Vlak voordat schrijver Tommy Wieringa begint aan zijn eerste, publieke gastcollege, maakt hij nog snel een gemeen grapje. “Misschien is de Dynamica van de Begeerte niet het beste thema voor een gastschrijverschap aan deze universiteit.
Ik heb begrepen dat hier een schreeuwend vrouwentekort heerst.”
De gastschrijver heeft een bruine aktetas vol boeken bij zich. “Mijn geestelijke bagage.” Wieringa heeft zich grondig ingelezen. Tegelijkertijd hoopt hij dat zijn studenten veel machines en weinig teksten zullen produceren.
Met zijn sonore, enigszins aan Gerard Reve herinnerende stem, begint de schrijver te vertellen over het dilemma van een hotelgast: zal hij de bijbel of een ander heilig boek opslaan of afstemmen op het pornokanaal?
“Ik heb lange tijd niet begrepen”, zegt Wieringa, “waarom Adam en Eva na de zondeval hun geslachtdelen bedekten: hun enige ‘zondige’ lichaamsdeel was de mond waarmee ze van de verboden vrucht aten.” Later besefte hij dat de zondeval een ‘allegorie is voor de wordingsgeschiedenis van ieder mens’.
Op de eerste rij zit bioloog Tijs Goldschmidt, vorig jaar gastschrijver aan de TU Delft. Goldschmidt zal later het verhaal vertellen van de vrouw die zich schaamde bij haar eerste optreden als pianiste, omdat iedereen naar haar handen staarde. De relatie tussen schaamte en het tonen van lichaamsdelen is een onderzoek waard, denkt de bioloog.
Wieringa beschrijft het springveermechanisme dat hij aantrof in brembloemen op het Franse Belle-Ile. “Met mijn vingers heb ik tientallen van die zaaddoosjes tot ontploffing gebracht.” Er bestaan orchideeën die hommels lokken door de verschijningsvorm van een vrouwtjesbij te imiteren, zal Goldschmidt hem later vertellen. Wieringa vindt dat intrigerend: een toneelspel zonder dat er van een bewustzijn sprake is.
“Nu komt het moeilijke deel”, zegt Wieringa halverwege zijn lezing. Er volgt een minicollege over Boeddha en de kerkvader Augustinus. Wieringa stoorde zich soms aan de ‘kwezelige toon’ van het levensverhaal van Augustinus. “Het stelen van een paar peren wordt opgebiecht alsof het om een zware zonde gaat.” Maar het verhaal ontroerde hem ook. “De lijdensweg van iemand die een soldaat van God wil worden.”
Boeddha wist dat hartstocht en verlangen de bron waren van alle lijden. “Volgens Boeddha is er geen eeuwig, onveranderlijk zelf. Als je dat idee loslaat, kun je uiteindelijk de wortels van de begeerte doorsnijden… als je wilt.” Het publiek moet lachten om die laatste woorden, want tja, willen we dat wel? En vooral: wil Tommy Wieringa dat wel? Of staat de auteur daar toch een beetje als Reinaert de Vos in monnikspij?
De gastschrijver klinkt melancholiek als hij zegt: “Boeddha en Augustinus hebben hun demonen overwonnen, zij bevinden zich veilig aan de overkant. Nu wij nog.” Om vervolgens een geestige aanval te lanceren op enkele obstakels richting Nirvana: ‘Temptation Island’, ‘Fear Factor’ en de ‘narcistische’ samenleving.
Joost Panhuysen
Gastschrijver Tommy Wieringa tijdens zijn openingscollege: “Ik heb lange tijd niet begrepen waarom Adam en Eva na de zondeval hun geslachtdelen bedekten: hun enige ‘zondige’ lichaamsdeel was de mond waarmee ze van de verboden vrucht aten.” (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Vlak voordat schrijver Tommy Wieringa begint aan zijn eerste, publieke gastcollege, maakt hij nog snel een gemeen grapje. “Misschien is de Dynamica van de Begeerte niet het beste thema voor een gastschrijverschap aan deze universiteit. Ik heb begrepen dat hier een schreeuwend vrouwentekort heerst.”
De gastschrijver heeft een bruine aktetas vol boeken bij zich. “Mijn geestelijke bagage.” Wieringa heeft zich grondig ingelezen. Tegelijkertijd hoopt hij dat zijn studenten veel machines en weinig teksten zullen produceren.
Met zijn sonore, enigszins aan Gerard Reve herinnerende stem, begint de schrijver te vertellen over het dilemma van een hotelgast: zal hij de bijbel of een ander heilig boek opslaan of afstemmen op het pornokanaal?
“Ik heb lange tijd niet begrepen”, zegt Wieringa, “waarom Adam en Eva na de zondeval hun geslachtdelen bedekten: hun enige ‘zondige’ lichaamsdeel was de mond waarmee ze van de verboden vrucht aten.” Later besefte hij dat de zondeval een ‘allegorie is voor de wordingsgeschiedenis van ieder mens’.
Op de eerste rij zit bioloog Tijs Goldschmidt, vorig jaar gastschrijver aan de TU Delft. Goldschmidt zal later het verhaal vertellen van de vrouw die zich schaamde bij haar eerste optreden als pianiste, omdat iedereen naar haar handen staarde. De relatie tussen schaamte en het tonen van lichaamsdelen is een onderzoek waard, denkt de bioloog.
Wieringa beschrijft het springveermechanisme dat hij aantrof in brembloemen op het Franse Belle-Ile. “Met mijn vingers heb ik tientallen van die zaaddoosjes tot ontploffing gebracht.” Er bestaan orchideeën die hommels lokken door de verschijningsvorm van een vrouwtjesbij te imiteren, zal Goldschmidt hem later vertellen. Wieringa vindt dat intrigerend: een toneelspel zonder dat er van een bewustzijn sprake is.
“Nu komt het moeilijke deel”, zegt Wieringa halverwege zijn lezing. Er volgt een minicollege over Boeddha en de kerkvader Augustinus. Wieringa stoorde zich soms aan de ‘kwezelige toon’ van het levensverhaal van Augustinus. “Het stelen van een paar peren wordt opgebiecht alsof het om een zware zonde gaat.” Maar het verhaal ontroerde hem ook. “De lijdensweg van iemand die een soldaat van God wil worden.”
Boeddha wist dat hartstocht en verlangen de bron waren van alle lijden. “Volgens Boeddha is er geen eeuwig, onveranderlijk zelf. Als je dat idee loslaat, kun je uiteindelijk de wortels van de begeerte doorsnijden… als je wilt.” Het publiek moet lachten om die laatste woorden, want tja, willen we dat wel? En vooral: wil Tommy Wieringa dat wel? Of staat de auteur daar toch een beetje als Reinaert de Vos in monnikspij?
De gastschrijver klinkt melancholiek als hij zegt: “Boeddha en Augustinus hebben hun demonen overwonnen, zij bevinden zich veilig aan de overkant. Nu wij nog.” Om vervolgens een geestige aanval te lanceren op enkele obstakels richting Nirvana: ‘Temptation Island’, ‘Fear Factor’ en de ‘narcistische’ samenleving.
Joost Panhuysen
Gastschrijver Tommy Wieringa tijdens zijn openingscollege: “Ik heb lange tijd niet begrepen waarom Adam en Eva na de zondeval hun geslachtdelen bedekten: hun enige ‘zondige’ lichaamsdeel was de mond waarmee ze van de verboden vrucht aten.” (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Comments are closed.