[Column] Parkeerleed

Zestig euro voor een dagkaart is toch wel fors aan de prijs. En dat geld komt niet eens ten goede aan onze mooie universiteit, maar vervalt aan de overheid die daarmee haar dienstkloppers bekostigt die deze dagkaarten uitreiken. Ik financier dus godverdomme mijn eigen bekeuring!

Op de dag dat ik die bekeuring kreeg, stonden er twee stukken plus een cartoon in Delta over het nijpende parkeerprobleem in de TU-wijk. Door de aanleg van het Mekelpark en de nieuwbouw aan de westzijde van de campus zijn veel parkeerplaatsen verdwenen. En aangezien het openbaar vervoer eerder slechter is geworden dan beter, zijn mijn opties beperkt. Ik ga niet fietsen! Zolang het transportmiddel van de 21ste eeuw – de elektrische tram, die in 1881 voor het eerst reed in Lichterfelde, in de buurt van Berlijn (Wikipedia) – nog niet over de Mekelweg rijdt, zijn veel mensen aangewezen op de auto (in 1862 bouwde Etienne Lenoir de eerste auto met verbrandingsmotor – Wikipedia).

Mijn auto met verbrandingsmotor stond, samen met nog een twintigtal andere auto’s, half op de stoep geparkeerd. Dat mag natuurlijk niet, maar we hebben weinig keus. Tenzij je behoort tot de elite die al op de faculteit aanwezig is voordat de zon opkomt – de bewaking, de kantine en andere onmisbare mensen – is er geen fatsoenlijke parkeerplek meer te vinden. Als ik tussen TBM en EWI legaal kon parkeren, zou ik mijn auto heus niet half op de stoep zetten. Maar het is vol, vol, vol. Dat er in het plan voor het Mekelpark geen aandacht is voor de parkeerproblematiek is net zo stuitend als het ontbreken van bankjes om op te zitten (maar daarover een vorige keer meer). Gelukkig komen er in de gebouwen die tussen de Leeghwaterstraat en de Rotterdamseweg verrijzen alleen mensen te werken die op de step naar hun werk komen. Pfffrrwhoaaahh! Yeah, right!

Parkeerbonnen schrijven in de TU-wijk is bijna net zo spannend als vissen in een aquarium. Op de voet gevolgd door het bekeuren van studenten zonder achterlicht. Bij mijn weten (maar wie helpt mij uit de droom?) bestaat er een overeenkomst tussen de TU en de gemeente dat er in de TU-wijk niet bekeurd zal worden. Het is natuurlijk officieel wel de openbare weg, maar eigenlijk is het gewoon onze wijk. En in onze wijk maken wij de regels, toch? In de Verenigde Staten is dat heel gebruikelijk en veel universiteiten hebben hun eigen campus police. Dat kunnen natuurlijk net zulke klootzakken zijn als de openbare dienstkloppers, maar in elk geval zijn het dan onze klootzakken.

Ik laat mijn bekeuring in elk geval voorkomen, want 60 euro is met mijn salaris meer dan een corrigerende tik op de vingers. Het heeft mij genoopt tot de aanschaf van de ‘Superwijngids’ van Nicolaas Klei (15 euro) om daarin een drinkbare wijn te vinden die een euro goedkoper is dan wat ik tot nu toe dronk. En dat moet ik dan een week volhouden!

Dap Hartmann is astronoom. Hij is werkzaam als docent bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.