Onlangs nam een collega afscheid van de TU Delft. Normaal gesproken gaat zoiets gepaard met een borrel en een korte toespraak, waarbij de geachte collega wordt geprezen om zijn inzet en veel succes wordt toegewenst in zijn nieuwe leven.
Vaak wordt er dan nog iets overhandigd dat gedronken dan wel aan de muur gehangen kan worden. Zo niet bij Wander van den Berg. Hij gaf een afscheidscollege als ware het de afscheidsrede van een hoogleraar. Maar dan leuker.
Wander stuurde mij altijd studenten die in het kader van hun externe vrije project ‘iets met ondernemerschap’ wilden doen. Regelmatig spraken we elkaar tijdens de lunch. Het ging over van alles en nog wat, maar eigenlijk nooit over werk. Met een licht schuldgevoel moest ik zo’n gesprek meestal al na anderhalf uur afronden. Toch beschouwde ik het als een integraal onderdeel van ons werk, omdat er altijd nieuwe, zij het vaak onorthodoxe inzichten ontstonden.
Na zijn natuurkundestudie in Leiden kwam Wander naar Delft – toen nog de TH Delft – bij de faculteit Elektrotechniek, tegenwoordig EWI geheten. Pas in 1993 verruilde hij EWI voor TBM. “De naam van onze faculteit is een rare combinatie van Nederlands en Engels: Techniek, Bestuur en Management”, merkte Wander in zijn afscheidscollege op. “Toen die naam volledig in het Engels moest worden vertaald, ontstond een probleem. Want Techniek wordt Technology – dat is eenvoudig – maar Bestuur wordt toch echt Management, en die term hadden we al. Dus de vertaling luidt: Technology, Management and Management.” Een typische Wander-constatering. Ook zijn anekdote over de huisstijl van de TU Delft was meesterlijk. “Er werd een duur bureau ingehuurd om die huisstijl te ontwerpen. Ze spraken mensen op alle faculteiten, op zoek naar een samenhangende factor. Wat denkt u dat het gemeenschappelijk thema bleek te zijn dat door alle faculteiten van wezenlijk belang werd geacht? Water. WATER! Nou, daar dachten wij bij elektrotechniek toch echt héél anders over!” Sindsdien maakt water inderdaad deel uit van onze huisstijl. Hoe dan, vraagt u zich wellicht af? Wel, het is de cyaankleurige horizontale balk. En de vlam die sindsdien uit de T van TU slaat, getuigt volgens Wander van groot profetisch inzicht.
Met zijn afscheidscollege kan Wander van den Berg zo een tournee door het land maken en overal volle zalen trekken. Bij het jaarlijkse Camerettenfestival zou hij hoge ogen gooien. De jury zou hem loven om zijn scherpzinnige vondsten. Zoals deze: hoeveel letters telt het Nederlandse alfabet? “Eenvoudig”, zult u zeggen, “dat zijn er 26.” “Dat dacht ik ook altijd”, zei Wander, ”maar het zijn er 27, want bij een kruiswoordpuzzel moet je de ‘ij’ altijd in één vakje proppen. Het is dus een aparte letter, en niet een ‘i’ plus een ‘j’, en al helemaal geen ‘y’. Bovendien wordt de eerste letter van een plaatsnaam of een land met een hoofdletter geschreven. Dus Delft en Denemarken. Maar ook IJsselstein en IJsland, want je schrijft niet Ijsselstein of Ijsland.” Q.E.D.
Zulke opmerkzame geesten, uitstekende redenaars en fijne collega’s met groot gevoel voor humor zijn een zeldzame verrijking in de academische wereld. Ik gun iedere faculteit een Wander van den Berg.
Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.
Comments are closed.