Er wordt in mijn beleving veel te vaak cum laude uitgereikt. Cum laude is iets exceptioneels, voorbehouden aan briljante studenten die na hun afstuderen inderdaad ver boven de middelmaat verheven blijken te zijn.
Zelf heb ik in de tien jaar die ik bij de TU Delft werk, slechts driemaal een cum laude uitgedeeld aan een afstudeerder. Een cum laude krijg je van mij dan ook niet zomaar. Het afstudeerwerk moet zó goed zijn, dat ik het gevoel heb dat ik het zelf niet beter had kunnen doen. Als iedereen dit criterium gebruikt, verklaart dat natuurlijk het grote aantal cum laudes dat ik waarneem (insert a smiley-face emoticon here).
Cum laude begint een ware epidemie te worden. Studenten herkansen vakken waarvoor ze al een 7 behaalden, in de hoop op een nog hoger cijfer. De waanzin ten top. Hoewel er gelukkig nog faculteiten zijn waar het afstudeerwerk ten minste met een 9 moet zijn beoordeeld, volstaat op andere faculteiten een 8,5. Waar ik me echter het meest druk om maak, zijn de gevallen waarin cum laude opgelegd pandoer lijkt te zijn. Dat ik van tevoren te horen krijg dat student X gemiddeld een 8,5 heeft behaald voor zijn vakken, en als zijn afstudeerscriptie nu ook met een 8,5 wordt beoordeeld, dan studeert hij cum laude af! Heel leuk ook voor zijn ouders, die er stiekem al op rekenen. De vraag is dus of ik de boeman wil zijn die deze hoop de grond in boort. Ik wil niet in een dergelijke situatie worden gebracht. Vandaar mijn voorstel tot wijziging van de huidige praktijk.
Verleen cum laude louter en alleen op basis van het afstudeerwerk, want daarin komt alles samen wat een student geleerd heeft in zijn/haar opleiding. Als hij/zij overtuigend kan laten zien in staat te zijn om volledig zelfstandig wetenschappelijk onderzoek te doen, dan is deze sublimatie van de opleiding als geheel voor mij maatgevend. So what als er twee jaar eerder slechts een 6 voor klassieke mechanica werd behaald. Als diezelfde student voor zijn afstuderen een methode heeft ontwikkeld waarmee voor het eerst het aangrijpingspunt kan worden bepaald van de resultante kracht voor een lichaam waarop drie verschillende krachten werken, dan is dat wat mij betreft doorslaggevend.
Ook moet de tijd dat iemand over zijn studie heeft gedaan niet langer een criterium voor cum laude zijn. Het is alleen het resultaat dat telt. De Nobelprijs voor natuurkunde komt doorgaans pas decennia na de noeste arbeid die daaraan ten grondslag lag. Je wint een Grand Slam tennisfinale pas als je drie sets hebt gewonnen. Er wordt niet gekeken wie er na anderhalf uur spelen op voorsprong staat. Sterker nog, je kunt drie sets winnen terwijl je in de gehele wedstrijd veel minder punten hebt gescoord dan je tegenstander – het sportieve equivalent van de 6 voor klassieke mechanica.
Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt als onderzoeker bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.
Comments are closed.