‘The Dark Side of the Moon’ in de open lucht

De Engelse band Pink Floyd mag zich nog altijd verheugen in een grote schare bewonderaars. Daartoe behoren niet alleen de fans van het eerste uur, die zich door de psychedelische muziek bij voorkeur met behulp van een joint lieten meevoeren naar hogere sferen, maar ook jongeren van nu. ‘Floyd’ geniet binnen de popmuziek een klassieke status, vergelijkbaar met The Doors en Led Zeppelin.

Toen Floyd-specialist Charles Beterams (1972) – na zijn studie bouwkunde in Eindhoven nu mede-eigenaar van de Delftse platenzaak Crazy Diamond -, werd geboren, had de band al een bewogen geschiedenis achter de rug. Op het moment dat hij er in 1987 mee in aanraking kwam, ging de groep net zijn derde fase in: de Gilmour-periode, die tot op heden voortduurt. ,,Het eerste nummer dat ik hoorde was ‘Shine on you crazy diamond’ van het album ‘Wish you were here’ (1975). Het was op de radio bij de TROS lp-show van Wim van Putten, waar ik toevallig naar luisterde.”

De titel ‘Wish you were here’ heeft voor de liefhebber een bijzondere betekenis. Het slaat namelijk op oprichter Roger ‘Syd’ Barrett, de leadzanger/gitarist en ,,de mooiste jongen van de band” die anderhalf jaar meedeed, totdat hij in 1968 door de overige leden werd gepasseerd. Van hem zijn legendarische nummers als ‘Arnold Layne’ en ‘See Emily play’. Ook het debuutalbum ‘The piper at the gates of dawn’ (1967) is grotendeels van zijn hand.

Syd Barrett is een legendarische figuur geworden, die niet zoals Jim Morrison en Jimi Hendrix voortijdig aan zijn einde kwam – hij trok zich terug bij zijn, inmiddels overleden moeder en ging net zoals vroeger weer schilderen – maar evenals hen wel slachtoffer is geworden van het succes dat hem ten deel viel. Beterams: ,,Hij werd geleefd. Het verhaal luidt dat hij gek is geworden, maar wat is gek? Hij gebruikte veel LSD. Toch was dat eerder een gevolg van zijn ‘gekte’ dan een oorzaak.”
Omslag-lp

De opvolger van Syd Barrett werd David Gilmour (zang en gitaar), die trouwens al enkele keren had meegedaan voordat Barrett tijdens een concert in Southampton verstek liet gaan en daarna nooit meer werd gevraagd. Toch zou het nog lang duren voordat Gilmour de leiding kreeg. Na de Barrett-periode kwam de Waters-periode. Tot 1983 was Roger Waters (bas) de inspirator van de band, waar verder Rick Wright (toetsen) en Nick Mason (drums) deel van uitmaakten.

Onder Waters had de band zijn grootste productie. Het experimentele ‘Ummagumma’ (cockney voor ‘geslachtsgemeenschap’) uit 1969 werd gevolgd door het orkestrale ‘Atom heart mother (1970), vervolgenskwam ‘Meddle’ (1971) uit, met het prachtige over één kant uitgesponnen ‘Echoes’ en twee jaar later ‘The Dark Side of the Moon’ (1973). Daarna zette de creatieve teloorgang in, hoewel veel Floyd-liefhebbers ‘Wish you were here’ , zoals bleek uit een enquête in het fanzine ‘Echoes’, de beste plaat vinden. Toen in 1977 ‘Animals’ verscheen en in 1979 de dubbel-lp ‘The Wall’, dat door de spectaculaire show veel publiciteit kreeg, haakten veel trouwe fans af.

Beterams voelt zich het meest aangesproken door de vroege Waters-periode, tussen 1970 en 1973. Het zal niet verbazen dat ‘The Dark Side of the Moon’ zijn favoriete album is. Hij verzamelt alle persingen en varianten, inclusief misdrukken, die in maart 1973 wereldwijd zijn uitgebracht. ,,Voor Floyd betekende de plaat de doorbraak naar het grote publiek. Hij heeft tot 1988 in de Amerikaanse top 200 gestaan en er zijn dertig miljoen exemplaren van verkocht. Het is ook een omslag-lp – hoewel ik daar veel Floyd-liefhebbers mee op de tenen trap. Vóór ‘The Dark Side of the Moon’ waren de concerten beter dan de platen. Daarna voegden de concerten nog maar weinig toe.”

