De Brandkast

Hangt het er niet, dan gallopeer je regelrecht de TU-historie in, die zich in deze bijna eeuwoude ruimte heeft verzameld.

De androgyne Sarah houdt momenteel de wacht in de kelder. Gekleed in een bontgekleurde jurk waar echter een broek onderuit komt, gympen en roze handschoenen houdt ze toezicht op de centrale gang. Daarin zijn spullen van werklui te vinden die momenteel een verdieping hoger aan het werk zijn, verwarmingsketels, enkele kunstwerken en een berg computers met bijbehorende monitoren en toetsenborden. Vanaf haar troon kan Sarah ook de toegangsdeuren tot een paar andere kelderruimtes in de gaten houden.

,,Sarah is nu zes jaar”, vertelt conciërge Nico van Zon over de manshoge papier-maché pop. ,,Een schoonzus van mij heeft haar gemaakt toen ik vijftig werd. Toen was het natuurlijk wel een Abraham.” De pop viel dermate in de smaak bij de WTM-medewerkers dat-ie sindsdien wel 25 keer is ingezet om een bijzonder verjaardagsfeestje op te luisteren.

In één van de nevenruimtes van de kelder bevindt zich nog een hoop historische rotzooi van de vorige bewoner van het pand. Toen de faculteit Elektrotechniek verhuisde naar de Mekelweg liet het een magazijn met oude porseleinen schakelingen, stekkerdozen en frutsels achter. Heel soms komt er nog een elektro-er iets zoeken, maar verder verwacht Van Zon dat de hele mikmak over een paar jaar, als WTM verhuist naar het nieuwe TBM-gebouw, in een afvalcontainer verdwijnt.

Struikelend over weer zo’n raar ding, valt het oog op een sticker onderop een stenen bol. Het ding blijkt kunst: ‘Bolsegmenten’ van kunstenaar P.H.A. Leunissen die het op 14 maart 1974 heeft verkocht aan de overheid inzake de BKR (beeldendkunstenaarsregeling). Ook een ets met een nogal dubieuze voorstelling – Van Zon noemt het ‘feest op de Wallen’ – en nog vele andere kunstwerken staan in de kelderruimte stof te verzamelen. Ooit moeten ze weer eens terug naar de kunstenaars, want het zijn allemaal originelen. Van de ‘Compositie’ van F. Bijvank uit 1970 is nog slechts een scherf over.

Behalve een met voorzetramen volgestouwde gang, die dus niet meer begaanbaar is waardoor de nieuwsgierigheid flink aangewakkerd wordt, is verreweg het meest intrigerende in de kelder weer in een andere ruimte te vinden. Achter enkele houten platen en, onvermijdelijk, wat kunstwerken, staat een grote zware kluis van het merk Lips. Het is onbekend waar het logge, kolossale gevaarte vandaan komt en welk doel het diende. Zeven jaar geleden werd de firma Lips daarom gevraagd de kluis te kraken, waar een grote snee in de decimeterdikke deur van getuigd. Helaas, de kluis was leeg. Het mysterie blijft.

‘Verboden toegang voor onbevoegden’. Als je na een college mondeling presenteren de trap afdendert van het WTM-gebouw aan de Kanaalweg, wordt met een bordje met deze tekst verhinderd dat je de kelder inraast. Hangt het er niet, dan gallopeer je regelrecht de TU-historie in, die zich in deze bijna eeuwoude ruimte heeft verzameld.

De androgyne Sarah houdt momenteel de wacht in de kelder. Gekleed in een bontgekleurde jurk waar echter een broek onderuit komt, gympen en roze handschoenen houdt ze toezicht op de centrale gang. Daarin zijn spullen van werklui te vinden die momenteel een verdieping hoger aan het werk zijn, verwarmingsketels, enkele kunstwerken en een berg computers met bijbehorende monitoren en toetsenborden. Vanaf haar troon kan Sarah ook de toegangsdeuren tot een paar andere kelderruimtes in de gaten houden.

,,Sarah is nu zes jaar”, vertelt conciërge Nico van Zon over de manshoge papier-maché pop. ,,Een schoonzus van mij heeft haar gemaakt toen ik vijftig werd. Toen was het natuurlijk wel een Abraham.” De pop viel dermate in de smaak bij de WTM-medewerkers dat-ie sindsdien wel 25 keer is ingezet om een bijzonder verjaardagsfeestje op te luisteren.

In één van de nevenruimtes van de kelder bevindt zich nog een hoop historische rotzooi van de vorige bewoner van het pand. Toen de faculteit Elektrotechniek verhuisde naar de Mekelweg liet het een magazijn met oude porseleinen schakelingen, stekkerdozen en frutsels achter. Heel soms komt er nog een elektro-er iets zoeken, maar verder verwacht Van Zon dat de hele mikmak over een paar jaar, als WTM verhuist naar het nieuwe TBM-gebouw, in een afvalcontainer verdwijnt.

Struikelend over weer zo’n raar ding, valt het oog op een sticker onderop een stenen bol. Het ding blijkt kunst: ‘Bolsegmenten’ van kunstenaar P.H.A. Leunissen die het op 14 maart 1974 heeft verkocht aan de overheid inzake de BKR (beeldendkunstenaarsregeling). Ook een ets met een nogal dubieuze voorstelling – Van Zon noemt het ‘feest op de Wallen’ – en nog vele andere kunstwerken staan in de kelderruimte stof te verzamelen. Ooit moeten ze weer eens terug naar de kunstenaars, want het zijn allemaal originelen. Van de ‘Compositie’ van F. Bijvank uit 1970 is nog slechts een scherf over.

Behalve een met voorzetramen volgestouwde gang, die dus niet meer begaanbaar is waardoor de nieuwsgierigheid flink aangewakkerd wordt, is verreweg het meest intrigerende in de kelder weer in een andere ruimte te vinden. Achter enkele houten platen en, onvermijdelijk, wat kunstwerken, staat een grote zware kluis van het merk Lips. Het is onbekend waar het logge, kolossale gevaarte vandaan komt en welk doel het diende. Zeven jaar geleden werd de firma Lips daarom gevraagd de kluis te kraken, waar een grote snee in de decimeterdikke deur van getuigd. Helaas, de kluis was leeg. Het mysterie blijft.