Wetenschappers zijn slim. Sommigen zijn intellectueel niets minder dan virtuoos. We zijn allen meester in conceptuele puzzels. We bezitten in voldoende mate discipline, want er zijn maar weinig beroepen met meer vrijheid dan wetenschappelijke onderzoeker – en toch zijn we er dag na dag en leveren we en presteren we.
De gemeente heeft onlangs een ‘quickscan’ uitgevoerd van leegstaande kantoorpanden in Delft. Het college van burgemeester en wethouders lost daarmee een eerder gedane belofte in, waarmee het tekort aan studentenkamers gedeeltelijk opgelost zou moeten worden. Studenten dringen al jaren aan op het mogelijk maken van wonen in leegstaande kantoren, maar in de praktijk stuit dat op allerlei problemen.
Zo liggen veel kantoorpanden op locaties die niet aantrekkelijk of veilig zijn voor bewoning, zoals bedrijventerreinen. Verder willen eigenaren vaak niet meewerken omdat zij meer kunnen verdienen aan verhuur aan bedrijven. De gemeente gaat er nu vanuit dat de economische crisis eigenaren wat milder stemt.
Overigens is het nog maar zeer de vraag hoeveel van de panden uit de quickscan ooit omgebouwd zullen worden. De gemeente wil ze op korte termijn nader bekijken om te zien of ze daadwerkelijk geschikt zijn. Zo weet Delft nog niet of de panden op locaties liggen die aan de milieueisen voor bewoning voldoen. Ook zou het kunnen dat de gemeente toch besluit dat sommige panden voor bedrijvigheid behouden moeten blijven. Wellicht is het dan mogelijk ruimte te creëren voor startende ondernemers in plaats van voor studentenkamers. Verder moet het aantal beschikbare vierkante meters voldoende zijn om het pand goed te kunnen exploiteren.
De eigenaren van de panden die na dit onderzoek overblijven, krijgen van de gemeente een brief met de vraag of ze mee willen denken over een tijdelijke nieuwe functie van hun eigendom.
Overigens worden panden alleen omgebouwd als de eigenaren willen meewerken. Het ombouwen zou niet heel ingewikkeld hoeven zijn, stelt de gemeente in een persbericht, want ‘de eisen die studenten stellen aan hun woning zijn relatief laag’.
We zijn autonoom. Onze oplossingen en zoekstrategieën zijn creatief. We zijn nieuwsgierig. Het zijn eigenschappen om jaloers op te zijn.
Met al deze fantastische kenmerken zijn we echter matig toegerust voor het volbrengen van bepaalde dagelijkse handelingen. Ik noem een facultaire verhuizing.
Afgelopen maand verhuisden vijfhonderd medewerkers van de faculteit Techniek, Bestuur en Management. Ter voorbereiding ontvingen we lange e-mails met zes kantjes instructies. Maar hier wreekt zich onze hang naar vrijheid, onze autonomie en ook onze creativiteit. Wij laten ons niet door een stafmedewerker vertellen hoe wij onze verhuizing moeten regelen. Dat kunnen wij natuurlijk zelf veel slimmer. Bovendien hebben wij allemaal wel een paar specifieke wensen die niet in de mal passen die de staf-afdeling voor ons heeft bedacht. Wij volgen onze eigen logica, en pakken niet of later in, gebruiken stickers op creatieve wijze en we vinden dat de verhuizers sommige dingen moeten aanvoelen.
Het verhuisbedrijf heeft ook zo zijn eigen ideeën. Als de verhuizers een bureau en een stoel en een kast moeten verhuizen naar een kamer waar al een bureau en een stoel en een kast staan, gaan ze niet lopen slepen met meubilair. Een kast is een kast, niet waar?
Op maandag na het verhuisweekend blijken de impliciete logica van de wetenschappers en de op efficiëntie gerichte logica van de verhuizers soms te hebben gebotst. Medewerkers struinen door het hele gebouw op zoek naar hun bloempot, kapstok en whiteboard. Men sjouwt met tafels, stoelen en kasten. Collega’s die elkaar nog nooit hebben gesproken, brengen nu achtergebleven dozen naar de eigenaar, ruilen ladenblokken en stellen samen een bureau op hoogte.
Dankzij de wetenschappelijke eigenzinnigheid, werd onze facultaire verhuizing de meest verbroederende gebeurtenis van afgelopen tien jaar. Een tip aan alle decanen: in tijden van herijking is een verhuizing een prima alternatief voor een personeelsuitje.
Comments are closed.