Vergeleken met eerdere platen was ‘The Dark Side of the Moon’ erg tekstgericht. Het was ook de eerste lp waar de teksten op de binnenkant van de klaphoes staan vermeld. Beterams: ,,Het centrale thema van de plaat is vervreemding. Vervreemding van de mens ten opzichte van zichzelf, van eigen waarden en normen en die van zijn omgeving. ‘The Dark Side of the Moon’ laat de mens van een donkere kant zien, een thema dat Pink Floyd vanaf 1973 geregeld laat terugkeren op haar albums.”
Perfectie

Beterams neemt een spilfunctie in als het gaat om Pink Floyd. Hij leidt het blad ‘Echoes’, zijn platenzaak Crazy Diamond is gespecialiseerd in Pink Floyd, en hij is organisator van evenementen rond de band. Dat bracht hem in contact met Peter Chattelin, oprichter van Pink Project, een groep muzikanten en technici die ook helemaal weg is van Pink Floyd. In 1995 en 1996 heeft deze gelegenheidsformatie in Den Haag en Rijswijk ‘The Wall’ uitgevoerd.

Tijdens de Mooi Weer Spelen geeft Pink Project een vervolg op dit project, maar ditmaal wordt ‘The Dark Side of the Moon’ gebracht, compleet met lichtshow en veel theater eromheen. Verder worden ook andere hoogtepunten uit het oeuvre van Pink Floyd gecoverd. In de band heeft nu ook ex-Alquin Job Tarenskeen plaatsgenomen en voor de gelegenheid doet zelfs Jan Akkerman mee. Voorafgaand aan de show treedt de band Steamy Windows op, van wie onlangs hun debuut-cd ‘Search for heart’ is verschenen.

Volgens Beterams liep Pink Floyd destijds op veel gebieden voorop, onder andere met hun shows waarin lichtinstallaties een belangrijke rol speelden en met hun drang naar perfectie. ,,Het zijn jongens van gewone komaf. Toch waren ze heel stylish en dat geldt ook voor de muziek. Er zijn veel goede bands, maar Floyd heeft een speciale aantrekkingskracht. Voor een band die eigenlijk geen hits heeft gehad, is ze de grootste ter wereld. Er zijn een aantal platen in de popgeschiedenis die helemaal af zijn, zoals ‘Sgt. Peppers’slonely hearts club band’ (1967) of ‘Crime of the century’ (1974). Daar hoort ‘The Dark Side of the Moon’ ook bij.”

Dark Side Of The Moon 25th Anniversary Concert vindt vr. 12 juni om 22.30 uur plaats op de Markt. Voorafgaand geeft Steamy Windows om 20.00 uur het concert ‘New Moon’.

De Engelse band Pink Floyd mag zich nog altijd verheugen in een grote schare bewonderaars. Daartoe behoren niet alleen de fans van het eerste uur, die zich door de psychedelische muziek bij voorkeur met behulp van een joint lieten meevoeren naar hogere sferen, maar ook jongeren van nu. ‘Floyd’ geniet binnen de popmuziek een klassieke status, vergelijkbaar met The Doors en Led Zeppelin.

Toen Floyd-specialist Charles Beterams (1972) – na zijn studie bouwkunde in Eindhoven nu mede-eigenaar van de Delftse platenzaak Crazy Diamond -, werd geboren, had de band al een bewogen geschiedenis achter de rug. Op het moment dat hij er in 1987 mee in aanraking kwam, ging de groep net zijn derde fase in: de Gilmour-periode, die tot op heden voortduurt. ,,Het eerste nummer dat ik hoorde was ‘Shine on you crazy diamond’ van het album ‘Wish you were here’ (1975). Het was op de radio bij de TROS lp-show van Wim van Putten, waar ik toevallig naar luisterde.”

De titel ‘Wish you were here’ heeft voor de liefhebber een bijzondere betekenis. Het slaat namelijk op oprichter Roger ‘Syd’ Barrett, de leadzanger/gitarist en ,,de mooiste jongen van de band” die anderhalf jaar meedeed, totdat hij in 1968 door de overige leden werd gepasseerd. Van hem zijn legendarische nummers als ‘Arnold Layne’ en ‘See Emily play’. Ook het debuutalbum ‘The piper at the gates of dawn’ (1967) is grotendeels van zijn hand.

Syd Barrett is een legendarische figuur geworden, die niet zoals Jim Morrison en Jimi Hendrix voortijdig aan zijn einde kwam – hij trok zich terug bij zijn, inmiddels overleden moeder en ging net zoals vroeger weer schilderen – maar evenals hen wel slachtoffer is geworden van het succes dat hem ten deel viel. Beterams: ,,Hij werd geleefd. Het verhaal luidt dat hij gek is geworden, maar wat is gek? Hij gebruikte veel LSD. Toch was dat eerder een gevolg van zijn ‘gekte’ dan een oorzaak.”
Omslag-lp

De opvolger van Syd Barrett werd David Gilmour (zang en gitaar), die trouwens al enkele keren had meegedaan voordat Barrett tijdens een concert in Southampton verstek liet gaan en daarna nooit meer werd gevraagd. Toch zou het nog lang duren voordat Gilmour de leiding kreeg. Na de Barrett-periode kwam de Waters-periode. Tot 1983 was Roger Waters (bas) de inspirator van de band, waar verder Rick Wright (toetsen) en Nick Mason (drums) deel van uitmaakten.

