Het zomerkamp van Geodesie brengt Ton Stam met zijn potten en pannen nogal eens in een stal of een oud kippenhok.
Stam is de huismeester van Geodesie. Al tien jaar gaat hij in juni mee met het traditionele landmetingskamp van de faculteit, als kok en regelaar. ,,Er moet gekookt worden voor tachtig studenten. Dat betekent dat zeker de oppervlakte van een stal nodig is om de kooktoestellen en de voorraden neer te zetten.”
De stallen heeft Stam soms niet voor zich alleen: ,,In 1994 kregen wij in Lievelde onverwachts 120 Hongaarse fokstieren als medebewoners. Bij het uitladen van de stieren brak er een door de afscherming naar ons gedeelte. ‘Stop hem’ riep de boer tegen mij. Maar daar had ik helemaal geen trek in. Dat beest had urenlang opgesloten gezeten en was helemaal wild geworden.”
De rest van de vier weken bleven de dieren rustig achter het schot in hun deel van de stal staan. Stam: ,,Alleen stonk het verschrikkelijk. Die lucht ging overal inzitten. Zelf rook je dat op het laatst niet meer, anderen echter wel.”
Onderdak en eten verzorgen voor gemiddeld tachtig studenten vergt de nodige organisatie. Hoewel het kamp slechts drie weken duurt, heeft Stam er zeker acht weken werk aan. ,,Het zoeken van een locatie in januari of februari reken ik dan niet mee.”
Samen met een technicus vertrekt Stam een week voordat het kamp begint naar de locatie om de tenten en de keuken op te bouwen. Ze regelen een toiletwagen en richten een wasgelegenheid in. ,,Tijdens het kamp ben je zowel overdag als ‘s avonds in touw”, vertelt Stam. ,,Overdag moet er gegeten worden, en ‘s avonds bij de bar gedronken. Ik heb daarbij wel hulp van twee tot drie studenten. Als de drie kampweken voorbij zijn, ben ik in Delft nog wel een paar weken bezig om de spullen op te ruimen en de tenten schoon te maken.”
Anders dan de instructeurs, die in een hotel verblijven, slaapt Stam altijd in een tent bij de studenten. Hij noemt het kamp ‘vermoeiend, maar reuze gezellig’. ,,Er gebeurt altijd wel wat. Een paar jaar geleden hadden ze het spelletje ontdekt om de dop van beugelflessen bier alleen met de duim eraf te duwen. Vaak brak het glas, en dan kwamen ze weer met een fikse jaap in hun duim bij mij voor een pleister. Eén jongen viel steeds flauw als ik er schone pleister op deed. Hij kon niet tegen bloed, maar deed wel met zo’n spelletje mee. Echt iets voor een student.”
Stam vindt het leuk als zijn eten in de smaak valt. Zijn nasi is altijd populair. ,,Tien jaar geleden kon ik amper koken. Ik heb toen twee weken bij de kok van de Koornbeurs stage gelopen. Daar heb ik veel van opgestoken.”
Inkopen doen vindt hij nog steeds een lastige en ingewikkelde puzzel voor zo’n grote club. ,,Overigens heb ik het idee dat de studenten anno 1996 kleiner zijn en minder eten. Een paar jaar geleden hadden we steeds bomen van kerels, waar heleborden eten in verdwenen. Dit jaar zeiden ze voor het eerst dat er teveel eten was, terwijl ik exact dezelfde hoeveelheid had klaargemaakt. Dat vond ik wel opvallend.”
Het zomerkamp van Geodesie brengt Ton Stam met zijn potten en pannen nogal eens in een stal of een oud kippenhok. Stam is de huismeester van Geodesie. Al tien jaar gaat hij in juni mee met het traditionele landmetingskamp van de faculteit, als kok en regelaar. ,,Er moet gekookt worden voor tachtig studenten. Dat betekent dat zeker de oppervlakte van een stal nodig is om de kooktoestellen en de voorraden neer te zetten.”
De stallen heeft Stam soms niet voor zich alleen: ,,In 1994 kregen wij in Lievelde onverwachts 120 Hongaarse fokstieren als medebewoners. Bij het uitladen van de stieren brak er een door de afscherming naar ons gedeelte. ‘Stop hem’ riep de boer tegen mij. Maar daar had ik helemaal geen trek in. Dat beest had urenlang opgesloten gezeten en was helemaal wild geworden.”
De rest van de vier weken bleven de dieren rustig achter het schot in hun deel van de stal staan. Stam: ,,Alleen stonk het verschrikkelijk. Die lucht ging overal inzitten. Zelf rook je dat op het laatst niet meer, anderen echter wel.”
Onderdak en eten verzorgen voor gemiddeld tachtig studenten vergt de nodige organisatie. Hoewel het kamp slechts drie weken duurt, heeft Stam er zeker acht weken werk aan. ,,Het zoeken van een locatie in januari of februari reken ik dan niet mee.”
Samen met een technicus vertrekt Stam een week voordat het kamp begint naar de locatie om de tenten en de keuken op te bouwen. Ze regelen een toiletwagen en richten een wasgelegenheid in. ,,Tijdens het kamp ben je zowel overdag als ‘s avonds in touw”, vertelt Stam. ,,Overdag moet er gegeten worden, en ‘s avonds bij de bar gedronken. Ik heb daarbij wel hulp van twee tot drie studenten. Als de drie kampweken voorbij zijn, ben ik in Delft nog wel een paar weken bezig om de spullen op te ruimen en de tenten schoon te maken.”
Anders dan de instructeurs, die in een hotel verblijven, slaapt Stam altijd in een tent bij de studenten. Hij noemt het kamp ‘vermoeiend, maar reuze gezellig’. ,,Er gebeurt altijd wel wat. Een paar jaar geleden hadden ze het spelletje ontdekt om de dop van beugelflessen bier alleen met de duim eraf te duwen. Vaak brak het glas, en dan kwamen ze weer met een fikse jaap in hun duim bij mij voor een pleister. Eén jongen viel steeds flauw als ik er schone pleister op deed. Hij kon niet tegen bloed, maar deed wel met zo’n spelletje mee. Echt iets voor een student.”
Stam vindt het leuk als zijn eten in de smaak valt. Zijn nasi is altijd populair. ,,Tien jaar geleden kon ik amper koken. Ik heb toen twee weken bij de kok van de Koornbeurs stage gelopen. Daar heb ik veel van opgestoken.”
Inkopen doen vindt hij nog steeds een lastige en ingewikkelde puzzel voor zo’n grote club. ,,Overigens heb ik het idee dat de studenten anno 1996 kleiner zijn en minder eten. Een paar jaar geleden hadden we steeds bomen van kerels, waar heleborden eten in verdwenen. Dit jaar zeiden ze voor het eerst dat er teveel eten was, terwijl ik exact dezelfde hoeveelheid had klaargemaakt. Dat vond ik wel opvallend.”
Comments are closed.