Uit het land van verstokte autorijders én gezondheidsfreaks, Amerika, is weer een nieuwe manier van jezelf gezond en hip voortbewegen tot ons gekomen.
Je hoeft geen gas te geven, niet te trappen, steppen of duwen. Skeelers en skateboard kunnen bij het grofvuil, want nu hebben we de freelxx. Het vervoermiddel lijkt op een step en heeft niet twee, maar drie wielen en een stuurtje.
De fabrikant vergelijkt de beweging die bestuurders van de freelxx moeten maken met skiën, snowboarden, inline skaten en schaatsen. Zodat eigenlijk onduidelijk blijft wat nu precies de bedoeling is. De freelxx wordt dus ook niet voor niets een totaal nieuwe rijervaring genoemd.
Bestuurders moeten in ieder geval met hun stuur een heen-en-weergaande beweging maken. En willen ze de bocht om, dan moeten ze zich een beetje laten hangen naar de kant waar ze heen willen. Zo moet het mogelijk zijn om een snelheid van 29 kilometer per uur te halen zonder een voet aan de grond te zetten.
De wielen zijn gemaakt van polyurethaan, het stuur kan worden afgesteld op de lengte van de bestuurder. Het frame is gemaakt van vliegtuigaluminium en heeft twee onafhankelijk van elkaar werkende achterremmen, fijn voor stunters in een halfpipe.
Maar de fabrikant wil een grotere doelgroep dan 15-jarige jongens en daarom prijst hij de freelxx ook als stadsvervoermiddel, uiteraard voor jong en oud. Om mee te nemen in de trein is het ding niet voor iedereen even hanteerbaar. Ingeklapt is de freelxx namelijk wel 1,25 meter lang en weegt hij iets meer dan acht kilo. Niet handig als je al een zware tas bij je hebt.
Maar als je toch besluit de freelxx te gebruiken om van en naar de trein te gaan, is het goed om te weten dat het ding niet onder alle omstandigheden even goed werkt. Zo raadt de fabrikant aan hobbels, zand, grind en scheuren in het wegdek te vermijden. De fabrikant zegt het eerlijk: de driewieler is ontworpen voor een vlakke, droge ondergrond. Polyurethaan heeft geen grip op natte oppervlakten en de remmen doen het ook minder goed als de wielen nat zijn.
Dus: wil je in de regen over een bruggetje in het centrum van Delft, dan kun je het met de freelxx nog verrekte lastig krijgen. En daarom lijkt het verstandig je fiets maar gewoon aan te houden. (SB)
Uit het land van verstokte autorijders én gezondheidsfreaks, Amerika, is weer een nieuwe manier van jezelf gezond en hip voortbewegen tot ons gekomen. Je hoeft geen gas te geven, niet te trappen, steppen of duwen. Skeelers en skateboard kunnen bij het grofvuil, want nu hebben we de freelxx. Het vervoermiddel lijkt op een step en heeft niet twee, maar drie wielen en een stuurtje.
De fabrikant vergelijkt de beweging die bestuurders van de freelxx moeten maken met skiën, snowboarden, inline skaten en schaatsen. Zodat eigenlijk onduidelijk blijft wat nu precies de bedoeling is. De freelxx wordt dus ook niet voor niets een totaal nieuwe rijervaring genoemd.
Bestuurders moeten in ieder geval met hun stuur een heen-en-weergaande beweging maken. En willen ze de bocht om, dan moeten ze zich een beetje laten hangen naar de kant waar ze heen willen. Zo moet het mogelijk zijn om een snelheid van 29 kilometer per uur te halen zonder een voet aan de grond te zetten.
De wielen zijn gemaakt van polyurethaan, het stuur kan worden afgesteld op de lengte van de bestuurder. Het frame is gemaakt van vliegtuigaluminium en heeft twee onafhankelijk van elkaar werkende achterremmen, fijn voor stunters in een halfpipe.
Maar de fabrikant wil een grotere doelgroep dan 15-jarige jongens en daarom prijst hij de freelxx ook als stadsvervoermiddel, uiteraard voor jong en oud. Om mee te nemen in de trein is het ding niet voor iedereen even hanteerbaar. Ingeklapt is de freelxx namelijk wel 1,25 meter lang en weegt hij iets meer dan acht kilo. Niet handig als je al een zware tas bij je hebt.
Maar als je toch besluit de freelxx te gebruiken om van en naar de trein te gaan, is het goed om te weten dat het ding niet onder alle omstandigheden even goed werkt. Zo raadt de fabrikant aan hobbels, zand, grind en scheuren in het wegdek te vermijden. De fabrikant zegt het eerlijk: de driewieler is ontworpen voor een vlakke, droge ondergrond. Polyurethaan heeft geen grip op natte oppervlakten en de remmen doen het ook minder goed als de wielen nat zijn.
Dus: wil je in de regen over een bruggetje in het centrum van Delft, dan kun je het met de freelxx nog verrekte lastig krijgen. En daarom lijkt het verstandig je fiets maar gewoon aan te houden. (SB)
Comments are closed.