De terreur van toptienen en ranglijstjes strekt zich uit tot de academische wereld. Iedereen weet dat de prestaties van de universiteiten niet in cijfers zijn uit te drukken, maar niemand durft zich eraan te onttrekken.
(Duidelijker kan het niet. Even heb ik overwogen om direkt verder te schrijven, benieuwd of een scherpe lezer mij tot Delftse René Diekstra zou bombarderen, maar het was me toch teveel heisa.
De terreur van toptienen en ranglijstjes strekt zich uit tot de academische wereld. Iedereen weet dat de prestaties van de universiteiten niet in cijfers zijn uit te drukken, maar niemand durft zich eraan te onttrekken. (Duidelijker kan het niet. Even heb ik overwogen om direkt verder te schrijven, benieuwd of een scherpe lezer mij tot Delftse René Diekstra zou bombarderen, maar het was me toch teveel heisa.
Ik heb het uit de Volkskrantbijlage Kiezen na School overgeschreven.) Ranglijstjes dus. Die van het Elsevier/NIPO-onderzoek 1999, nu bij de kiosk te koop, hebben voor grote consternatie gezorgd. Wat bleek namelijk? De eigen studenten gaven de TU Delft, waar de opleidingen Bouwkunde, Werktuigbouwkunde en Elektrotechniek onder de loep genomen werden, de laagste cijfers van de drie TU%s. Reden tot zorg?
In huize Wakker wel. Het is het nog donker als de Rector Magnificus voor de zoveelste maal met een droge mond opstaat. Weer niet goed geslapen. %Het moet belist beter” valt hij onverwachts uit naar het pak cornflakes tegenover hem, en hij laat dit dezelfde dag ook nog in de Delftsche Courant optekenen, %is het gelazer nu nog niet afgelopen!” Hij neemt zich voor om de decanen nu eens op bulderende toon met de cijfers confronteren. %Het is onbespreekbaar dat er discussie komt. Er is geen way out. Het moet beter”. De war on numbers gaat wat hem betreft beginnen.
Ook François uit Eindhoven werd met een droge mond wakker. Het gebonk op zijn deur was onverdraaglijk. %Frans, je nest uit, het NIPO aan de telefoon”. Uit bed strompelend gooide hij een nog halfvol bierglas om over zijn collegediktaat zwaluwstaartverbindingen. Shit. Eenmaal bij het wandapparaat aangekomen werd hem gevraagd de hersenfuncties even te activeren om rapportcijfers te geven aan zijn studie. Stagemogelijkheden, bereikbaarheid docenten, kwaliteit syllabi, het hield maar niet op en zijn hoofd bonkte. Maar verdomd, hij kreeg snel in de gaten hoe het NIPO werkte. Als je minder dan een zeven gaf moest je het cijfer beargumenteren, anders hoefde dat niet. En zo kwam de TUE aan de hoogste totaalscore en zat François toch nog op tijd bij de buis voor GTST. Laat je niet gek maken, mijnheer de rector, zoveel stelt dat onderzoek niet voor, en dat begrijpt de Elsevierlezer ook.
In een gelijktijdig onderzoek over technische opleidingen onder %s lands hoogleraren kwam een wat positiever oordeel over Delft naar voren. De hooggeleerde beoordelingen leverden ons een solide middenpositie op. Maar ook deze scores zijn niet zuiver. Ik heb gehoord dat een aantal Delftse professoren met elkaar een heel slim plan hadden afgesproken. Zo min mogelijk enquêteformulieren terugsturen! Want omdat je aan de eigen instelling geen cijfers mocht geven, zouden zo de zusterinstellingen lekker weinig punten krijgen. Slim, maar niet slim genoeg. Elsevier heeft hiervoor gecorrigeerd. Maar ze zeggen niet hoe. Deugt dus allemaal ook niet zo.
Maar Karel Wakker is toch aangeslagen. %Denkt u nu echt dat topinstituten als de Technische Hogeschool Zürich of het Imperial College in Londen met ons zouden willen samenwerken als we slecht zouden zijn?” roept hij in laatste vertwijfeling. Nee, Karel, heus, dat zouden ze niet doen. Alsof ze in het buitenland naar een Elseviertje zouden grijpen. Trouwens, weten wij eigenlijk wel hoe de studenten in Zwitserland en Engeland over hun instelling denken? Ooit geïnformeerd naar de tevredenheid van de studenten aan de TU Graubünden of de TU Isle of Man? Misschien zijn die wel superhoog. Nou dan.
Moge diezelfde Volkskrantbijlage je weer een betere nachtrust geven. Daarin werd eenonderzoek onder oud-studenten gepubliceerd. Wat kwam er uit? %De technneuten (arghh! verbieden dat woord), de techneuten dus, waren het vaakst van allemaal tevreden over hun opleiding, 85%. Bij de techneuten % ongeacht hun herkomst % werd de TU Delft het meest genoemd als beste universiteit.
