De dertiende fiets

Soms fiets je tegen de wind in maar even vaak heb je rugwind, je moet gewoon de juiste kant op fietsen. Ik hou van fietsen, de fiets is een van de redenen dat ik naar Nederland kwam. In de zeven jaar dat ik in Nederland woon, heb ik heel veel fietsen versleten. Twaalf om precies te zijn. Het gros van mijn fietsen heb ik gekocht, een enkele heb ik uit de gracht gevist, en sommige heb ik zelf in elkaar geklust, als God almachtig leven blazend in een hoop roestige troep. Fietsen, net als mensen, sterven. Zo belandde een van mijn fietsen terug in de gracht. En werd een andere gestolen. Een paar fietsen verkocht ik door. De meeste stierven echter een natuurlijke dood aan ouderdom, omdat de essentiële onderdelen het niet langer volhielden. Dan werden ze orgaandonoren en leefden (gedeeltelijk) verder in hun opvolgers. Gemiddeld overleefde een fiets in mijn bezit zo’n half jaar. Dol op statistieken als ik ben, heb ik uitgerekend dat het bezit van een fiets mij tussen de vijftien en twintig eurocent per dag heeft gekost, inclusief onderhoud. Daar kan geen auto aan tippen. Ik heb van mijn fietsen gehouden en heb ze allemaal een naam gegeven, zoals je je boot een naam geeft. Nu ben ik aan mijn dertiende fiets toe. Hij heet Tzameti en hij heeft me meer gekost dan al zijn voorgangers. Hij rijdt perfect en heeft zelfs een werkend licht, een primeur voor mij. Bijgelovig als ik ben, hoop ik dat de dertiende fiets bijzonder zal zijn. Dat ik er lang met plezier op zal kunnen fietsen, of op zijn minst zijn prijs zal terugverdienen aan wat ik zal sparen door te fietsen in plaats van de tram of bus te nemen. Er is helaas tot nu toe geen rechtstreeks verband tussen de prijs van mijn fietsen en hun verwachte levensduur. Sterker nog, de slechtste fietsen hebben het vaak het langst volgehouden. Misschien moet ik het licht maar slopen. 

“Tja, je hoort er veel over en ik volg het nieuws wel, maar ik merk er verder niet zo veel van. Mijn baas zei laatst wel dat we het komende jaar een beetje op de centen moeten letten. Ik weet alleen niet of dat met de kredietcrisis te maken heeft of dat hij veel geïnvesteerd heeft. Ik werk bij een man die een boekenwinkel heeft op internet. Verder lunch nog steeds op de faculteit, terwijl dat redelijk duur is.”