijn kansen redelijk. Pluspunten genoeg, vindt hij. ,,Dit is toch een voorbeeld hoe een overheid kan sturen, door het onrendabele deel voor zijn rekening te nemen. En dit is toch een succesje, ook voor de TU.”