Quod erat demonstrandum als je dat wilt. Het is maar wie je het vraagt en hoe je het vraagt. Dus, Karel, nou niet meer zo paniekerig doen en lekker vroeg naar bed. En morgen gezond weer op.
De terreur van toptienen en ranglijstjes strekt zich uit tot de academische wereld. Iedereen weet dat de prestaties van de universiteiten niet in cijfers zijn uit te drukken, maar niemand durft zich eraan te onttrekken. (Duidelijker kan het niet. Even heb ik overwogen om direkt verder te schrijven, benieuwd of een scherpe lezer mij tot Delftse René Diekstra zou bombarderen, maar het was me toch teveel heisa.
Ik heb het uit de Volkskrantbijlage Kiezen na School overgeschreven.) Ranglijstjes dus. Die van het Elsevier/NIPO-onderzoek 1999, nu bij de kiosk te koop, hebben voor grote consternatie gezorgd. Wat bleek namelijk? De eigen studenten gaven de TU Delft, waar de opleidingen Bouwkunde, Werktuigbouwkunde en Elektrotechniek onder de loep genomen werden, de laagste cijfers van de drie TU%s. Reden tot zorg?
In huize Wakker wel. Het is het nog donker als de Rector Magnificus voor de zoveelste maal met een droge mond opstaat. Weer niet goed geslapen. %Het moet belist beter” valt hij onverwachts uit naar het pak cornflakes tegenover hem, en hij laat dit dezelfde dag ook nog in de Delftsche Courant optekenen, %is het gelazer nu nog niet afgelopen!” Hij neemt zich voor om de decanen nu eens op bulderende toon met de cijfers confronteren. %Het is onbespreekbaar dat er discussie komt. Er is geen way out. Het moet beter”. De war on numbers gaat wat hem betreft beginnen.
Ook François uit Eindhoven werd met een droge mond wakker. Het gebonk op zijn deur was onverdraaglijk. %Frans, je nest uit, het NIPO aan de telefoon”. Uit bed strompelend gooide hij een nog halfvol bierglas om over zijn collegediktaat zwaluwstaartverbindingen. Shit. Eenmaal bij het wandapparaat aangekomen werd hem gevraagd de hersenfuncties even te activeren om rapportcijfers te geven aan zijn studie. Stagemogelijkheden, bereikbaarheid docenten, kwaliteit syllabi, het hield maar niet op en zijn hoofd bonkte. Maar verdomd, hij kreeg snel in de gaten hoe het NIPO werkte. Als je minder dan een zeven gaf moest je het cijfer beargumenteren, anders hoefde dat niet. En zo kwam de TUE aan de hoogste totaalscore en zat François toch nog op tijd bij de buis voor GTST. Laat je niet gek maken, mijnheer de rector, zoveel stelt dat onderzoek niet voor, en dat begrijpt de Elsevierlezer ook.
In een gelijktijdig onderzoek over technische opleidingen onder %s lands hoogleraren kwam een wat positiever oordeel over Delft naar voren. De hooggeleerde beoordelingen leverden ons een solide middenpositie op. Maar ook deze scores zijn niet zuiver. Ik heb gehoord dat een aantal Delftse professoren met elkaar een heel slim plan hadden afgesproken. Zo min mogelijk enquêteformulieren terugsturen! Want omdat je aan de eigen instelling geen cijfers mocht geven, zouden zo de zusterinstellingen lekker weinig punten krijgen. Slim, maar niet slim genoeg. Elsevier heeft hiervoor gecorrigeerd. Maar ze zeggen niet hoe. Deugt dus allemaal ook niet zo.
Maar Karel Wakker is toch aangeslagen. %Denkt u nu echt dat topinstituten als de Technische Hogeschool Zürich of het Imperial College in Londen met ons zouden willen samenwerken als we slecht zouden zijn?” roept hij in laatste vertwijfeling. Nee, Karel, heus, dat zouden ze niet doen. Alsof ze in het buitenland naar een Elseviertje zouden grijpen. Trouwens, weten wij eigenlijk wel hoe de studenten in Zwitserland en Engeland over hun instelling denken? Ooit geïnformeerd naar de tevredenheid van de studenten aan de TU Graubünden of de TU Isle of Man? Misschien zijn die wel superhoog. Nou dan.
Moge diezelfde Volkskrantbijlage je weer een betere nachtrust geven. Daarin werd eenonderzoek onder oud-studenten gepubliceerd. Wat kwam er uit? %De technneuten (arghh! verbieden dat woord), de techneuten dus, waren het vaakst van allemaal tevreden over hun opleiding, 85%. Bij de techneuten % ongeacht hun herkomst % werd de TU Delft het meest genoemd als beste universiteit.
Quod erat demonstrandum als je dat wilt. Het is maar wie je het vraagt en hoe je het vraagt. Dus, Karel, nou niet meer zo paniekerig doen en lekker vroeg naar bed. En morgen gezond weer op.
Comments are closed.