Onder Waters had de band zijn grootste productie. Het experimentele ‘Ummagumma’ (cockney voor ‘geslachtsgemeenschap’) uit 1969 werd gevolgd door het orkestrale ‘Atom heart mother (1970), vervolgenskwam ‘Meddle’ (1971) uit, met het prachtige over één kant uitgesponnen ‘Echoes’ en twee jaar later ‘The Dark Side of the Moon’ (1973). Daarna zette de creatieve teloorgang in, hoewel veel Floyd-liefhebbers ‘Wish you were here’ , zoals bleek uit een enquête in het fanzine ‘Echoes’, de beste plaat vinden. Toen in 1977 ‘Animals’ verscheen en in 1979 de dubbel-lp ‘The Wall’, dat door de spectaculaire show veel publiciteit kreeg, haakten veel trouwe fans af.

Beterams voelt zich het meest aangesproken door de vroege Waters-periode, tussen 1970 en 1973. Het zal niet verbazen dat ‘The Dark Side of the Moon’ zijn favoriete album is. Hij verzamelt alle persingen en varianten, inclusief misdrukken, die in maart 1973 wereldwijd zijn uitgebracht. ,,Voor Floyd betekende de plaat de doorbraak naar het grote publiek. Hij heeft tot 1988 in de Amerikaanse top 200 gestaan en er zijn dertig miljoen exemplaren van verkocht. Het is ook een omslag-lp – hoewel ik daar veel Floyd-liefhebbers mee op de tenen trap. Vóór ‘The Dark Side of the Moon’ waren de concerten beter dan de platen. Daarna voegden de concerten nog maar weinig toe.”

Vergeleken met eerdere platen was ‘The Dark Side of the Moon’ erg tekstgericht. Het was ook de eerste lp waar de teksten op de binnenkant van de klaphoes staan vermeld. Beterams: ,,Het centrale thema van de plaat is vervreemding. Vervreemding van de mens ten opzichte van zichzelf, van eigen waarden en normen en die van zijn omgeving. ‘The Dark Side of the Moon’ laat de mens van een donkere kant zien, een thema dat Pink Floyd vanaf 1973 geregeld laat terugkeren op haar albums.”
Perfectie

Beterams neemt een spilfunctie in als het gaat om Pink Floyd. Hij leidt het blad ‘Echoes’, zijn platenzaak Crazy Diamond is gespecialiseerd in Pink Floyd, en hij is organisator van evenementen rond de band. Dat bracht hem in contact met Peter Chattelin, oprichter van Pink Project, een groep muzikanten en technici die ook helemaal weg is van Pink Floyd. In 1995 en 1996 heeft deze gelegenheidsformatie in Den Haag en Rijswijk ‘The Wall’ uitgevoerd.

Tijdens de Mooi Weer Spelen geeft Pink Project een vervolg op dit project, maar ditmaal wordt ‘The Dark Side of the Moon’ gebracht, compleet met lichtshow en veel theater eromheen. Verder worden ook andere hoogtepunten uit het oeuvre van Pink Floyd gecoverd. In de band heeft nu ook ex-Alquin Job Tarenskeen plaatsgenomen en voor de gelegenheid doet zelfs Jan Akkerman mee. Voorafgaand aan de show treedt de band Steamy Windows op, van wie onlangs hun debuut-cd ‘Search for heart’ is verschenen.

Volgens Beterams liep Pink Floyd destijds op veel gebieden voorop, onder andere met hun shows waarin lichtinstallaties een belangrijke rol speelden en met hun drang naar perfectie. ,,Het zijn jongens van gewone komaf. Toch waren ze heel stylish en dat geldt ook voor de muziek. Er zijn veel goede bands, maar Floyd heeft een speciale aantrekkingskracht. Voor een band die eigenlijk geen hits heeft gehad, is ze de grootste ter wereld. Er zijn een aantal platen in de popgeschiedenis die helemaal af zijn, zoals ‘Sgt. Peppers’slonely hearts club band’ (1967) of ‘Crime of the century’ (1974). Daar hoort ‘The Dark Side of the Moon’ ook bij.”

Dark Side Of The Moon 25th Anniversary Concert vindt vr. 12 juni om 22.30 uur plaats op de Markt. Voorafgaand geeft Steamy Windows om 20.00 uur het concert ‘New Moon’.