Op Hemelvaartsdag gaat de ‘DWDD University’ van start. Natuurkundige Robbert Dijkgraaf zal een lezing houden over de oerknal en presentator Matthijs van Nieuwkerk mag hem assisteren.
In de zendtijd van De Wereld Draait Door zal Dijkgraaf op donderdag 17 mei live vanuit de Koepelkerk in Amsterdam vertellen over het ontstaan van het heelal. Daarbij maakt hij gebruik van animaties, een maquette van het universum en enkele demonstraties. Hij legt uit wat we weten en wat we allemaal nog niet weten.
Dijkgraaf is scheidend president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Een van zijn verdiensten is dat hij de wetenschap voor buitenstaanders spannend en toegankelijk weet te maken.
Per 1 juli wordt Dijkgraaf directeur van het gerenommeerde Institute for Advanced Study in Princeton. Daar was ook Albert Einstein aan verbonden, net als 26 andere Nobelprijswinnaars en 38 winnaars van de Fields Medaille voor de wiskunde. Dijkgraaf zelf werkte er begin jaren negentig en kwam er in 2002 nog even terug.
De DWDD University is een spin-off van De Wereld Draait Door. Deze ‘universiteit’ zal “op onregelmatige tijden worden geopend om de wondere, doordraaiende wereld beter te leren begrijpen”, aldus de makers. “Voor volgend seizoen staat bijvoorbeeld een korte serie colleges van Alexander Klöpping op het programma.”
Nou dacht jij misschien dat je moe werd van het lospeuteren van de vastgeniete plasticjes die je klimplantjes aan hun tijdelijke bamboestokjes binden. Dat alleen jij vervolgens een punthoofd krijgt van het priegelen met nieuw opbinddraad om ze vast te maken aan de pergola of schutting. Maar in de gemiddelde klimplantkwekerij is het pas echt afzien. Daar werkt het personeel met loeizware nietapparaten om de zes tot zeven plasticjes per plantje vast te zetten – keer zo’n 200 duizend plantjes. “Dat lukt het eerste uur van de dag, maar in de overige zeven is dat werk niet op te brengen”, ontdekte Marieke Maas (21) voor haar IO-bachelor-eindproject. Medewerkers in die kwekerijen krijgen last van hun gewrichten en worden er in de loop van de dag niet productiever op. Tja, dát levert weer minder geld op. En dat terwijl die kwekerijen al zoveel kosten maken, alleen al door het afval dat ze produceren. “Over groenafval hoeven ze geen belasting te betalen”, weet de student. “Maar over restafval wel.” En dat is met al die opbindplasticjes en nietjes een indrukwekkende berg. Het was niet helemaal toevallig dat Natural Plastics, voor wie Maas haar eindopdracht ontwierp, al in de groenhoek zat. “Het bedrijf heeft een speciale duurzame kunststof ontworpen, die honderd procent biologisch afbreekbaar is. Alleen: het heeft nog geen producten. Toen ik ontdekte dat klimplantkwekerijen veel kunststof gebruiken, had ik mijn doelgroep snel gevonden.” Door de opbindbandjes biologisch afbreekbaar te maken, loste ze het dure afvalprobleem van kwekerijen op, maar ook nog eens het ergonomische probleem van de medewerkers. Maas: “Mijn zogenaamde kam-bandjes zitten al vast aan de opbindstokjes. Die hoeven de kwekers alleen maar om het plantje heen te trekken, en vervolgens krullen de bandjes vanzelf weer terug om het stokje. Eigenlijk net zo’n systeem als de ringbandjes waarmee je je verslagen op de TU inbindt.” Ze sloeg meteen een derde vlieg in die klap: “Consumenten kunnen de bandjes in hun eigen tuin hergebruiken om de planten op te binden, op dezelfde gebruiksvriendelijke manier. Na verloop van tijd vergaan de bandjes gewoon, en zitten de planten stevig vast.”
Het bedrijf stond nog net niet te juichen. Haar begeleiders waren iets gematigder en gaven haar een zeven. “Dat waren nog negens in de ideeënfase, maar ik ben niet zo goed in verslagen schrijven”, lacht ze. “Jammer dan: ze hebben wel mooi míjn product uitgekozen om door te ontwikkelen. Daar ben ik zo trots op!”
Comments are closed.