Shell gaat in Canada naar olie graven, in plaats van boren. OlievlakteOndanks de aanhoudende waarschuwingen voor nijpende tekorten, blijkt er elke keer meer aardolie te zijn dan verwacht.
Volgens de huidige schattingen zitten er nog duizend miljard vaten olie in de grond, á 159 liter per vat. Daarmee kan de mensheid het op energiegebied nog veertig jaar uitzingen, zo wordt voorspeld. Grappig genoeg houden de prognoses al jaren vast deze termijn, omdat er steeds meer olievelden ontsloten worden.
Eens is de koek op, maar als het aan Shell ligt wordt dat moment nog verder in de toekomst geschoven. Het concern is van plan een tot nu toe genegeerde bron aan te boren. Eigenlijk een verkeerde term, omdat het in dit geval om olievlakten gaat. In Canada ligt namelijk 159 miljard liter olie letterlijk voor het oprapen. Het zwarte goud bevindt zich daar niet in een olieveld maar vlak onder de grond, vermengd met zand. Shell steekt daarom drie miljard gulden in dit afgraafproject.
Stroop
Desgevraagd vertelt prof.ir. C.P.J.W. van Kruijsdijk, sectieleider petroleumwinning bij Technische Aardwetenschappen, dat deze vorm van oliewinning niet echt nieuw is. ,,Het is zelfs ter sprake gekomen voor de bodemsanering in Schoonebeek. Het wordt vooral in Canada gedaan omdat daar veel grote teervlakten liggen. Door de hoge viscositeit van het olie-zandmengsel is oppompen niet altijd mogelijk, vandaar het gebruik van graafmachines. Soms wordt ook wel stoom in het teerveld geïnjecteerd om de stroperigheid te verlagen.”
Dat de oliemeren zo lang op commerciële exploitatie hebben moeten wachten, komt niet omdat ze zo dun gezaaid zijn. Van Kruijsdijk: ,,Er ligt enorm veel olie opgeslagen in die teervlakten. De exacte cijfers ken ik niet, maar het gaat echt om massale hoeveelheden.”
Het in kaart brengen van de vlakten is niet zo’n probleem. De bottle-neck zit vooral in de filtering: de olie moet immers nog van het zand worden ontdaan. ,,Daardoor zal deze vorm van exploitatie waarschijnlijk op het randje van het economisch haalbare liggen. Verder zit je met de disposal van het afgescheiden zand. Dat is natuurlijk niet al te schoon, dus moet je het nog op een nette manier kwijt zien te raken. Daarnaast is de olie vaak van lage kwaliteit.”
Dat maakt de teervlakten voor bepáálde toepassingen juist zeer geschikt. ,,Je kunt het bijvoorbeeld als grondstof voor asfalt gebruiken. Dan is die zuivering niet nodig. Maar als je een doorbraak zou kunnen bereiken bij het filteren, ben je echt in business.”
Ondanks de aanhoudende waarschuwingen voor nijpende tekorten, blijkt er elke keer meer aardolie te zijn dan verwacht. Volgens de huidige schattingen zitten er nog duizend miljard vaten olie in de grond, á 159 liter per vat. Daarmee kan de mensheid het op energiegebied nog veertig jaar uitzingen, zo wordt voorspeld. Grappig genoeg houden de prognoses al jaren vast deze termijn, omdat er steeds meer olievelden ontsloten worden.
Eens is de koek op, maar als het aan Shell ligt wordt dat moment nog verder in de toekomst geschoven. Het concern is van plan een tot nu toe genegeerde bron aan te boren. Eigenlijk een verkeerde term, omdat het in dit geval om olievlakten gaat. In Canada ligt namelijk 159 miljard liter olie letterlijk voor het oprapen. Het zwarte goud bevindt zich daar niet in een olieveld maar vlak onder de grond, vermengd met zand. Shell steekt daarom drie miljard gulden in dit afgraafproject.
Stroop
Desgevraagd vertelt prof.ir. C.P.J.W. van Kruijsdijk, sectieleider petroleumwinning bij Technische Aardwetenschappen, dat deze vorm van oliewinning niet echt nieuw is. ,,Het is zelfs ter sprake gekomen voor de bodemsanering in Schoonebeek. Het wordt vooral in Canada gedaan omdat daar veel grote teervlakten liggen. Door de hoge viscositeit van het olie-zandmengsel is oppompen niet altijd mogelijk, vandaar het gebruik van graafmachines. Soms wordt ook wel stoom in het teerveld geïnjecteerd om de stroperigheid te verlagen.”
Dat de oliemeren zo lang op commerciële exploitatie hebben moeten wachten, komt niet omdat ze zo dun gezaaid zijn. Van Kruijsdijk: ,,Er ligt enorm veel olie opgeslagen in die teervlakten. De exacte cijfers ken ik niet, maar het gaat echt om massale hoeveelheden.”
Het in kaart brengen van de vlakten is niet zo’n probleem. De bottle-neck zit vooral in de filtering: de olie moet immers nog van het zand worden ontdaan. ,,Daardoor zal deze vorm van exploitatie waarschijnlijk op het randje van het economisch haalbare liggen. Verder zit je met de disposal van het afgescheiden zand. Dat is natuurlijk niet al te schoon, dus moet je het nog op een nette manier kwijt zien te raken. Daarnaast is de olie vaak van lage kwaliteit.”
Dat maakt de teervlakten voor bepáálde toepassingen juist zeer geschikt. ,,Je kunt het bijvoorbeeld als grondstof voor asfalt gebruiken. Dan is die zuivering niet nodig. Maar als je een doorbraak zou kunnen bereiken bij het filteren, ben je echt in business.”
Comments are closed.