Het leven bestaat uit keuzes maken. ‘Soms belangrijk, soms triviaal. Meestal onopgemerkt, een enkele keer fataal.’ Daarover gaat de Virgiel-musical die zaterdag 14 maart in première gaat.
Het leven bestaat uit keuzes maken. ‘Soms belangrijk, soms triviaal. Meestal onopgemerkt, een enkele keer fataal.’ Daarover gaat de Virgiel-musical die zaterdag 14 maart in première gaat.
Muziektheater
De repetities voor ‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’ vinden plaats in een koude, kale loods. Niet comfortabel, maar wel sfeervol. Het podium is met krijtstrepen op de ruwe betonvloer getekend. Een verrijdbare steiger dient als voorlopig decorstuk. Vanuit een aangrenzende ruimte klinkt vaag het geluid van hamers en boormachines. Daar wordt het definitieve decor gebouwd.
Wil je werken? Wil je leren?
Wil je neuken? Wil je praten?
Wil je opstaan, blijven liggen?
Wil je straks of nu meteen?
De echo sterft langzaam weg. ‘Galmbak’ noemen de spelers de ruimte spottend. Straks, in theater De Veste, zal de akoestiek stukken beter zijn.
De Virgiel-musical is een jaarlijks terugkerend fenomeen, maar dit jaar wordt er ambitieuzer uitgepakt dan ooit. Geen bewerking van een bestaande musical, opgevoerd in het knusse Floratheater, maar een zelfgeschreven stuk dat op de planken van het veel grotere theater De Veste zal staan. Naast een regisseur is er dit jaar ook een componist, een schrijver en een decorontwerper aangetrokken.
Judith Brokking regisseert. Als een veldheer overziet ze het strijdterrein. Ze is spaarzaam met aanwijzingen. ,,Als je teveel zegt, raken de spelers uit hun ritme. Ik heb liever dat het gevoel goed zit dan alleen de tekst.” Ze acteert zelf ook en heeft als regisseur al met verscheidene amateurgezelschappen gewerkt. Werken met studenten was iets nieuws: ,,Ik voel me soms de juf van een onhandelbare klas. Maar ze zijn zo enthousiast, dat werkt heel aanstekelijk.”
Onervaren
Esther Gerritsen is afgestudeerd toneelschrijfster. Ervaring met jonge, onervaren spelers deed ze op in een productie met een aantal middelbare scholieren. Dit was anders: ,,Een jaar geleden werd ik benaderd door een groep studenten. Of ik een stuk wilde schrijven. Met twintig personages graag. Het liefst dat iedereen ongeveer een even grote rol heeft. Graag met humor, maar ook spannend. Dialogen als in ‘Pulp Fiction’. Een plot als in ‘Seven’. Personages als in ‘Reservoir Dogs’. En dan musical. Kan het in juni af zijn?”
Componist en dirigent Erik de Reus studeerde af aan hetConservatorium van Rotterdam. Hoewel hij al enkele jaren werkzaam is in het muzikale theatercircuit en ‘de huiscomponist’ is van het Rotterdamse jeugdtheater, was het werken met een studentenvereniging een nieuwe ervaring: ,,Wist ik veel, nooit lid geweest van zo’n vereniging. Hoe moest ik weten wat brassen was, vakkendisco, feuten?”
Angst, scepsis, ongenoegen en stress wisselden elkaar af, maar uiteindelijk overheerst tevredenheid. De Reus: ,,Je weet niet waar je aan begint en het is moeilijk in te schatten wat het niveau van de band- en orkestleden is. Je moet natuurlijk uitkijken dat het niet te moeilijk wordt, maar tegelijkertijd hadden we afgesproken dat we niet de gemakkelijke weg zouden kiezen. Je moet hoog inzetten. Er zijn intussen cd-opnames gemaakt. Ik ben tevreden.”
Wil je huren? Wil je kopen?
Wil je samen of alleen?
Wil je een flat of een etage?
Wil je twee onder een kap?
