‘Dit onderdeel van de website van de Technische Universiteit Delft wordt beschikbaar gesteld door de Technische Universiteit Delft’, aldus de aanhef van de disclaimer van de website van het Individueel Keuzemodel Arbeidsvoorwaarden (IKA).
Zo goed als de Duitsers, die al een maand voor kerst met Glühwein en braadworst op kerstmarkten ronddwalen, zullen we het in Nederland nooit kunnen. Maar dinsdag deed Delft een goede poging de kerstsfeer erin te krijgen. Met muziek van de Koninklijke Harmoniekapel en lichtjes in de grote boom op de Markt.
Er kan ‘géén garantie worden gegeven voor de juistheid, actualiteit en volledigheid’ van de verstrekte informatie, je kunt ‘geen rechten ontlenen aan de op internet geplaatste teksten en berekeningen’, en de website ‘kan tijdelijk of definitief buiten gebruik gesteld worden zonder voorafgaande aankondiging.’
Die disclaimer is niet voor niks want er deugt bar weinig van de IKA website. Weinig bemoedigend is dan ook de mededeling: ‘Vragen? Voor meer informatie kun [sic] u contact opnemen met P&O Diensten’.
Ik heb inderdaad wat vragen. Zoals deze: waarom is een website waarvan achtduizend TU-medewerkers gebruik moeten maken een wanstaltig broddelwerkje waarvoor een eerstejaars student informatica een dikke onvoldoende zou krijgen?
Vorig jaar kostte een sportkaart voor medewerkers 169 euro – dertien procent meer dan in 2007. Dit jaar kost een sportkaart maar liefst 299 euro, een stijging van nog eens 77 procent. Gelukkig is er redding in de vorm van de IKA regeling, een omslachtige en verkapte manier om subsidie via individuele medewerkers door te sluizen naar het sportcentrum. Dus niet ten bate van pakweg tweeduizend medewerkers een half miljoen euro aan het sportcentrum overmaken, maar iedereen eerst zelf driehonderd euro laten betalen en dat vervolgens via het IKA compenseren. Daar ben je zo een half uur mee bezig, dus op die manier wordt even gauw een half manjaar opgestookt. Om nog maar te zwijgen van de medewerkers van P&O die al die aanvragen mogen verwerken.
Via internet kan iedere medewerker geld schuiven van ‘bronnen’ (zoals salaris, verlofuren en een IKA toelage van 220 euro) naar ‘doelen’, bijvoorbeeld extra verlofuren, mobiliteitsvergoeding, een fiets of bedrijfsfitness. Ik besluit om die peperdure sportkaart te bekostigen uit mijn IKA toelage aangevuld met 79 euro aan overuren. Een overuur staat in mijn geval gelijk aan 35,92 euro, dus ik zet 2,20 overuren in.
Dat gaat dus niet. Hoewel ik 22,80 overuren te besteden heb, is het niet mogelijk om bedrijfsfitness met een fractie van een uur te betalen. Gek genoeg lukt dat wel bij besteding aan mobiliteitsvergoeding, want daar kan ik probleemloos 17,66 verlofuren inzetten. Dan maar op een andere manier. Ik zet nu drie hele verlofuren in (107,76) en vul de rest (191,24) aan vanuit de IKA toelage. Maar dat gaat ook niet, want die IKA toelage kun je alleen per hele euro uitgeven. Dus moet ik noodgedwongen 0,76 euro meer inzetten dan ik wil. Echter, bij ‘contributie beroepsvereniging’ kan ik wel een fractie van een euro uit mijn IKA toelage besteden.
Het overhevelen van geld van een bron naar een doel kan door het verschuiven van een schuifje of door het gewenste bedrag in te typen. Uiteraard met inachtneming van bovengenoemde selectieve fractionele beperkingen. Daarna zou je kunnen klikken op de button ‘terug naar gemaakte keuzes’, maar dat heeft geen effect. Wel een button gemaakt, maar vergeten daar ook een script onder te hangen.
Als u ook eens lekker wilt spelen met de IKA simulator, dan heeft u nog tot 31 oktober de tijd. Daarna is de IKA tent weer tien maanden gesloten. Misschien een mooi moment om de zaak eens grondig te ontbroddelen?
Comments are closed.