Het is lastig een gitaar te stemmen als je toondoof bent. Maar als je de akkoordenschema’s van een nummer wilt uitpluizen, wordt dat probleem alleen maar lastiger.
Zevendejaars lucht en ruimtevaart Michael Dubbeldam had het vak systeemkunde gehaald en bedacht dat dat vak hem samen met zijn computer erbij van pas zou kunnen komen. Met de zelfgemaakte programma’s Tune en ChordFinder richte hij vervolgens een eigen bedrijfje op.
Dubbeldam over het ontstaan van het idee: ,,Met een gitaar lukt het me gewoon niet om een nummer uit te zoeken. Toen ik bij systeemkunde Fouriertransformaties kreeg, dacht ik: het moet toch mogelijk zijn om die akkoorden uit het spectrum te halen. Ik heb nog een paar boeken over fouriertransformaties doorgewerkt, omdat ik het idee had dat ik het wiel opnieuw aan het uitvinden was. Ik ben eerst gewoon in Matlab begonnen om te zien of het überhaupt kan. Dat bleek het geval, dus ben ik speciaal hiervoor C voor windows gaan leren.”
Dubbeldam stak er veel tijd in. ,,Het was niet mijn bedoeling om mijn studie stil te leggen, maar dat was wel het gevolg.” Nachtwerk en dan toch de volgende ochtend meteen weer aan de slag, daar kwam het op neer.
Uiteindelijk ontstond een programma. ,,Toen het klaar was, ben ik het meteen gaan testen. Het werkte echter nauwelijks. Er was een hele omslachtige manier, als je een bepaalde volgorde van akkoorden aanhield, waarmee het dan nog net wel werkte. Ik heb daarvoor nog een handleiding van zo’n twintig pagina’s geschreven, maar het was gewoon onwerkbaar. Ik bedacht toen dat de computer ook wel die volgorde kon afwerken en heb als het ware de handleiding in het programma meegeprogrammeerd.”
Hoe zijn gitaar gitaar gestemd was, kon Dubbeldam zelf niet controleren, dus vroeg hij anderen om een oordeel. ,,En ja hoor: zij vonden hem perfect gestemd.” De praktijktest was het muziekstuk waarvan de akkoorden uitgezocht moesten worden. ,,Dat gaat goed”, zegt Dubbeldam ,,Hij herkent zelfs gitaren met een flinke distortion. Elektrisch of akoestisch, het maakt niet uit. Alleen als er veel ruis is van andere instrumenten, zoals drums, werkt het programma niet honderd procent.”
Een nieuwe handleiding was snel in elkaar gezet, een toevallig in huis wonende fotograaf werd ingeschakeld om een flitsende foto te maken en ,,daar lag dan mijn eigen softwarepakketje”, aldus Dubbeldam. ,,Ik ben meteen naar de Kamer van Koophandel gestapt om een VOF op te richten en heb een advertentie gezet in de Volkskrant.”
Dit was niet de manier, ontdekte Dubbeldam: ,,Ik kreeg welgeteld één reactie. Dat was wel zuur; dat gaat nooit meer goed, dacht ik. Dus moest ik wat anders. Ik heb toen de zeven computerbladen van Nederland een kopie van het programma met de handleiding gestuurd. Drie maanden later had ik nog niets gehoord.” Dubbeldam rekende er inmiddels op dat hij de geïnvesteerde zeshonderd gulden niet meer terug zou zien.
,,En toen kwam de uitgave van ‘Computertotaal’, met een laaiend enthousiaste recensie”, aldus de verraste Dubbeldam.Computertotaal wist te melden: ‘Opvallend is dat het metertje van Tune (negenveertig gulden inclusief porto) stabieler is dan die van mijn stemapparaat van meer dan honderd gulden. (…) Chordfinder is zeer geschikt om als hulpje te dienen bij het uitzoeken van gitaarakkoorden.’
Dat was een goede reclame, merkte Dubbeldam: ,,Inmiddels heb ik het programma zo’n dertig keer verkocht, en nog steeds hangen iedere dag mensen aan de lijn. De kosten heb ik er in ieder geval uit. Alle moeite die ik erin heb gestoken nog niet.”
Uit het feit dat de kleine mailing een prima resultaat opleverde, heeft Dubbeldam lering getrokken: ,,Ik heb de handleiding en de recensie in het Engels vertaald, en opnieuw een zevental kopiën van het programma verspreid, ditmaal naar verschillende softwarebedrijven. Vorige week werd ik gebeld door een Amerikaans bedrijf dat wel geïnteresseerd is. Als dat doorgaat, dan is het echt gelukt. Dan ben ik het programma echt kwijt, en ontvang ik ook nog royalties.” Even lijken kleine dollartekens te verschijnen in de ogen van de student. Maar de harde realiteit is anders, verzucht hij: ,,Mijn studie lag wel een half jaar stil. Het wordt tijd om af te studeren. Ik wil iets doen met simulatiesystemen, daar is mijn ervaring met programmeren misschien nog wel handig. Maar ik ga niet nog een programma schrijven, want dat kost me m’n studie.”
In ieder geval heeft Dubbeldam een plan verwezenlijkt: ,,Ik heb inderdaad nog een drietal muziekstukken met het programma uitgeplozen, maar nu staat mijn gitaar wegens tijdgebrek weer in de hoek. De stemvork heb ik niet meer nodig, maar goed, mijn gitaar is in elk geval al een half jaar mathematisch zuiver gestemd.”