Gedrieën gingen ze aan de slag. Gerritsen: ,,Vaak hilarische bijeenkomsten. Onder samenwerking verstaan we alledrie hetzelfde: wie het hardst schreeuwt, heeft het woord. Veel enthousiasme, vermengd met momenten van twijfel: waar zijn we in godsnaam aan begonnen?”
Brokking: ,,Na gesprekken met de musicalcommissie – studenten hebben overal een commissie voor – en kijkend naar onze eigen voorkeur, hebben we geprobeerd er een echt spektakelstuk van te maken. De term musical schiet eigenlijk tekort. We wilden niet zo iets truttigs als liedje/verhaaltje/liedje. Muziektheater is een betere naam.”
Zap
De eerste tekstlezing, in september, was voor de spelers een lichte schok. ,,Wat zij onder theater verstaan en wat wij onder theater verstaan, blijkt nogal ver uit elkaar te liggen”, zegt Gerritsen. Het stuk heeft geen recht-toe-recht-aan-verhaallijn. Verschillende verhalen lopen door elkaar heen, raken soms verstrengeld, worden weer ontward en komen zo tot een eigen einde. Het is opletten geblazen voor de toeschouwers. De dialogen vliegen heen en weer, bouwen op elkaar voort of kappen elkaar af. De zap-samenleving in optima forma.
Het decor, ontworpen door vormgever Ascon de Nijs, deelt in deze surrealistische sfeer. Op het podium staat onder andere een reusachtige wasmachine. De Nijs: ,,Het is een superkunstmatige wereld. Eigenlijk speelt het stuk zich af in een plastic beker.”
Wil je trouwen, samenwonen?
Wil j’een man of toch een vrouw?
Wil je nu of wil je later?
Wil je graag of wil je niet?
‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’ is een tragi-komedie over debelangrijkere keuzes in het leven: ‘Wil je werken of wil je leren? Wil je neuken of wil je praten? Wil je cruesly of wil je muesli?’
‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’; 14, 15, 16 en 17 maart in theater De Veste; aanvang 20:15 uur; prijs: 20 gulden. Tel. res. (015)-2151640
Het leven bestaat uit keuzes maken. ‘Soms belangrijk, soms triviaal. Meestal onopgemerkt, een enkele keer fataal.’ Daarover gaat de Virgiel-musical die zaterdag 14 maart in première gaat.
Muziektheater
De repetities voor ‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’ vinden plaats in een koude, kale loods. Niet comfortabel, maar wel sfeervol. Het podium is met krijtstrepen op de ruwe betonvloer getekend. Een verrijdbare steiger dient als voorlopig decorstuk. Vanuit een aangrenzende ruimte klinkt vaag het geluid van hamers en boormachines. Daar wordt het definitieve decor gebouwd.
Wil je werken? Wil je leren?
Wil je neuken? Wil je praten?
Wil je opstaan, blijven liggen?
Wil je straks of nu meteen?
De echo sterft langzaam weg. ‘Galmbak’ noemen de spelers de ruimte spottend. Straks, in theater De Veste, zal de akoestiek stukken beter zijn.
De Virgiel-musical is een jaarlijks terugkerend fenomeen, maar dit jaar wordt er ambitieuzer uitgepakt dan ooit. Geen bewerking van een bestaande musical, opgevoerd in het knusse Floratheater, maar een zelfgeschreven stuk dat op de planken van het veel grotere theater De Veste zal staan. Naast een regisseur is er dit jaar ook een componist, een schrijver en een decorontwerper aangetrokken.
Judith Brokking regisseert. Als een veldheer overziet ze het strijdterrein. Ze is spaarzaam met aanwijzingen. ,,Als je teveel zegt, raken de spelers uit hun ritme. Ik heb liever dat het gevoel goed zit dan alleen de tekst.” Ze acteert zelf ook en heeft als regisseur al met verscheidene amateurgezelschappen gewerkt. Werken met studenten was iets nieuws: ,,Ik voel me soms de juf van een onhandelbare klas. Maar ze zijn zo enthousiast, dat werkt heel aanstekelijk.”
