De Fokkema Show

Terecht. Zo vaak neem je geen afscheid van een rector magnificus die van hoog tot laag wordt gezien als een pater familias.

Tekenend was de manier waarop Fokkema de gouden Penning van Verdienste van de universiteit in ontvangst nam. Bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg leidde het luchtig in, maar nog in het applaus frommelde Fokkema de penning in zijn zak en koerste richting zaal.

De net ex-rector had er op dat moment al het nodige op zitten. Complimenten van Van den Berg, die het wel wist als hij kon kiezen tussen een college van Fokkema (‘Hij neemt je mee in zijn betoog’) of van de door Fokkema bewonderde filosoof Wittgenstein (‘Bij hem zou je na afloop moeten uitvinden: wat kun je ermee?’). Hij gaf ook een schets van de verdiensten van Fokkema voor het onderzoek en voor de contacten binnen de TU, in de regio en in het buitenland. En vooral voor het verder kijken dan je eigen vak.

Daar kwamen videoboodschappen overheen van onder meer zijn promotor, de studentenraad, de mijnbouwstudievereniging en zijn chauffeurs. Het was bij de boodschap van minister Plasterk te danken aan technische falen dat Fokkema niet nog meer in het zonnetje werd gezet.
Bij het doorwrochte college van keynote speaker prof. Susan Sterrett over Wittgenstein kon Fokkema even opladen. Daarna eerden de acht gastschrijvers uit zijn rectoraat en Verstegen en Stigter culturele projecten Fokkema met een boekje. Dat ging vergezeld van een lofrede door Tijs Goldschmidt, een van de schrijvers.

Na Fokkema’s eigen dies-rede was er helemaal geen ontsnappen meer aan. In vol ornaat, onder felle spots, gaf hij de rectorsketen aan zijn opvolger Karel Luyben. Twee snaakse opmerkingen bij die plechtigheid, prijzende woorden van Luyben en de penning van het cvb later was de show voorbij en kon hij dagdromen over een leven als gewoon hoogleraar.

Erik Huisman

Het is nog maar de vraag of studentenpartij AAG voor de deadline (1 april) haar kandidatenlijst rond kan krijgen. “Op dit moment zijn er zes mensen die serieus nadenken of ze willen”, vertelt voorzitter Astrid Gerretsen. “Die gaan wij deze week nogmaals bellen. Als zij niet toezeggen, dan proberen we via onze contacten bij de TU en studentenverenigingen anderen te vinden.” Toch wordt het ondertussen wel krap, maar Gerretsen houdt hoop. “Maar elke keer als ik een pak melk zie, ben ik blij dat de houdbaarheidsdatum nog voor 1 april ligt.” Het verkiezingsplan ligt in elk geval al klaar en de promotiecampagne loopt al een aantal weken. Binnenkort komt er zelfs een nieuwe verkiezingsslogan. Nu dus alleen de kandidaten nog. “Plaats meteen maar een oproepje”, roept Gerretsen, “geïnteresseerden kunnen mailen naar bestuur@aag.tudelft.nl.

Terecht. Zo vaak neem je geen afscheid van een rector magnificus die van hoog tot laag wordt gezien als een pater familias.

Tekenend was de manier waarop Fokkema de gouden Penning van Verdienste van de universiteit in ontvangst nam. Bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg leidde het luchtig in, maar nog in het applaus frommelde Fokkema de penning in zijn zak en koerste richting zaal.

De net ex-rector had er op dat moment al het nodige op zitten. Complimenten van Van den Berg, die het wel wist als hij kon kiezen tussen een college van Fokkema (‘Hij neemt je mee in zijn betoog’) of van de door Fokkema bewonderde filosoof Wittgenstein (‘Bij hem zou je na afloop moeten uitvinden: wat kun je ermee?’). Hij gaf ook een schets van de verdiensten van Fokkema voor het onderzoek en voor de contacten binnen de TU, in de regio en in het buitenland. En vooral voor het verder kijken dan je eigen vak.

Daar kwamen videoboodschappen overheen van onder meer zijn promotor, de studentenraad, de mijnbouwstudievereniging en zijn chauffeurs. Het was bij de boodschap van minister Plasterk te danken aan technisch falen dat Fokkema niet nog meer in het zonnetje werd gezet.
Bij het doorwrochte college van keynote speaker prof. Susan Sterrett over Wittgenstein kon Fokkema even opladen. Daarna eerden de acht gastschrijvers uit zijn rectoraat en Verstegen en Stigter culturele projecten Fokkema met een boekje. Dat ging vergezeld van een lofrede door Tijs Goldschmidt, een van de schrijvers.

Na Fokkema’s eigen dies-rede was er helemaal geen ontsnappen meer aan. In vol ornaat, onder felle spots, gaf hij de rectorsketen aan zijn opvolger Karel Luyben. Twee snaakse opmerkingen bij die plechtigheid, prijzende woorden van Luyben en de penning van het cvb later was de show voorbij en kon hij dagdromen over een leven als gewoon hoogleraar.

Erik Huisman