Het is lastig een gitaar te stemmen als je toondoof bent. Maar als je de akkoordenschema’s van een nummer wilt uitpluizen, wordt dat probleem alleen maar lastiger. Zevendejaars lucht en ruimtevaart Michael Dubbeldam had het vak systeemkunde gehaald en bedacht dat dat vak hem samen met zijn computer erbij van pas zou kunnen komen. Met de zelfgemaakte programma’s Tune en ChordFinder richte hij vervolgens een eigen bedrijfje op.
Dubbeldam over het ontstaan van het idee: ,,Met een gitaar lukt het me gewoon niet om een nummer uit te zoeken. Toen ik bij systeemkunde Fouriertransformaties kreeg, dacht ik: het moet toch mogelijk zijn om die akkoorden uit het spectrum te halen. Ik heb nog een paar boeken over fouriertransformaties doorgewerkt, omdat ik het idee had dat ik het wiel opnieuw aan het uitvinden was. Ik ben eerst gewoon in Matlab begonnen om te zien of het überhaupt kan. Dat bleek het geval, dus ben ik speciaal hiervoor C voor windows gaan leren.”
Dubbeldam stak er veel tijd in. ,,Het was niet mijn bedoeling om mijn studie stil te leggen, maar dat was wel het gevolg.” Nachtwerk en dan toch de volgende ochtend meteen weer aan de slag, daar kwam het op neer.
Uiteindelijk ontstond een programma. ,,Toen het klaar was, ben ik het meteen gaan testen. Het werkte echter nauwelijks. Er was een hele omslachtige manier, als je een bepaalde volgorde van akkoorden aanhield, waarmee het dan nog net wel werkte. Ik heb daarvoor nog een handleiding van zo’n twintig pagina’s geschreven, maar het was gewoon onwerkbaar. Ik bedacht toen dat de computer ook wel die volgorde kon afwerken en heb als het ware de handleiding in het programma meegeprogrammeerd.”
Hoe zijn gitaar gitaar gestemd was, kon Dubbeldam zelf niet controleren, dus vroeg hij anderen om een oordeel. ,,En ja hoor: zij vonden hem perfect gestemd.” De praktijktest was het muziekstuk waarvan de akkoorden uitgezocht moesten worden. ,,Dat gaat goed”, zegt Dubbeldam ,,Hij herkent zelfs gitaren met een flinke distortion. Elektrisch of akoestisch, het maakt niet uit. Alleen als er veel ruis is van andere instrumenten, zoals drums, werkt het programma niet honderd procent.”
Een nieuwe handleiding was snel in elkaar gezet, een toevallig in huis wonende fotograaf werd ingeschakeld om een flitsende foto te maken en ,,daar lag dan mijn eigen softwarepakketje”, aldus Dubbeldam. ,,Ik ben meteen naar de Kamer van Koophandel gestapt om een VOF op te richten en heb een advertentie gezet in de Volkskrant.”
Dit was niet de manier, ontdekte Dubbeldam: ,,Ik kreeg welgeteld één reactie. Dat was wel zuur; dat gaat nooit meer goed, dacht ik. Dus moest ik wat anders. Ik heb toen de zeven computerbladen van Nederland een kopie van het programma met de handleiding gestuurd. Drie maanden later had ik nog niets gehoord.” Dubbeldam rekende er inmiddels op dat hij de geïnvesteerde zeshonderd gulden niet meer terug zou zien.
,,En toen kwam de uitgave van ‘Computertotaal’, met een laaiend enthousiaste recensie”, aldus de verraste Dubbeldam.Computertotaal wist te melden: ‘Opvallend is dat het metertje van Tune (negenveertig gulden inclusief porto) stabieler is dan die van mijn stemapparaat van meer dan honderd gulden. (…) Chordfinder is zeer geschikt om als hulpje te dienen bij het uitzoeken van gitaarakkoorden.’
Dat was een goede reclame, merkte Dubbeldam: ,,Inmiddels heb ik het programma zo’n dertig keer verkocht, en nog steeds hangen iedere dag mensen aan de lijn. De kosten heb ik er in ieder geval uit. Alle moeite die ik erin heb gestoken nog niet.”
Uit het feit dat de kleine mailing een prima resultaat opleverde, heeft Dubbeldam lering getrokken: ,,Ik heb de handleiding en de recensie in het Engels vertaald, en opnieuw een zevental kopiën van het programma verspreid, ditmaal naar verschillende softwarebedrijven. Vorige week werd ik gebeld door een Amerikaans bedrijf dat wel geïnteresseerd is. Als dat doorgaat, dan is het echt gelukt. Dan ben ik het programma echt kwijt, en ontvang ik ook nog royalties.” Even lijken kleine dollartekens te verschijnen in de ogen van de student. Maar de harde realiteit is anders, verzucht hij: ,,Mijn studie lag wel een half jaar stil. Het wordt tijd om af te studeren. Ik wil iets doen met simulatiesystemen, daar is mijn ervaring met programmeren misschien nog wel handig. Maar ik ga niet nog een programma schrijven, want dat kost me m’n studie.”
In ieder geval heeft Dubbeldam een plan verwezenlijkt: ,,Ik heb inderdaad nog een drietal muziekstukken met het programma uitgeplozen, maar nu staat mijn gitaar wegens tijdgebrek weer in de hoek. De stemvork heb ik niet meer nodig, maar goed, mijn gitaar is in elk geval al een half jaar mathematisch zuiver gestemd.”
Comments are closed.