Om inzicht te krijgen in de driedimensionale vorm van een molecule, een vloeistofstroom of de zwakke plekken in het spoornetwerk van de NS is virtual reality vaak de beste manier.
br />
Om een gesimuleerde wereld op te roepen heeft het HPAC-centrum (High Performance Applied Computing) de virtual workbench aangeschaft. De werkbank bestaat uit een grote glasplaat waarop een videokanon via spiegels een beeld projecteert, en een snelle computer. Met een speciale stereobril kan de gebruiker naar de beelden op de glasplaat kijken. Via een zendertje in de bril wordt aan de computer doorgegeven in welke richting de gebruiker kijkt. De computer rekent vervolgens om de beurt voor het linker en het rechter oog een beeld uit. In de bril zitten speciale sluiterglaasjes die beurtelings alleen voor het linker of het rechter oog opengaan. Als die beelden elkaar maar snel genoeg afwisselen ontstaat de illusie van diepte.
Met de virtual workbench is het ook mogelijk om twee mensen tegelijkertijd vanuit verschillende richtingen naar het object te laten kijken. Dan wordt elk oog maar een kwart van de tijd belicht. ,,Meer dan twee zou ook kunnen, maar dan wordt het beeld schokkerig doordat de beelden elkaar niet snel genoeg opvolgen”, vertelt dr.ir. A.F. Bakker, die belast is met de implementatie van het systeem. ,,Het leuke van dit systeem is dat je echt op een tafel kijkt, en dat je er ook omheen kunt lopen om het object vanuit verschillende kanten te bekijken. Daardoor kun je bijvoorbeeld een virtuele operatie uitvoeren. Je zou dit beeld in principe ook op de muur kunnen projecteren, maar dan is het voor de menselijke waarnemer niet meer zo duidelijk dat je van boven op een object kijkt.”
Muren
De werkbank is ook uitgerust met een driedimensionale muis, een soort pen, waarmee je de beelden interactief kan beïnvloeden. Bakker: ,,Als je bijvoorbeeld een model van je toekomstig te bouwen huis bekijkt, kun je zo een schilderij van de ene muur naar een andere muur verplaatsen om te kijken waar het beter past. Of je kunt zelfs hele muren verplaatsen om het effect daarvan te bekijken.”
Op dit moment denkt men bij virtual reality aan de meer voor de hand liggende voorbeelden, zoals inderdaad het van te voren bekijken van gebouwen, maar volgens Bakker zal daar gauw verandering in komen: ,,In drie dimensies kan veel meer dan in twee. Het is mogelijk om meer data tegelijkertijd te bekijken. Zo komt één van de derde-geldstroomprojecten uit de bankwereld, met allerlei financiële gegevens. Je kunt dan simuleren wat de klanten zullen doen bij een beleidsverandering. Hoe we dat precies gaan visualiseren weten we nog niet. Daar wordt nu onderzoek naar gedaan.” (SL)
Om inzicht te krijgen in de driedimensionale vorm van een molecule, een vloeistofstroom of de zwakke plekken in het spoornetwerk van de NS is virtual reality vaak de beste manier.
Om een gesimuleerde wereld op te roepen heeft het HPAC-centrum (High Performance Applied Computing) de virtual workbench aangeschaft. De werkbank bestaat uit een grote glasplaat waarop een videokanon via spiegels een beeld projecteert, en een snelle computer. Met een speciale stereobril kan de gebruiker naar de beelden op de glasplaat kijken. Via een zendertje in de bril wordt aan de computer doorgegeven in welke richting de gebruiker kijkt. De computer rekent vervolgens om de beurt voor het linker en het rechter oog een beeld uit. In de bril zitten speciale sluiterglaasjes die beurtelings alleen voor het linker of het rechter oog opengaan. Als die beelden elkaar maar snel genoeg afwisselen ontstaat de illusie van diepte.
Met de virtual workbench is het ook mogelijk om twee mensen tegelijkertijd vanuit verschillende richtingen naar het object te laten kijken. Dan wordt elk oog maar een kwart van de tijd belicht. ,,Meer dan twee zou ook kunnen, maar dan wordt het beeld schokkerig doordat de beelden elkaar niet snel genoeg opvolgen”, vertelt dr.ir. A.F. Bakker, die belast is met de implementatie van het systeem. ,,Het leuke van dit systeem is dat je echt op een tafel kijkt, en dat je er ook omheen kunt lopen om het object vanuit verschillende kanten te bekijken. Daardoor kun je bijvoorbeeld een virtuele operatie uitvoeren. Je zou dit beeld in principe ook op de muur kunnen projecteren, maar dan is het voor de menselijke waarnemer niet meer zo duidelijk dat je van boven op een object kijkt.”
Muren
De werkbank is ook uitgerust met een driedimensionale muis, een soort pen, waarmee je de beelden interactief kan beïnvloeden. Bakker: ,,Als je bijvoorbeeld een model van je toekomstig te bouwen huis bekijkt, kun je zo een schilderij van de ene muur naar een andere muur verplaatsen om te kijken waar het beter past. Of je kunt zelfs hele muren verplaatsen om het effect daarvan te bekijken.”
Op dit moment denkt men bij virtual reality aan de meer voor de hand liggende voorbeelden, zoals inderdaad het van te voren bekijken van gebouwen, maar volgens Bakker zal daar gauw verandering in komen: ,,In drie dimensies kan veel meer dan in twee. Het is mogelijk om meer data tegelijkertijd te bekijken. Zo komt één van de derde-geldstroomprojecten uit de bankwereld, met allerlei financiële gegevens. Je kunt dan simuleren wat de klanten zullen doen bij een beleidsverandering. Hoe we dat precies gaan visualiseren weten we nog niet. Daar wordt nu onderzoek naar gedaan.” (SL)
Comments are closed.