Met zijn verse campuscard komt Joost ten Bruggencate (22) het hoofdgebouw uitgelopen. Hij lacht. Tijd voor een vraag:Wat is jouw jeugdtrauma?,,De eerste klas van de middelbare school.
br />
Daar zijn allemaal jongens die groter zijn dan jij. Niet dat ik zo klein was… Laat ik het anders zeggen: Ik was gewoon niet populair.
Waarom ik gepest werd? Geen idee. Dat is ook het probleem als je gepest wordt, dan weet je zelf meestal niet waarom.
Het ging ook wel over, maar het heeft toch bijna twee jaar geduurd.
De eerste klas was het ergste. Ik werd vooral verbaal gepest. Ja Jezus, ik weet ook niet meer wat ze toen zeiden. Ik was bevriend met een jongen, maar dat was ook degene die me meestal stond af te zeiken. Een beetje dubbel allemaal. Ik beschouwde hem als vriend en hij mij misschien niet. Of aan de andere kant misschien toch weer wel.
Ik heb eigenlijk nooit iets teruggedaan. Daar ben ik niet zo goed in. Geen ultieme wraak.
Achteraf, in de vierde klas of zo, toen ik hem weer zag en hij was blijven zitten, vond ik hem een stuk zieliger dan mezelf. Ik voelde me toen een stuk gaver, je weet wel. Niet dat ik hem sprak of zo… maar als ik ‘m dan zag lopen, dan had ik wel het gevoel van: ik ben een stuk opgeklommen en jij bent naar beneden gezakt. Dat was wel een soort genoegdoening.
En daarom heb ik geen last meer van mijn jeugdtrauma. Integendeel, ik voel me nu een stuk beter. Ik ben er sterker uit tevoorschijn gekomen. Niet door het trauma op zich, maar je leert dat je de juiste mensen moet uitzoeken en zo. Ik heb nu meer zelfvertrouwen. En ik vraag me niet meer af of andere mensen mij gaaf vinden.”
Vind je het jammer dat je jeugdtrauma zo beperkt is. Dat je geen gescheiden ouders hebt of een vader die aan de…
Joost onderbreekt: ,,Dat heb ik ook nog.”
Sorry, het was niet…
,,Nee, neeneenee, daar heb ik geen trauma aan over gehouden. Ik heb nu alleen dat ik mijn moeder beter ken dan mijn vader. Dat is dan wel weer jammer.”
Met zijn verse campuscard komt Joost ten Bruggencate (22) het hoofdgebouw uitgelopen. Hij lacht. Tijd voor een vraag:
Wat is jouw jeugdtrauma?
,,De eerste klas van de middelbare school.
Daar zijn allemaal jongens die groter zijn dan jij. Niet dat ik zo klein was… Laat ik het anders zeggen: Ik was gewoon niet populair.
Waarom ik gepest werd? Geen idee. Dat is ook het probleem als je gepest wordt, dan weet je zelf meestal niet waarom.
Het ging ook wel over, maar het heeft toch bijna twee jaar geduurd.
De eerste klas was het ergste. Ik werd vooral verbaal gepest. Ja Jezus, ik weet ook niet meer wat ze toen zeiden. Ik was bevriend met een jongen, maar dat was ook degene die me meestal stond af te zeiken. Een beetje dubbel allemaal. Ik beschouwde hem als vriend en hij mij misschien niet. Of aan de andere kant misschien toch weer wel.
Ik heb eigenlijk nooit iets teruggedaan. Daar ben ik niet zo goed in. Geen ultieme wraak.
Achteraf, in de vierde klas of zo, toen ik hem weer zag en hij was blijven zitten, vond ik hem een stuk zieliger dan mezelf. Ik voelde me toen een stuk gaver, je weet wel. Niet dat ik hem sprak of zo… maar als ik ‘m dan zag lopen, dan had ik wel het gevoel van: ik ben een stuk opgeklommen en jij bent naar beneden gezakt. Dat was wel een soort genoegdoening.
En daarom heb ik geen last meer van mijn jeugdtrauma. Integendeel, ik voel me nu een stuk beter. Ik ben er sterker uit tevoorschijn gekomen. Niet door het trauma op zich, maar je leert dat je de juiste mensen moet uitzoeken en zo. Ik heb nu meer zelfvertrouwen. En ik vraag me niet meer af of andere mensen mij gaaf vinden.”
Vind je het jammer dat je jeugdtrauma zo beperkt is. Dat je geen gescheiden ouders hebt of een vader die aan de…
Joost onderbreekt: ,,Dat heb ik ook nog.”
Sorry, het was niet…
,,Nee, neeneenee, daar heb ik geen trauma aan over gehouden. Ik heb nu alleen dat ik mijn moeder beter ken dan mijn vader. Dat is dan wel weer jammer.”
Comments are closed.