Onervaren
Esther Gerritsen is afgestudeerd toneelschrijfster. Ervaring met jonge, onervaren spelers deed ze op in een productie met een aantal middelbare scholieren. Dit was anders: ,,Een jaar geleden werd ik benaderd door een groep studenten. Of ik een stuk wilde schrijven. Met twintig personages graag. Het liefst dat iedereen ongeveer een even grote rol heeft. Graag met humor, maar ook spannend. Dialogen als in ‘Pulp Fiction’. Een plot als in ‘Seven’. Personages als in ‘Reservoir Dogs’. En dan musical. Kan het in juni af zijn?”
Componist en dirigent Erik de Reus studeerde af aan hetConservatorium van Rotterdam. Hoewel hij al enkele jaren werkzaam is in het muzikale theatercircuit en ‘de huiscomponist’ is van het Rotterdamse jeugdtheater, was het werken met een studentenvereniging een nieuwe ervaring: ,,Wist ik veel, nooit lid geweest van zo’n vereniging. Hoe moest ik weten wat brassen was, vakkendisco, feuten?”
Angst, scepsis, ongenoegen en stress wisselden elkaar af, maar uiteindelijk overheerst tevredenheid. De Reus: ,,Je weet niet waar je aan begint en het is moeilijk in te schatten wat het niveau van de band- en orkestleden is. Je moet natuurlijk uitkijken dat het niet te moeilijk wordt, maar tegelijkertijd hadden we afgesproken dat we niet de gemakkelijke weg zouden kiezen. Je moet hoog inzetten. Er zijn intussen cd-opnames gemaakt. Ik ben tevreden.”
Wil je huren? Wil je kopen?
Wil je samen of alleen?
Wil je een flat of een etage?
Wil je twee onder een kap?
Gedrieën gingen ze aan de slag. Gerritsen: ,,Vaak hilarische bijeenkomsten. Onder samenwerking verstaan we alledrie hetzelfde: wie het hardst schreeuwt, heeft het woord. Veel enthousiasme, vermengd met momenten van twijfel: waar zijn we in godsnaam aan begonnen?”
Brokking: ,,Na gesprekken met de musicalcommissie – studenten hebben overal een commissie voor – en kijkend naar onze eigen voorkeur, hebben we geprobeerd er een echt spektakelstuk van te maken. De term musical schiet eigenlijk tekort. We wilden niet zo iets truttigs als liedje/verhaaltje/liedje. Muziektheater is een betere naam.”
Zap
De eerste tekstlezing, in september, was voor de spelers een lichte schok. ,,Wat zij onder theater verstaan en wat wij onder theater verstaan, blijkt nogal ver uit elkaar te liggen”, zegt Gerritsen. Het stuk heeft geen recht-toe-recht-aan-verhaallijn. Verschillende verhalen lopen door elkaar heen, raken soms verstrengeld, worden weer ontward en komen zo tot een eigen einde. Het is opletten geblazen voor de toeschouwers. De dialogen vliegen heen en weer, bouwen op elkaar voort of kappen elkaar af. De zap-samenleving in optima forma.
Het decor, ontworpen door vormgever Ascon de Nijs, deelt in deze surrealistische sfeer. Op het podium staat onder andere een reusachtige wasmachine. De Nijs: ,,Het is een superkunstmatige wereld. Eigenlijk speelt het stuk zich af in een plastic beker.”
Wil je trouwen, samenwonen?
Wil j’een man of toch een vrouw?
Wil je nu of wil je later?
Wil je graag of wil je niet?
‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’ is een tragi-komedie over debelangrijkere keuzes in het leven: ‘Wil je werken of wil je leren? Wil je neuken of wil je praten? Wil je cruesly of wil je muesli?’
‘Wegens Persoonlijke Omstandigheden’; 14, 15, 16 en 17 maart in theater De Veste; aanvang 20:15 uur; prijs: 20 gulden. Tel. res. (015)-2151640
Comments are closed.